Zuleicha Otkrivajet Glaza - Guzel Jachina (2015)

Aardig. Het boek geeft zeker een heel leerzaam beeld van de tijd toen en de deportaties en als geheel weet het ook wel te vermaken, maar echt meelevend wordt het nergens. De ontberingen worden nooit echt invoelbaar gemaakt, door de vrij droge manier van vertellen en de ietwat apathische hoofdpersoon. Dan deed en Jeroen Brouwers dat toch een stuk beter in zijn Bezonken Rood, om maar een ander boek te noemen. Buiten dat weet Jachina je nooit echt in het verhaal te trekken. Zulajka is niet heel interessant en de introductie met haar leven vond ik net iets te veel erop in treurnis. Daarna wordt het beter maar het blijft eerder een reisverslag dan een dramatisch verhaal en de laatste 100 bladzijden gaan dan ineens heel snel en ook gefragmenteerd waardoor dit helemaal nergens meer iets heeft van een roman.

Blijft anderzijds wel dat soms het koele water en de geur van de bossen heel levendig worden beschreven, zoals veel oude Russen dat ook kunnen. Daarnaast lopen er wel een paar leuke bijfiguren rond met als favoriet Wolf Karlovitsj die ook een geweldige introductie krijgt in een hoofdstuk dat buiten dit boek prima als ontroerend kortverhaal had kunnen dienen. Ook aan het eind zit één mooi hoofdstuk met het zoontje van Zulajka die niets anders kent dan dat gevangenendorp en de wereld leert kennen middels schilderijen. 3,0*.