Campeón Gabacho - Aura Xilonen (2015)

Interview met de auteur over dit boek:


De godin van de jonge maïs | La Chispa: Het Latijns Amerika Magazine - lachispa.eu

***

NRC recensie

De jonge Mexicaan Liberio, illegale ex-katoenplukker en intelligente overlevingskunstenaar strandt in een kleine Amerikaanse stad. Hij wordt tewerkgesteld als manusje-van alles in een kleine boekenwinkel waar hij langzaamaan de literatuur ontdekt. Via flash-backs komt de lezer meer te weten over zijn ellendige verleden en vlucht uit Mexico. De passages over de oeverloze brutaliteit waarmee illegalen worden opgejaagd als wild en de beproevingen van vluchtelingen worden sterk neergezet.

Het is dus deze gevoelige straatvechter die tot de lezer spreekt. Hij doet dat in zijn eigen straattaal die doorspekt is met woorden die hij opgepikt heeft uit zijn gelezen boeken. Woorden die soms zo moeilijk zijn (en soms foutief gebruikt of gespeld) en die zo sterk contrasteren met zijn gebruikelijke woordenschat dat het grappig en aandoenlijk wordt.

voorbeeldje: "Ik schop er wanhopig op los zonder de pijn in mijn schenen te registreren, maar degenen die aan me trekken zijn met meer dan mijn anafylactische krachten aankunnen" of "Meneer Abacuc past op de kleuters, die exaforisch, frenetiek joelen als hij ze rondjes laat draaien"

Naarmate het boek vordert wordt zijn taal beter en beter om te eindigen in foutloze zinnen. Het is voornamelijk deze vondst die het boek tot een hoger niveau tilt en waardoor je als lezer niet anders kan dan sympathie voelen voor deze uitzonderlijke jongen.

Waar schort het dan een beetje? De schrijfster wil zo graag kost wat kost een hoopvolle boodschap brengen (waar niets mis mee is) waardoor ze in de tweede helft van het boek de pedalen verliest. Het feel-good gehalte wordt er echt te dik bovenop gelegd en dit vond ik jammer.

Toch wel een mooi maar vooral origineel debuut van deze 19 jarige schrijfster.

Ik ben het in grote lijnen met Liv eens, het is allemaal wat te 'mooi om waar te zijn' waar ik liever een ruw verhaal waarin het realisme een grotere rol speelde had gelezen. Op straat leven en werkelijk iedereen verdringt zich om je maar te helpen, was het maar waar...

Neemt niet weg dat het wel een leuk boek is, Kapitein Haddock is er qua scheldrepertoire niets bij en er valt genoeg te beleven, dus verder wel okay. Ik las dat Aura Xilonen nog meer boeken over Liborio wil gaan schrijven, wellicht een trilogie, ik weet niet of ik dan weer aan ga haken want zo bijzonder vond ik het nou ook weer niet.

Het was even schrikken toen ik halverwege 'De Cowboykampioen' (2015) besloot om auteur Aura Xilonen eens te googelen en toen niet de zachtmoedig ogende, een beetje te dikke en kale dertiger zag die ik me al lezende inbeeldde, maar een tienervrouw met een ontwapenend grote glimlach. De cover van mijn Nederlandse versie gaf ook niks prijs van het geslacht van de acteur, met daarop een afbeelding van een skelet in de volkstraditie van Día de los Muertos (Dag van de Doden), twee vechthanen in de oogkassen en een grote cowboyhoed op het hoofd. Om maar te zeggen dat vrouwenauteurs geen vrouwenboeken schrijven, nietwaar!? 'De Cowboykampioen' (2015) is een rauw verhaal over een Mexicaanse jongeman die door zijn ontwortelde migrantenbestaan zo goed klappen leert incasseren en uitdelen dat hij het goed doet als bokser. Auro Xilonen maakte er een underdog-verhaal van in de Amerikaanse traditie 'van krantenjongen tot miljonair', maar met de twist dat haar hoofdpersoon (Liborio) met elke kaakslag, stevige rechtse en knock-out ontdekt dat jezelf moeten invechten tegen een prijs komt. Hoewel de slang en de straattaal uit het Spaanstalige origineel wat kinderlijk en geforceerd voelt, is het sterk hoe hiermee het integratieproces van de hoofdpersoon ook talig wordt vormgegeven.

Anders dan liv2 en Abubakari vond ik het nu juist níet hoopvol en opbeurend, maar eerder een tikkeltje wrang dat het enige waarvoor Liborio de drive vindt om door te knokken, namelijk zijn liefde naar dat oudere meisje, kwijtraakt als zij voor een Amerikaanse jongen kiest. Librorio is dan wel een overwinnaar, maar hij is toch ergens iets wezenlijks van zichzelf kwijtgeraakt. Allesbehalve een happy end, en ik ben benieuwd of het deze jonge auteur gaat lukken om dat conflict door te zetten naar haar vervolgromans.