menu

Dreamcatcher - Stephen King (2001)

Alternatieve titel: Dromenvanger

mijn stem
3,25 (91)
91 stemmen

Engels
Griezel / Sociaal

620 pagina's
Eerste druk: Scribner, New York (Verenigde Staten)

In het Amerikaanse stadje Derry deden vier jongens ooit iets moedigs dat hen voor altijd veranderde en met elkaar verbond. Een kwart eeuw later gaan de vier jeugdvrienden nog steeds ieder jaar samen op jacht in de bossen van Maine. Maar dit keer strompelt er een vreemdeling hun kamp binnen, worden mensen besmet met een buitenaards virus en raken de vrienden verwikkeld in een gruwelijke strijd met een buitenaards wezen. Hun enige overlevingskans zit in hun gezamenlijke verleden, en... in de dromenvanger.

zoeken in:
avatar van cortez
1,5
Dit boek werd met de pagina ongeloofwaardiger.

glenn19990
Ik heb hem in het Engels gelezen, en ik vond hem goed maar andere boeken van King blijf ik zonder twijfel beter vinden.

avatar van PeterW
PeterW (crew)
Rond dit boek ben ik gestopt met King.

Juudje
Na het lezen van The Shining in het Engels (ik heb er alleen niet veel van begrepen, aangezien mijn Engels toendertijd echt bagger was) besloot ik meer van King te lezen. Wat schrijft die vent toch verschrikkelijk goed en wat kan hij de spanning goed rekken! Dit boek heb ik wederom ook in het Engels gelezen en het beviel me erg goed. Ik ga er nu ook mijn boekbespreking over houden op school. Dan hopen maar dat mijn klas hem ook gaat lezen!

avatar van s0njaa
4,0
Heerlijk genoten van het boek behalve de laatste let's say.. 50 pagina's ?????

avatar van boozebelly
3,5
cortez schreef:
Dit boek werd met de pagina ongeloofwaardiger.


Als je iets geloofwaardigs wilt lezen dan moet je ook nooit aan een boek van Stephen King beginnen.

StephenKingfan
PeterW schreef:
Rond dit boek ben ik gestopt met King.


Zonde. Er zijn echt nog goede dingen gekomen. Dit is misschien niet een goed boek. Maar "Gevangen" bijvoorbeeld weer wel. Misschien moet je het weer eens proberen. Ik denk dat je geen spijt hebt door "Gevangen" te lezen.

avatar van PeterW
PeterW (crew)
Misschien dat ik dat nog eens doe.

Brunniepoo
Het slechtste boek dat ik van King gelezen heb. Meestal worden de boeken pas tegen het einde erg slecht en ongeloofwaardig, maar dit boek rammelt al vanaf het begin.
De types lijken te veel op karakters uit eerdere boeken (It en Stand by me bijvoorbeeld), het blijft nogal onduidelijk wat voor soort boek King nou heeft willen schrijven en het resultaat is vooral erg X-files meets Alien en het wordt vooral geen moment spannend.

avatar van Dr Channard
3,0
Als we King moeten geloven, is dit een boek dat hij met plezier heeft geschreven. Hij had een gevoel dat hij 'vrij' was toen hij het schreef en tussen zijn pijnsteken door, schreef hij soms eens met een kaarsje (als de stroom uitviel) en tevens op de beste tekstverwerker ooit. De enorme vrijheid die hij had, gebruikte hij ook tijdens het schrijven van het boek. En dat merk je wel... misschien wel iets te veel want Dromenvanger is al bij al nog steeds een vaag boek.

Het boek bestaat uit twee delen. Het eerste deel is een ruw , spannend (maar alsook komisch) deel dat we gewend zijn van hem. Het begint allemaal zeer snel, de personages in het boek zijn zeer leuk beschreven (sommige iets beter dan andere) en je komt direct in het verhaal. Soms lijkt het wel of je een King-boek leest dat al eerder is geschreven, maar dat heb je wel bij meerdere Kings. Toch is het concept enorm stoer Een wormachtig wezen dat net als kanker je lichaam aan het opvreten is en er waren sommige pagina's die enorm krachtig waren. Af en toe werd dit dan afgewisseld met een portie luchtige humor. Heerlijk.

