Animal Farm - George Orwell (1945)

Briljant in al haar eenvoud. Hoe eenvoudig, maar hoe goed, is het om dit verhaal te hebben met dieren. Alle dieren staan voor de reële personen, en worden zo metaforen voor de werkelijkheid. Boxer is de hardwerkende Rus (vrij omgezet naar Rutte's paradepaardje), Benjamin de oude garde, etc. Ook dat de oude en naburige heersers de mensen zijn, en hoe de varkens dan langzaamaan in mensen veranderen. In gedrag, en later ook in doen en uiterlijk. Macht corrumpeert, maar zo simpel als dat hier is neergezet, lukt maar weinigen.
Op een doodnormale manier laat Orwell zien hoe de revolutie in Sovjet Rusland zich voltrok. Hij toont tevens de gevaren van het onthouden van informatie, manipulatie en een domheid van het volk. Ook wel he niet willen zien door het stemvee. In Nederland zie je dat ook. Dat is geen verwijt, maar wel een constatering, die Orwell dus ook al zag zo een 70 jaren geleden.
Klein puntje van kritiek dan? Stylistisch is het niet heel bijzonder. Sommige zinnen zitten wel aardig in elkaar, maar ook maar een enkele eenvoudige woordvondst is niet te vinden.
4.5*

Geniaal om het communisme in zo'n simpele vorm te gieten, waar de gaten zo duidelijk worden gemaakt. Het verhaal wordt straight forward verteld, wat op zich goed werkt. Het knappe van het boek vind ik vooral dat alle personages/dieren zo goed terug te koppelen zijn aan bepaalde personen of bevolkingsgroepen. Zo leek mij de Old Major in het begin Karl Marx, hoewel ik niet weet hoezeer dit mijn eigen interpretatie is. De schapen de massa, Boxer de harde werker, etc. Iedereen is terug te leiden naar die groepen waaruit een samenleving bestaat. Enkel waar de mensen voor zouden staan, is mij niet volledig duidelijk. Ik dacht zelf dat dat misschien de Amerikanen zouden kunnen zijn, maar erg zeker ben ik daar niet over. Fascinerend om te zien hoe iedereen zo gemanipuleerd wordt en in het idee blijven geloven. Op een gegeven moment moet ik zeggen dat ik het wel telkens wat makkelijk vond gaan, de manier waarop de dieren werden overtuigd. Natuurlijk, dit is een simplistische weergave van de werkelijkheid, maar toch vond ik dat daar iets meer aandacht aan besteed kon worden. Tot aan het einde werd alles als zoete koek ingenomen. De tragedie van het communisme wordt haarfijn uitgelegd; het idee dat iedereen gelijk is, zonder klassen/standen, gaat ten onder door de eeuwige zucht naar macht, en uiteindelijk bestaat het toch uit onderdrukkers en onderdrukten. Dit korte boekje is helder, toegankelijk en niet iets om vrolijk van te worden. Tot het laatste hoofdstuk blijft het boeien, met een erg sterk slot. Terechte klassieker die iedereen gelezen zou moeten hebben.

Het is al een tijde dat ik dit boek heb gelezen maar zo uit de losse pols lijkt mij dat de mensen de kapitalisten zijn, die worden verdreven zoals kapitalisten uit de communistische maatschappij. Het zijn immers de mensen die in eerste instantie de onderdrukkers zijn, de hogere, machtigere klasse, net als de mensen hier. Het wrange is natuurlijk dat uiteindelijk tussen de dieren onderling weer eenzelfde onderdrukking tot stand komt

Amerikanen --> westerse mensen --> kapitalisten, in die richting bedoelde ik inderdaad. Klopt als een bus wat je (verder) zegt.

Ik kan me hier wel volledig in vinden.
Al twijfel ik nog over een extra half puntje over het onsterfelijke…'some animals are more equal than others'. Hilarisch gewoon en vooral o zo pijnlijk herkenbaar.

Zo ongelooflijk herkenbaar en toch grappig geschreven.
Vooral de keuze van de dieren is fantastisch.

'Animal Farm' is een boek dat ik in de secundaire school heb gelezen voor het vak Engels. Uiteraard was dat de Engelse versie, zoals Orwell ze geschreven heeft. Laatst heb ik het boekje nog eens gelezen, in het Nederlands nu, en het valt me toch op dat ik het liever in het Engels lees. Over het boek zelf: 'Animal Farm' is een aanklacht, niet alleen tegen het communisme, maar in wezen tegen elk totalitair regime dat grijpt naar propaganda, demagogie en despotisme. Het verhaal greep me toch wel, en de vergelijking Napoleon/Stalin ging bij momenten erg duidelijk op. Sterke roman van Orwell, waarvan ik nu '1984' aan het lezen ben.

