Wij Zeggen Hier Niet Halfbroer - Henk van Straten (2017)
Nederlands
Autobiografisch
240 pagina's
Eerste druk: Nijgh & Van Ditmar,
Amsterdam (Nederland)
Henk van Straten groeide op in Eindhoven met drie oudere halfbroers, zijn stiefvader en zijn moeder, om in de weekenden met diezelfde moeder naar zijn vader in Rotterdam te rijden. Zijn stiefvader was hem liever kwijt dan rijk, dacht hij. Zijn moeder, gevangen tussen twee mannen, was aldoor somber en vertrok op zijn vijftiende naar Curaçao. Zijn broers waren zijn broers, maar toch ook weer niet. 'Wij zeggen hier niet halfbroer' is een humoristisch, schrijnend, maar liefdevol verhaal over een kind dat dacht altijd vrolijk te moeten zijn en, later, over een puber die eenzaam drugs gebruikte op zijn zolderkamertje en opging in zowel de punk- als de gabbercultuur.
Wij Zeggen Hier Niet Halfbroer is autobiografisch maar volledig onderhevig aan de gedachtenspinsels van de auteur. Het eerste deel van het boek voelde daarom nogal fragmentarisch en willekeurig aan maar was wel grappig en ontnuchterend om te lezen. De tiener en adolescenten jaren laten een individu zien die voortdurend zoekende is naar zijn eigen identiteit om uiteindelijk in de huidige tijd te eindigen met een geestelijke staat die min of meer voor stabiel door zou kunnen gaan.
Als generatiegenoot van de schrijver vond ik zijn omschrijvingen en belevingen over de jaren 90 erg herkenbaar. Het deed me realiseren dat de wereld inmiddels enorm is verandert en bepaalde tijden nooit meer terug zullen keren. Verder valt op dat van Straten iemand is van enorme uiterste, dat maakt nieuwsgierig en zorgt ervoor dat je voortdurend verder wilt lezen. Saaie momenten kent dit boek in ieder geval nauwelijks. De directe, gortdroge en humoristische stijl helpen daar enorm bij.
Of het nu gaat over ingewikkelde familieconstructie waarin eenzaamheid troef is of om zijn drank, drugs en muziek excessen. Het is zoals altijd bij Van Staten, met een vitale pen geschreven.
Voor mij was dit weer een herkenbare en vlotte leeservaring die ik met net zoveel plezier heb ondergaan als zijn andere boeken, maar mooi genoeg, telkens om andere redenen. Van Straten is een vlotte en creatieve schrijver en het zal niet lang duren voordat ik weer een boek van hem ga lezen.
Goed en tragikomisch boek dat misschien ook geschikt voor liefhebbers van De Verschrikkelijke Jaren Tachtig - Tim Kamps (2018)
De band Cypress Hill uitspreken als Cyprus Hill.
Bloed parelen en dat woord dan uitspreken als pa-reel-en.
Iemand speelt bass en bass dan op zijn bekakt Engels uitspreken.
Concrete (als in beton) uitspreken zoals je het Nederlandse woord concreet uitspreekt.
Dat zijn dan de voorbeelden die ik onthouden heb. Dat ze zo iemand luisterboeken in laten spreken zeg.
Wat het boek betreft, best aardig, maar ik vind het niet heel bijzonder. Ik vond de andere boeken die ik van hem las beter.