menu

En We Noemen Hem - Marjolijn van Heemstra (2017)

mijn stem
4,00 (4)
4 stemmen

Nederlands
Psychologisch

218 pagina's
Eerste druk: Das Mag, Amsterdam (Nederland)

Op 5 december 1946 wordt in Den Haag een bom bezorgd, verpakt als sinterklaassurprise. Drie 'foute Nederlanders' komen om het leven. Brein achter de aanslag is een verre oom van Marjolijn van Heemstra. In de familie groeit de aanslag uit tot een heldendaad. Op haar achttiende krijgt Marjolijn een ring die van deze 'bommenneef' met het verzoek haar eerste zoon naar hem te vernoemen. Als ze jaren later in verwachting is, begint ze een zoektocht naar het ware verhaal achter de Sinterklaasmoorden. Met de buik groeit ook de twijfel: was bommenneef een held of een ordinaire misdadiger? 'En we noemen hem' is een verhaal over mythe en werkelijkheid, goed en fout en de vraag wat een pasgeboren baby met zijn voorouders te maken heeft.

zoeken in:

glimmerman270
Prachtig geschreven, blijft boeiend tot het eind. Vaak is iets véél genuanceerder dan het wordt verteld. Van generatie op generatie ontbreken er steeds meer details. Het is dan de kunst om deze verloren details weer terug te halen, te zoeken. Maar soms denk ik: moet je wel alles willen weten? Het draait immers vaak uit tot een teleurstelling Maar goed, dat hoort ook bij het leven.

avatar van Theunis
4,0
Wat betekent een naam? Wat betekent het om vernoemd te worden? Van Heemstra wil haar kind naar een verzetsheld uit de familie gaan noemen, maar hoe goed kent ze verhaal werkelijk? Ze besluit tijdens haar zwangerschap op onderzoek uit te gaan en ze komt er al snel achter dat het verhaal dat in de familie vaak zo simpel is verteld, veel ingewikkelder is. Tijdens haar zoektocht herinnert ze zich passages van Coetzee. Ze herinnert zich dat het hij schrijft dat het leven geen roman is, dat “duizenden dingen worden verdrongen, gladgestreken en vergeten zonder dat iemand er maar een seconde van wakker ligt.” Maar hoe vaak is het zo dat wij verhalen gebruiken om ons te helpen, om onszelf gelukkiger te maken of vertrouwen te geven, vraagt Van Heemstra zich af? “We zien het (leven) als een boog van A naar B en ergens onderweg moet er geworsteld worden met demomen. De logica van het drama, van de roman, vereist dat we de waarheid niet verdringen maar ermee in het reine komen, Ze vereist conflict en innerlijke strijd en dan een goed einde.”

Er ontstaan een aantal lagen in het verhaal. Er is het onderzoek dat langzaam vordert, te langzaam, omdat de tijd doortikt en kindje doorgroeit. Hoe lang nog voordat ze een beslissing moet nemen? Ondertussen maakt haar omgeving zich zorgen om haar gezondheid. En dan is er nog het verhaal over de bommenneef zelf dat door het speurwerk ook steeds verder uit de geschiedenis omhoog wordt getild. Kers op de taart is de stijl die zo nu en dan prachtig is. Een voorbeeld. Van Heemstra zit verdiept in de archieven naar buiten te staren.

“Buiten haasten reizigers zich het station in en uit. Buiten zwijgt het heden zich de toekomst in. Hier binnen is alleen maar ruimte voor en koffie, een zwijgende barista en twee mensen op zoek naar volledigheid. De grote hal is een scharnierpunt in de tijd. De draaideur staat stil, de balies zijn onbemand. Achter de poortjes verderop liggen in de koelte de dozen vol geschiedenis.”

Alles bij elkaar is het een zeer fijne leeservaring.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:11 uur

geplaatst: vandaag om 12:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.