4 sterren

This is a very good book. It shows everything about communism, and I understand know how communism came and how the people thought and felt in the Russian Revolution. The characters of the animals are very good coupled to the Russian figures/things. The story describes the development of the Russian Revolution very well. It’s also very educative, because now I can broadly tell how communism works and why it’s failed. And this book is also psychological, because it’s describes how the thought of human works and how to manipulate/indoctrinate people. And because the book isn’t thick, it’s not boring. You can read it easily and fast. So it can be read by young and old people. Further the story is very recognizable. I think it’s very courage to write such a book in that time, because the writer gave his opinion about a whole regime. But this story is not only describe the communism, it’s also shows how people treat animals like their slaves and how people damage the nature. In short this is a great book, which is of all-trades. But I didn’t like the open-end.

Engels opdracht? Als je 'm nog moet inleveren oid, kijk dan nog even naar deze zin: I think it’s very courage to write such a book in that time

In het Nederlands voortaan graag, het is een Nederlandse website.

Aahah ja voor mn engels portfolio , ik had mn eigen mening erover gelijk hier naartoe gekopieerd, ik had geen zin om het weer te vertalen naar het nederlands, thnx voor de verbetering Ruben .

Geweldig boek.
Simpel maar ontzettend doeltreffend.
Het leest heel makkelijk weg en en alle dieren zijn met gemak te koppelen aan allerlei doelgroepen van het in toentertijd heersende communisme in Rusland.
Het mooiste vond ik nog wel toen Bokser het paard overleed. Er was ook een bekende Russische arbeider die overleed aan te hard werken die ongeveer dezelfde leuzen als Bokser had en ook een gedenk plaats kreeg.. Hij was toen de bekendste Rus van het land en vele mensen volgden zijn voorbeeld. Vond ik werkelijk fantastisch om dat zo terug te lezen, het klopt allemaal precies.
Het begint allemaal met goede bedoelingen maar eindigt in een somber en zwaar bestaan en ik leefde met de dieren mee tot het eind. Het enigste wat ik jammer vind is dat de meeste dieren zo ontzettend dom zijn. Als je dat terug reflecteert naar de arbeidersklasse en dergelijke beetje aan de overdreven kant. Angst, goedgelovigheid en beloftes naar een beter bestaan op een boerderij met als aanklacht tegen totalitaire staten. Amazing.

5

Inderdaad, HankMoody, Dit verhaaltje geeft het allemaal treffend weer. Die Russische arbeider die overleed aan te hard werken, heette trouwens Aleksej Stachanov, maar dat wist je misschien al

De naam was me ontschoten van die arbeider nu weet ik het weer.

Middelmatig verhaaltje van George Orwell over een boerderij, waar de dieren in opstand komen tegen hun meester en zelf de macht in handen nemen. Aanvankelijk zijn alle dieren natuurlijk euforisch over hun overwinning, maar later blijkt dat hun nieuw leven al niet veel beter is dan hun vorige.

Animal Farm is zeker geen slecht boek, maar toch wel overschat, vind ik. Het verhaal op zich is niet echt geweldig of bijzonder en het is op een vrij kleuterachtige wijze geschreven. De verwijzingen naar het communisme en de dieren die symbool staan voor bepaalde personen zijn zeer treffend en interessant. Zoals de oude majoor, die droomt over een opstand en een revolutie (Marx) en Boxer die symbool staat voor het werkende volk.

Ik kan best wel begrijpen dat Animal Farm als een klassieker bestempeld wordt, omwille van haar historische achtergrond en de aanklacht tegen het communisme. Maar als ik dat even buiten beschouwing laat vind ik het toch maar een matig boekje.

Ik waardeer Orwell juist om zijn heldere schrijfstijl. Kleuterachtig lijkt me een onterecht verwijt.

Eens met Hando. Vreemd verwijt, dat van die kleuterachtige taal. Mij leek dit boek juist bedoelt om mensen een simpeler beeld van de situatie te schetsen, in de vorm van een voorbeeld van een gezellig boerderijtje. Juist die wat heldere (ik ga mee met de man hierboven) manier van vertellen schetst de situatie hier pijnlijk goed.. Overdreven moeilijke woorden en moeilijk-doenerij qua schrijfstijl zou de sterkte van dit boek alleen maar tegengaan..

