Het Beste Wat We Hebben - Griet Op de Beeck (2017)

Dat is een uitermate vage plotomschrijving.

De schrijfster is wat duidelijker in dit DWDD-interview: Tzum | Filmpje: Griet Op de Beeck over misbruik van haar vader in Het beste wat we hebben - Tzum

Moest terugdenken aan wat een oud-studiegenoot ooit schreef over Griets' Zomergasten: Zomergastengedachten – Griet Op de Beeck | blackbird essays - blackbirdessays.wordpress.com

'Griet zei, dat we ons moeten beseffen dat wijzelf het zijn, die onszelf moeten redden.
Tot zover een fijn, moedig verhaal van Griet. Het is niet-zelfhulp-zelfhulp. Het lijkt mij zinnig dat mensen, zonder zelfhulpgewauwel en de ultieme hoop op geluk, onder hun tapijtje kijken en zichzelf gaan maken en worden. Dat is empowering, om even een leuk woordje te gebruiken.

Máár, lieve Griet, keek jij die Zomeravond expres niet onder je eigen tapijtje, of zitten er dingen zo diep onder verscholen dat je het zelf nog niet weet? Want jij, jij lachte alles het hardst weg. Je zei dat je ook wel eens op de brug had gestaan, aan de verkeerde kant van de reling. En men juichte je toe voor je openheid. Maar je lachte, en zei dat iedereen wel eens met die gedachte heeft gespeeld toch? Ik kan je zeggen, Griet: Nee, niet iedereen heeft met de gedachte gespeeld het einde zelf te kiezen. Nee, zéker niet iedereen heeft aan de verkeerde kant van de reling gestaan, kijkend in de diepte, één stap verwijderd. Voor je eigen redding, je eigen maakbaarheid: lach dit niet weg, alsjeblieft. Blijf onder je tapijtje kijken.'

plotomschrijving is aangepast.

Dank, liv2. En wat een uitgekiende marketingcampagne wordt hier weer gevoerd.

Grappig dat je dat zo omschrijft, want ik speelde inderdaad direct met de gedachte dit tzt aan te schaffen ?

Haha, ik moet nog een keer een Griet op de Beeck verslinden. Hoeft niet de nieuwste te zijn.

Boeiende cover trouwens ?

Ik ben er nog niet over uit: pakkend is 't wel, maar de cover heeft wel een hoog kitsch-gehalte (zeg: zigeunerjongetje met traan)

Wat bedoel je hiermee? Bedoel je het feit dat op elke zender, in elk weekblad en zelfs in elke krant artikels verschijnen, toegelicht door psychiaters, die wijzen op symptomen van misbruik die onderbewust verdrongen zijn? Het is idd een 'niet bewijsbaar' gegeven en dus onderhevig aan sceptis, terecht trouwens. Maar dat er 'fuzz' zou zijn, dat wist Griet en haar uitgever al làng van tevoren, en daar pikt ze gretig op in, dat klopt. Hoe sterk haar verontwaardiging ook mag zijn als mensen kanttekeningen maken bij haar verhaal, ook ik kan me niet van het onbehaaglijk gevoel ontdoen dat dit écht niet uit de lucht komt vallen, hoe ongemakkelijker ik me voel bij heel dit boek. Is dit een eerlijk autobiografisch verslag van meegemaakt leed? Misschien. Is dit een sereen verslag tout court? Nee. Griet heeft met haar uitgevers heel de heisa op voorhand zeer goed doorgesproken. Daar ben ik zeker van. En ja, op naar de nr. 1 in de verkoop. Vooral daarin zal Griet slagen.

Ik doel niet op de bewijsbaarheid van haar claims of wat daar nu allemaal over gezegd wordt, met al die 'kanttekeningen' die jij noemt. Ik doel op de uitgekiendheid die uit alles spreekt: er is amper iets prijsgegeven over het boek tot maandagavond, dan zit ze in DWDD waar duidelijk een goede deal is gemaakt omdat er is beloofd dat ze iets 'heftigs' gaat bespreken. Op De Beeck krijgt hiervoor bijna een halfuur de tijd - exceptioneel in dat programma - en wordt ook nog eens niet onderbroken door filmpjes of andere gasten. Het klinkt allemaal semi-spontaan, ze lijkt ook te zoeken naar woorden, maar een dag later rollen er in álle kranten en weekbladen vrijwel woordelijk dezelfde interviews van de drukker. Dat mag, het is in zeker opzicht ook wel jaloersmakend, maar de lichte spontaniteit die ze om zo'n gesprek heen probeert te creëren en de onderliggende boodschap dat ze dit puur doet omdat ze het kwijt wil, omdat zwijgen 'niemand goed doet', dat stoort mij. Daarvoor is het allemaal immers veel te nadrukkelijk, zowel thematisch als qua timing, aan dit boek gelinkt. Overigens twijfel ik erg aan die aanname van Op De Beeck, dat zwijgen nog nooit iemand heeft geholpen: volgens mij heeft zwijgen velen geholpen. En nog een terzijde: volgens mij is het boek sowieso geen autobiografisch verslag, liv2.