Maar dan opeens... begint het boek te keren. King laat zijn concept na 150 pagina's liggen en maakt ruimte voor een meer psychologische mind-trip (denk maar aan het einde van IT of Gevangen). Dit is allemaal enorm vaag en vaak zo symbolisch dat je als lezer moeite hebt het te snappen. Het is gewoon te veel, en de spanning die in de eerste pagina's in de lucht hing, is daardoor compleet verdwenen. Jammer.

Dit is een groot minpunt, dat enorm veel sterren kost, maar toch wordt het boek nooit 'saai'. Op één of andere manier wou ik echt weten hoe het afliep en het einde is dan weer behoorlijk on-King (op een positieve manier). Aan de ene kant heb je dus het sterke begin, de leuke personages en aangezien het verhaal altijd 'bezig' is (het is een soort van jacht dat in het boek beschreven wordt) is het nooit saai. Toch had hij beter moeten blijven bij zijn eerste concept en zoals iemand al heeft gezegd : dit boek wordt met de pagina ongeloofwaardig. Het tweede deel is niet spannend en na het spannende eerste deel, ben je als lezer dan toch teleurgesteld.

Heb dit boek gelezen met een lage verwachting, maar ondanks het gebrek aan spanning en de vage passages is dit niet het slechtste dat ik ooit hebt gelezen van King. Hij had er plezier in, dat merk je ook in het boek. Daarom geef ik hem iets hoger dan 3*, maar geschat blijft dat dus 3*.

Een matig boek dat niet verveelt.

avatar van metalfist
3,0
Ik heb ooit een aantal jaren geleden de verfilming van Dreamcatcher gezien. Naar mijn herinnering geen slechte film, maar ik bleef zitten met het gevoel dat er meer had ingezeten. Het duurde een aantal jaar eer ik eigenlijk door had dat het oorspronkelijke verhaal van Stephen King was, dat moet me indertijd zijn ontgaan aan de openingscredits, maar het gaf wel de doorslag in de keuze van welk Stephen King boek ik ging lezen.

Maar jammer genoeg is het net als Tommyknockers niet helemaal hetgeen ik er van had verwacht. Dreamcatcher is zowaar nog dikker qua aantal bladzijden en hoewel er minder overbodige stukken in zitten, is de gehele opzet nogal slepend. King schreef dit boek als middel om zijn gedachten te verzetten na zijn auto-ongeval in 1999 en lijkt zelf niet te willen dat het verhaal eindigt. Zo neemt hij wel erg lang zijn tijd om de opzet uit de doeken te doen, iets wat je voelt als lezer, en sommige stukken voelen aan als een herhaling. De flashbacks van de 4 tieners bijvoorbeeld lijken zo uit Stand By Me te komen. Gelukkig geraakt de schrijver echt op dreef wanneer Mr. Gray en Jonesy hetzelfde lichaam behuizen en maakt dat de lange opbouw wel ergens weer waard. En als Beatles fan was het veelvuldig gebruik van I'am the Walrus ook tof natuurlijk.

Leuk detail: King wou het boek oorspronkelijk Cancer (Kanker) noemen, maar werd uiteindelijk dan toch overtuigd door zijn vrouw om voor een andere titel te gaan. Nu vind ik Dreamcatcher ook niet één van zijn betere titels, maar het is in ieder geval al wel een verbetering. Jammer genoeg was dat niet het enige dat verbeterd kon worden aan dit boek.

3*

avatar van PROPAYNE
4,0
Ik vond het een heerlijk boek, spannend en vaak ook komisch

Gast
geplaatst: vandaag om 15:51 uur

geplaatst: vandaag om 15:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.