Na 1984 moest dit boek meteen gelezen worden.

Zoals eerder gemeld kunnen deze twee boeken inderdaad als tweeluik gelezen worden. De ideeën die Orwell in Animal Farm uiteenzet, komen terug in 1984. Toch is dit geen kopie van die ideeën.

Orwell laat in Animal Farm zien hoe het communisme werkt en waarom dit niet werkt als geldende stroming voor de rest van het "bestaan". In 1984 doet Orwell nog eens uit de doeken waarom het niet werkt met daarbij een waarschuwing waarbij, wanneer men macht anders inzet, een vorm van communisme wel zou kunnen werken.

in Animal Farm wordt het communisme neergezet als een politieke stroming die goed lijkt te zijn voor het gehele volk, maar die daadwerkelijk maar één groep uit die bevolking helpt. Diegene die de macht hebben. Macht gebruiken zij om hun eigen leven te vergemakkelijken, te verbeteren. Anderen zorgen er voor dat zij zo kunnen leven. De les die hieruit geleerd moet worden: het communisme is als uitwerking zeker anders dan kapitalisme, maar de uitwerking op het leven van mensen verschilt niet, of nauwelijks.

In 1984 laat Orwell zien dat wanneer men macht niet inzet tot verbetering van het eigen leven, maar dat wanneer meen accepteert dat het de macht gebruikt omwille van de macht zelf, de rest van de mensheid wel tot in den eeuwigheid onderworpen zou kunnen worden aan hun macht. Hierbij is het uitgangspunt dus niet die mensen die aan het roer staan van "De Partij", maar de macht van de Partij zelf waar het om draait.

In die zin is de visie die in 1984 naar voren komt een "verbeterde" uitwerking van het communisme. De vraag is natuurlijk of dit daadwerkelijk kan. Enigszins beangstigend is zijn visie wel!

Beide boeken spreken mij erg aan. Daarnaast vond ik de twee voorwoorden, achter in Animal Farm bijgevoegd, zeer interessant om wat achtergrond informatie over het gepubliceerde werk te weten te komen. Met name de moeilijkheden, omdat Rusland/Sovjet Unie op dat moment een bondgenoot was en de propaganda die verspreid werd ook in Engeland merendeels geloofd werd, zijn een echte eye-opener en ook nu nog actueel. Daarmee zal ik berichtgeving die in journaals getoond worden nog sceptischer bekijken dan ik al deed.

Animal Farm is een boek met een enorme status. Wat mij betreft is dat terecht en dan met name door het briljante en gewaagde uitgangspunt. Toch kan ik geen topwaardering toekennen aan de klassieker van George Orwell. Dit komt doordat het boek weliswaar niet saai is, maar wel te voorspelbaar is en nogal oppervlakkig blijft. Bijna elke ontwikkeling die plaatsvindt op de boerderij is vooraf enigszins te voorspellen en dat vind ik behoorlijk jammer. Dit komt overigens niet omdat ik de animatiefilm vooraf gezien heb. Het verhaal deed mij trouwens, mede door de dieren, denken aan een aantal afleveringen van Alfred J. Kwak waarbij de Kraaienpartij van Dolf centraal stond.

Voor mij kwam ook de dood van het paard Boxer niet als een verrassing. Toch wist deze gebeurtenis mij wel te raken en behoort dit deel tot het hoogtepunt van het boek. Sowieso is Boxer mijn favoriete personage uit het boek en de wijze hoe Orwell deze passage heeft beschreven lijkt mij iets uitgebreider en gedetailleerder dan de rest van het boek.

Goed en helder boek, helaas hier en daar wat simpel en kort door de bocht, maar dat doet geen echte afbreuk aan het verhaal.

Allemaal erg herkenbaar als ik in sommige varkens Trotski en Stalin ontdek, de NKVD in de honden en ingrediënten als list, bedrog, manipulatie, verloochening etc.

Ik herken in de varkens Trotski vs. Stalin maar ook Hitler vs. Ernst Röhm. Ik snap nog niet helemaal wie die ezel nu moet voorstellen. Weet iemand dit?

Benjamin

[/quote]
Benjamin [/quote]

Dat is nu precies wat ik bedoel. Het oudste dier op de boerderij van Orwell werd blijkbaar de naam "Benjamin" toebedeeld - immers betekent deze naam vrijvertaald "De jongste van het stel". Dat is op zijn minst ironisch te noemen want hij kwam op mij over als de meest verstandige (afgezien van de Kraai en de kat). Voor wie of wat staat de ezel Benjamin symbool?

