menu

Thuis Mag Ik Niet Meer Zeuren - Sylvia Witteman (2016)

mijn stem
2,75 (2)
2 stemmen

Nederlands
Verhalenbundel
Sociaal / Humoristisch

190 pagina's
Eerste druk: Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam (Nederland)

Bundeling van 92 columns, die eerder in De Volkskrant zijn verschenen. Het betreft verder een keur aan binnen- en buitenobservaties, die (volgens de schrijfster) niet eens allemaal somber zijn getoonzet. Het voordeel van binnenblijven is dat je alles kan laten thuisbezorgen: van roti speciaal, via kattengrit en bh's in moeilijke maten tot obscure oude meisjesboeken. Het voordeel van naar buitengaan is dat je buiten wel vrijuit kan zeuren. Bovendien kan je je eigen bloemen uitzoeken, of veldonderzoek doen naar de verkrijgbaarheid van worst bij de HEMA. Gezien het aantal columns, zijn de onderwerpen legio: saté, cholera, snoeivormen, popcorn, 'Korl Morx', feminisme, anjertjes, spareribs, schuurpoeder of ijsblokjes; om een volstrekt willekeurige greep uit het aanbod te doen.

zoeken in:
avatar van the Cheshire cat
2,0
Bij Sylvia Witteman denk ik altijd aan Amsterdam, een huis vol drukke kinderen, schoolbord in de keuken met krijtjes in allerlei vrolijke kleurtjes, servies van Janneke Brinkman of Marjolein Bastin, appen met vriendinnen, Ladies night, schoolreünie organiseren.. en ondertussen op twitter de ruimdenkende rebel uithangen.
Op zich kan ze best aardig schrijven (qua taal dan) en heel soms ook grappig uit de hoek komen, maar het is ook allemaal zo cliché weer, boodschappen doet ze wel erg vaak, een geliefd onderwerp onder columnisten. Vrijwel altijd bij de AH, samen met de IKEA en de Hema de drie meest besproken winkels in columns. De supermarkt is natuurlijk een bron van inspiratie en kan zeker iets leuks opleveren: in Boek (256 blz.) van Robert van Eijden bijvoorbeeld staan hilarische supermarktstukjes, ook René Appel kan er wat van. Maar bij Witteman is het meestal niet lollig genoeg of te vergezocht: zo raakt ze in een van haar columns bij de ingang van de supermarkt haar sleutelbos kwijt is en terwijl ze die aan het zoeken is vangt ze toevallig een straattaalgesprekje op tussen twee meisjes, dan stapt er -heel toevallig weer- een motoragent van z'n motor die naar binnen loopt en even later weer buitenkomt met een pakje drinkyoghurt, en ja hoor dan opeens ziet ze haar sleutels, ze hangen nog gewoon in het fietsslot. Einde column.
In 'Scheef' schrijft ze dat ze als tienermeisje stapel was op David Bowie, 'met zijn Britse armoedzaaiersgebit, schots, scheef, puntig, wreed, met een opwindende hint naar vampirisme...'
Later heeft David Bowie overigens al zijn tanden recht laten zetten. Ik had ooit een collega die Bowie-fan was en een keer tegen mij zei: 'Bowie is een kunstenaar.'
Toen zei ik: 'Ja, en z'n tandarts ook.'

Gast
geplaatst: vandaag om 11:58 uur

geplaatst: vandaag om 11:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.