Mee eens, lees Marías (het hele oeuvre). Verder lijkt het me een rake analyse thomzi. Ik laat ook deze Griet aan me voorbijgaan.

Ik vond het wel een sterk gesprek bij DWDD. 'Vele hemels boven de zevende' vond ik een zeer goed boek. Haar tweede pakte me wat minder. 'Gij nu' wil ik nog graag lezen en ook dit vierde boek staat op mijn (enorme) leeslijst.
Het is misschien uitgekiend, maar Griet komt op mij authentiek over. En als jijzelf zoiets persoonlijks zou gaan bespreken in de pers, zou je toch ook duizend keer nadenken over je woorden.

Boek van het kwartaal? ?

**

Volkskrant recensie

Oei, dat liegt er niet om. (Wel een beetje een vilein-stuk, dat zich ook niet helemaal aan het adagium houdt dat je louter en alleen over het boek moet proberen te oordelen als recensent.)

Die Volskrant-recensie is best wel zuur. Ik ben het er dan ook niet mee eens. Zo zie je maar weer dat professionele recensenten op andere dingen letten dan 'gewone' lezers. Daarom lees ik liever boekenblogs dan krantenartikelen over boeken...

Hoe kun je het er wel of niet mee eens zijn als je het boek nog niet gelezen hebt? Ik vind het juist heel nuttig om recensies te lezen van recensenten. Een voordeel van professionele recensenten is dat zij vaak een groot referentiekader hebben en dat zij zich goed onderbouwen. Niet dat je dit op fora van 'gewone lezers' niet hebt - ik sta soms versteld van de kundige recensies op BoekMeter - maar veel 'gewone lezers' missen de gave om hun (subjectieve) mening over het boek goed te onderbouwen met (objectieve) elementen en technische aspecten en dergelijke, waardoor het toch vaak stukjes worden die niet voor een groot publiek interessant zijn.
Ik vind dat Dirk Leyman zijn mening heel goed onderbouwt en ik ben blij dat er in deze jubelcultuur nog plaats is voor serieuze kritiek. Want met kritiek kom je vooruit.
Zullen we een forum aanmaken waarin we recensies kunnen recenseren?

Ik baseer mij op de twee boeken van Griet die ik al wel gelezen heb. En de discussie vind ik wel interessant, dus laten wie die hier voeren.

**

NRC recensie

Nelleke Noordervliet mengt zich in het debat met een mooie column: https://www.trouw.nl/opinie/persoonlijke-ontboezemingen-horen-niet-thuis-in-de-publieke-arena~a765b0bb/

Ik vind het ook best wel onbeleefd/irritant dat interviewers altijd gaan vragen of een boek autobiografisch is. Alsof dat ertoe doet.

De boeken van Griet, zijn altijd rauw, maar wat geeft het je mooie inzichten. Prachtig beschreven hoe Lucas zijn verleden uiteindelijk dan tòch verwerkt. Wat een impact het heeft in het verdere leven van iemand. En hoe belangrijk een veilige alsmede een stabiele opvoeding is voor een kind.
Dat afscheid nemen soms het beste is, en hoe moeilijk dat kan zijn.

Ik word meteen meegezogen in het verhaal en denk na over de verhoudingen tussen de personages. De gesprekken van Lucas met zijn vrouw verlopen zo moeizaam. Wat gebeurt daar nou eigenlijk precies? En hoe komt het dat ze eerder jarenlang samenleefden zonder problemen? Isabelle begrijpt er niets van en Lucas gaat langzaam een beetje inzien wat er met hem aan de hand is.

Het hele verhaal wordt verteld in de vloeiende Vlaamse zinnen van Griet, waardoor het pijnlijk maar ook mooi is om te lezen hoe Lucas over zijn leven nadenkt.

Ik wil nog steeds alles van deze schrijver lezen.

Het beste wat we hebben – Griet Op de Beeck | Lalagè leest - lalageleest.nl