De ezel die alles al eens meegemaakt heeft en van wanten weet? Die als een ezel zo tegendraads zich niets aantrekt van de zeitgeist/bepaalde tijdspanne?

p.s. Misschien zou er een Cheshire Cat emoticon moeten komen, want dit lijkt nergens naar.

Gaarne serieus repliek dit maal.

Dat roep ik ook al jaren.

[/quote]

Vilein stoïcijns stuk vreten.
Als het aan de kat lag.....wist ie het antwoord gewoon niet, en deed het af met een schamper lachje.

Het is nogal naïef om te denken dat dit boek alleen betrekking heeft op het communisme. Het kapitalistisch systeem als zo'n beetje elk politieke bedrijf wordt hier aangesproken, en de misleiding, manipulatie, de valse beloften, de stigmatisering, het leven naar cijfertjes, het indelen in klassen, en "mens of dier als middel, niet als doel" met materiële winst als belangrijkste streven zijn overduidelijk herkenbaar, zelfs (of juist) in hedendaags neo-liberalistisch Nederland. Subtieler, maar aanwezig desalniettemin. ..

Net als '1984' een zeer rake kritiek op het totalitarisme, en meer specifiek het sovjetcommunisme. Het gebruik van dieren creëert de mogelijkheid om tot een dieper inzicht van de aard van politieke gebeurtenissen van destijds te komen en om lastige onderwerpen bespreekbaarder te maken.

Het is alweer een tijd geleden dat ik Animal Farm heb gelezen, maar ik kan me goed herinneren dat ik het met veel plezier las en dat het simpele taalgebruik het geheel zeer leesbaar maakte.

All books are equal, but some books are more equal than others.

Als tiener las ik Animal Farm voor de eerste keer en op slag raakte ik verliefd op dit geweldige verhaal, de personages (de onderdrukte dieren) en zelfs op George Orwell zelf. Begin dit jaar heb ik het (voor de eerste keer) nogmaals gelezen, iets wat ik niet snel doe overigens, maar gelukkig viel ik opnieuw (hoe toepasselijk) in katzwijm...

Over katten gesproken, van de kat in het verhaal kon ik me nog maar weinig herinneren en eigenlijk was ik daar wel het meest nieuwsgierig naar. De poes is, op de zingende schapen na en een paar kippen, het enige dier in het verhaal dat geen naam draagt. Waarom ook zoiets banaals als een naam voor zoiets raadselachtigs als een kat? Heel mooi hoe Orwell de kat heeft vormgegeven. Nadat de dieren de hoeve hebben overgenomen valt het hen op dat de kat zich vreemd gedraagt. Telkens als er een karweitje opgeknapt moet worden is ze nergens te vinden, maar de dieren nemen het haar niet kwalijk, want als ze er wel is ligt ze altijd zo vredig te spinnen. Het is ook een beetje onduidelijk aan wiens kant ze nu eigenlijk staat, waarschijnlijk aan die van haarzelf, maar wanneer de mensen de boerderij proberen te heroveren zet ze wel even haar nagels in de nek van een melkknecht. Op een zekere dag zit ze op het dak, waar ze een paar spreeuwen toespreekt. Ze vertelt hun dat alle dieren nu Kameraden zijn en dat ze gerust op haar poot kunnen komen zitten, maar de spreeuwen blijven toch maar op een afstandje.

Maar natuurlijk niet alleen de kat, alle dieren zijn goed bedacht: Benjamin de cynische ezel, Muriel de geit, zij is een van de weinige dieren die kan lezen, Bokser het paard (als kind zag ik al de tekenfilm van Animal Farm en het moment dat Bokser wordt afgevoerd naar het slachthuis vond ik echt hartverscheurend), en Mollie het ijdele paard dat van lintjes in haar haar houdt en op een dag ertussenuit knijpt omdat ze liever bij de mensen wil zijn die haar verwennen met suikerklontjes. Omdat het dieren zijn én omdat ze onderdrukt worden leef je ontzettend met ze mee. Verder vind ik de tamme raaf Mozes intrigerend, hij vertegenwoordigt de Russisch-Orthodoxe Kerk en religie in het algemeen. Hij is een verklikker en het troeteldier van boer Jansen. Tijdens de Rebellie gaat hij er als een haas vandoor, maar na jaren keert hij onverhoeds weer terug en vertelt de hongerlijdende dieren over een geheimzinnig land, de Berg der Suikerklontjes genaamd, waar alle dieren na hun dood heengaan, als ze maar hard genoeg zwoegen. Het doet me aan een Bijbelcitaat denken: 'Iedereen moet het gezag van de overheid erkennen, want er is geen gezag dat niet van God komt.'

