Een sterk debuut van Mo Hayder. Ondanks dat er op enkele punten nog wel het een en ander te verbeteren valt, weet het boek van begin tot eind te boeien. Hier en daar is het wat langdradig en cliché, maar het leest alleraardigst weg.
Het boek start vrij traag. Hayder zet verschillende personages neer waarvan Jack Caffery de centrale is. Hij is een vrij stereotiep, maar sympathiek personage. Gaandeweg het verhaal laat Hayder meer en meer los over de "Vogelman", wiens daden vrij uitgebreid beschreven zijn, soms zelfs op het ranzige af. Hierin weet Hayder zich wel te onderscheiden van de vele clichés die in de eerste helft van het verhaal toch wel vrij talrijk aanwezig zijn. In de tweede deel van het verhaal gooit Hayder er meer een eigen sausje overheen en gaat het allemaal een tandje sneller. Ondanks dat er hier en daar nog wel wat clichés te bespeuren zijn, wist Hayder me toch aardig op het verkeerde been te zetten.
De twee prominente subplots zijn bovendien ook nog vrij interessant en sterk verwerkt in de echte lijn van het verhaal. Hierdoor is het boek nog aardig gevarieerd voor het genre. De verschillende perspectieven die Hayder gebruikt helpen daar ook bij.
Het boek sluit in stijl af. Hayder slaat in ieder geval niet door, zoals ze in enkele beschrijvingen van de moorden wel deed.
Over het algemeen levert is Vogelman dus een prima debuut. Alleen de vertelstijl valt hier en daar wat tegen. Soms springt Hayder nogal van de hak op de tak. De sfeer in Londen kwam ook niet helemaal lekker op me over en hier en daar voelde het geheel toch wel iets te langdradig aan.
Met
Vogelman heeft Mo Hayder mij weten te overtuigen. Het verhaal is enigszins langdradig en cliché bij vlagen, maar de (onderhuidse) spanning maakt erg veel goed. Met Caffery levert ze bovendien een leuk hoofdpersonage af. Ik denk dat ik het tweede deel met Caffery,
De Behandeling, maar direct ga lezen.
* * * ½