BobdH schreef:
Een verhaal dat mij enigszins teleurstelde. Waar ik hoopte dat The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde de psychologie van de gespleten persoonlijkheid zou verkennen, blijft dit aan de oppervlakte hangen. Het een komt niet voort uit het ander door onderdrukte angsten of trauma's, maar door een wetenschappelijk experiment met een drankje.
Jekylls bewuste interesse in het splijten van zijn goede en kwade kant komt hiermee onlogisch over; het kwijtraken van een schuldgevoel moet fijn zijn, maar dat hij als intelligent en 'goed' man zijnde geen verantwoordelijkheid voelt voor de daden van zijn slechte wederhelft, is lastig te bevatten. Ook het feit dat hij zeer goed op de hoogte is van de daden van Hyde is vreemd: hoe zit deze gespleten persoonlijkheid eigenlijk in elkaar?
Niettemin is het een interessant verhaal en zeker een originele twist op het horrorverhaal, zeker gezien de tijd waarin het geschreven is. Het thema lijkt echter meer potentie te hebben dan hier beschreven is, waardoor het mij ook minder kon boeien. 3*
Ik sluit me erbij aan: ik vind het vooral mooi geschreven (als je het in het Engels leest): de stijl is helder en toch bijzonder beeldend. Het verhaal heeft een fascinerende kern, maar wordt niet erg diepgaand uitgewerkt. Ik ga hierna ook enkele van Stevensons andere korte verhalen (novellen) proberen om te zien of er andere verhalen zijn die een grotere diepgang kennen qua karaktertekeningen, zoals The beach of Falesa en The ebb-tide.