Wonderlijk eigenlijk hoe je fantasie tijdens het lezen van een boek te werk gaat; zo vormt een plek uit mijn jeugd in mijn verbeelding het decor voor Animal Farm, een klein weiland achter mijn ouderlijk huis, nauwelijks een weiland te noemen, waar af en toe koeien graasden, maar in geen velden of wegen een boerderij te bekennen, geen boomgaard, geen molen, wel een gigantische kolencentrale maar dat doet nu niet ter zake. Maar dan weer net even anders, zoals vaak ook bij dromen het geval is. Net zoals ook bijna alle huizen in boeken, raar genoeg, ongeveer dezelfde indeling hebben als het huis waarin ik als kind woonde, ook al wordt het heel anders beschreven, dan nog.

Blijft het verhaal, buiten de allegorie om, overeind staan? Ik vind van wel. Dan is Animal Farm nog altijd een fantastisch verhaal. Wellicht gebruikt Orwell een eenvoudigere taal dan in zijn andere boeken, een kleutertaal is het geenszins, maar het is dan ook, en daar begint het verhaal mee: 'Een Sprookje voor Grote Mensen'.

Kortom, een humanimalistisch kunstwerkje. Geen idee wat ik ermee bedoel, maar het ik vond het wel leuk staan, zo aan elkaar geregen.

Four legs good, two legs bad.

In het kader van recente televisiebeelden kan ik zeggen: de ‘Animal Farm’ bestaat echt, alleen onder een andere naam, namelijk de VN (Verenigde Naties).
‘All animals are equal, but some are more equal than others’ laat zich daar vertalen met ‘Alle landen zijn gelijk, maar enkele landen zijn meer gelijk dan de andere’, namelijk die het een veto-recht.
En dan heb je Trump als het varken Napoleon, die over alles en allen de baas wil spelen zonder te begrijpen dat hij als persoon wordt uitgelachen.

De VPRO kiest dit boek voor haar maandeiljkse boekenclub (via 'Mondo').
Zie voor meer info (en leesopdrachten, leuk!) op: Boekenclub - Animal Farm - Mondo - VPRO.

Het boek is al een allegorie, om het dan te gebruiken als onderwerp voor een nieuwe allegorie (die volgens mij niet erg degelijk in elkaar steekt)... maar goed, politieke discussies zijn hier niet toegestaan, dus ik ga er verder maar niet op in (PM altijd welkom).

Maar uit jouw stukje kan ik niet opmaken waarom je dit boek zo slecht vindt...?

Voor mezelf lang geleden dat ik het gelezen heb, zou het echt weer moeten lezen voor een bespreking en een cijfer.

Er was eens een boerderij... Tijdens een les Engels (Taal en Cultuur) in het middelbaar passeerde het welbekende (en briljant in haar eenvoud) ALL ANIMALS ARE EQUAL BUT SOME ANIMALS ARE MORE EQUAL THAN OTHERS - sindsdien wou ik dit dolgraag lezen om te zien wat de achterliggende context was

Dit is een werk dat me veel meer leesplezier bezorgd heeft dan initiëel verwacht - eigenlijk ben ik met verstomming geslagen van hoe geweldig alles wel niet in elkaar zit. De verschillende rollen (blinde schapen, nobele werkpaarden, vuile varkens, "domme" ezel, etc.) en hun onderlinge verhoudingen worden zeer treffend op subtiele en meeslepende wijze weergegeven. Tussen "Four legs good, two legs bad" en "Four legs good, two legs better" speelt zich een allegorisch drama af waarbij het contrasterende effect tussen het realiteitsgehalte van het verhaal en de ogenschijnlijk kinderlijke opzet meesterlijk tot één geheel is verwerkt: elk hoofdstuk, hoe kort ook, brengt een interessante, opbouwende wending waardoor je geboeid blijft verder lezen met als sluitstuk een anti-climax die je niet onberoerd laat.

"Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely.", schreef John Dalberg-Acton ooit eens tijdens een briefwisseling, George Orwell nam dat gedachtegoed over en maakte er een weergaloze novelle van!