Quicksand - Nella Larsen (1928)

Welgekozen titel voor een roman over Helga Crane - de dochter van een zwarte vader en Zweedse moeder die tussen 2 stoelen valt in de USA van de jaren 1920. Veel innerlijke monoloog die getuigt van een groot psychologisch aanvoelen door de auteur. Het is dan ook een roman met een autobiografische fundering aangezien Nellie Larsen zelf een gelijkaardige afkomst had (zwarte vader en Deense moeder). Als “mixed” persoon groeide Nellie Larsen op in een (hersamengestelde) blanke familie en kreeg daarbij te maken met allerlei vooroordelen vanuit 2 gemeenschappen. Deze eenzame situatie komt ook pijnlijk helder naar voren in de roman. Kleur betekende alles in de Amerikaanse samenleving van toen (het 'nu' laat ik maar even in het midden) en daar hoorden ook allerlei (sociale) veronderstellingen bij. Deze roman kon dan ook enkel geschreven worden door een auteur met dit profiel. Het boek wordt trouwens gezien als één van de belangrijke werken binnen de Harlem Renaissance (de culturele stroming met boeken over zwarten en door zwarten in de jaren 1920 en ‘30).

Naar het einde van het verhaal toe lijkt er een moment van ontspanning/oplossing te komen maar dan haalt Nellie Larsen - voor mij onverwacht - keihard uit naar het Christendom die wordt geponeerd als ideologie om zwarten te domesticeren. Karl Marx loert hier om de hoek maar in de beleving van het boek valt het moeilijk te ontkrachten. Het verhaal van de getormenteerde Helga Crane kent dan nog een gitzwart einde. Beklijvend en uit het toenmalige leven gegrepen werk.