menu

De Dood van Murat Idrissi - Tommy Wieringa (2017)

mijn stem
3,26 (21)
21 stemmen

Nederlands
Sociaal

128 pagina's
Eerste druk: Hollands Diep, Amsterdam (Nederland)

De veerboot van Tanger naar Algeciras, een felle wind jaagt door de Straat van Gibraltar. In het ruim van het schip, verscholen in de kofferbak van een auto, sterft een jongeman. Met de dode verstekeling in hun auto rijden twee jonge Marokkaans-Nederlandse vrouwen even later Spanje binnen. Groot en leeg strekt het land zich voor ze uit. Aan weerszijden van het asfalt de woestijn. Wat begon als lichtzinnig avontuur, is hun noodlot geworden. In 2004 bezocht Tommy Wieringa een rechtszaak waar hij het feitenrelaas optekenende dat de basis vormt voor 'De dood van Murat Idrissi'. Langs de Spaanse snelwegen naar het noorden worden jaarlijks honderden anonieme doden gevonden die de overtocht niet overleefden. De dood van Murat Idrissi beschrijft het lot van een van hen, maar ook dat van twee migrantendochters, die zich zowel in het land van hun ouders als in Nederland vreemdeling wanen.

zoeken in:
avatar van Jason82
Ik las het verhaal vandaag in de krant. Wat een hopeloze manier om aan je einde te komen... ?

avatar van liv2
Ik plaats al lang recensies maar dit boek is blijkbaar ééntje waar de neuzen NIET in dezelfde richting staan. Daarom de 'quotes' die de recensies samenvatten.

*

[Dit boek had treffend tragisch kunnen zijn, maar is hier een van de clichés die zowel seksistische als etnische vooroordelen versterken./i]

NRC recensie



****

[i]Geserreerd, en daardoor des te overtuigender, vertelt Tommy Wieringa het drama van migratie en ontheemdheid


Volkskrant recensie



Ik stel aan die 2 recensenten voor om in inter-actie te gaan met andere lezers. Want dat zijn ze gewoon, lezers, zoals wij hier allemaal. Iedereen van ons doet hetzelfde, en in uitbreiding, wij lezen geen boek omdat het gerecenseert moet worden. Wij zijn vrij! Wij lezen en geven onze mening.

Maar onze (de lezer) menig is van geen belang. Enkel een paar schrijvers hier houden rekening, of hebben interesse in de gang van zaken van de gewone lezer. Wat leest hij graag? Zijn boek? Voor de rest is het allemaal exposure.

avatar van mjk87
3,5
Een soort sfeerschets die Wieringa als Grote Literatuur brengt. Dat begint al met dat eerste hoofdstuk, Bijbels haast. En de mooie zinnen die je dwingen tot langzaam lezen waardoor de beperkte lengte - 125 pagina's met een vrij behoorlijke lettergrootte - toch stevig aanvoelt. Maar het blijft niettemin een schets die weliswaar mooi is, maar ook niets meer blijft dan een onaffe roman (of novelle, zo je wil). De persoon Murat heeft geen enkele persoonlijkheid. En het verhaal draait rond migratie maar dit is geen boek over migratie. Daarvoor hangt dat er allemaal te veel bij op de achtergrond. Het is vooral het verhaal van twee meisjes. Allicht nog speelt hun Marokkaanse achtergrond mee, maar meer dan wat hints geeft Wieringa niet. Je merkt dat hier heel veel in had gezeten maar dat Wieringa toch voor een heel kaal boek is gegaan.

Maar als het boek dan werkt, dan werkt het ook ongelooflijk goed. Enorm veel sfeer, van Marokkaanse armoede tot de verdorde Spaanse binnenlanden- de hitte voel je gewoon. Wieringa geeft enorm sterke en herkenbare beelden. Daarnaast weet hij met weinig woorden toch een enorme psychologische diepte te geven aan de twee meisjes en maakt hun angsten en gevoelens enorm inleefbaar maar ook herkenbaar. Niet dat ik ooit met een dode Marokkaan in m'n kofferbak heb rondgereden, maar het gevoel te hebben als iets mis is gegaan dat je gaat terugdenken dat elke kleine gebeurtenis tot een andere uitkomst had kunnen leiden is enorm sterk beschreven. En hoewel je Murat totaal niet kent beschrijft Wieringa het zo sterk als ze hem, met bebloede vingers, dood vinden dat het toch hard binnenkomt. 3,5*.

avatar van Donkerwoud
2,5
Deze novelle begint veelbelovend met een geologische sfeerschets over de scheiding tussen het Europese continent en het Afrikaanse continent. Wieringa is een zinnelijke lyricus met beschrijvingen over tektonische platen, aardverschuivingen en hoe woestijn- en oceaanvorming de twee 'werelden' van elkaar scheidt. Deze specifieke passage is absoluut klasse: 'De neanderthalervrouw wier gebeente op een dag gevonden zal worden in een grot in de Rots van Gibraltar, kan vanaf de flank van haar berg de berg aan de overkant zien. Ziet ze tekenen van menselijk leven daar? Zuilen van rook aan de horizon? Heeft ze gedachten over de ander? Het leven daar raakt niet aan het hare. Te ver weg.' De introductie is door dit soort bombastische beschrijvingen episch en groots, maar op een bepaalde manier ook weer relativerend in dat het landschap zich niet vormt naar menselijke logica. De rigide grenzen en scheidslijnen tussen landen, continenten en volkeren staan in ieder geval niet in de aarde geschreven; het majestueuze van die landschapsvorming dwingt tot een nederigheid naar oerkrachten die menselijke constructies overstijgen.

Wieringa weet echter de grootsheid uit zijn krachtige metafoor - de scheiding der continenten verenigd in twee Marokkaans-Nederlandse vrouwen die een economische vluchteling meesmokkelen - niet consequent door te zetten. Het grootste euvel daarin is dat de tragisch gestorven Murat Idrissi meer een schetsmatig concept blijft en totaal niet wordt uitgewerkt tot een volwaardig personage. Murat's aanwezigheid en de consequenties van zijn dood, lijken vooral bedoeld als vehikel om migrantenkinderen Illham en Thouraya te laten reflecteren op hun eigen vragen over ras, identiteit, afkomst en privilege. Maar het heeft iets kwalijks als én het perspectief van Murat volledig buiten beschouwing blijft én deze Nedermarokkanen door Wieringa weeral migrantenervaringen in een negatief licht worden geplaatst. 'Hitte/Harare' (2008) van Lodewijk Crijns vertelde al eens eerder exact hetzelfde verhaal over deze case, waarin naïef westers idealisme als een boemerang terugkomt omdat goede bedoelingen soms stinkende wonden maken. Het gevolg is een onbedoeld valse roman waarin complexe identiteitskwesties worden opgeworpen, maar die uiteindelijk vooral onafgewerkt voelt omdat Wieringa te veel laat liggen aan karakterpsychologie en geen geloofwaardige dynamiek schetst tussen de personages.

avatar van Pecore
3,0
Alleraardigst boekje. Wieringa is een meester in het scheppen van sfeer. Toch verkeert hij hier niet in topvorm en beklijft mij het gevoel dat er meer in had gezeten.


Gast
geplaatst: vandaag om 09:19 uur

geplaatst: vandaag om 09:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.