menu

Moeder en Zoon - Gerard Reve (1980)

mijn stem
3,93 (27)
27 stemmen

Nederlands
Psychologisch

293 pagina's
Eerste druk: Elsevier Manteau, Amsterdam (Nederland)

'Hoe ben jij, Gerard Reve, een man met toch een behoorlijke dosis ontwikkeling, intelligentie en gezond verstand, ooit in de Rooms-Katholieke Kerk terecht gekomen en er zelfs lid van geworden?' Op deze vraag die hij zichzelf in de proloog van Moeder en zoon stelt, geeft Reve antwoord in twee min of meer parallel lopende verhalen. Het eerste is een feitelijk verslag van de in zijn jeugd steeds groter groeiende interesse in de eredienst van de katholieke kerk, die uiteindelijk leidt tot zijn toetreding tot die kerk. Volgens hemzelf was dit een onvermijdelijk proces, hoewel het haaks stond op zijn opvoeding en het Amsterdamse milieu waarin hij opgroeide. Het tweede verhaal is op een veel fictiever niveau geschreven, maar verbeeldt eveneens Reve's romantisch-decadente mythe van religie en erotiek.

zoeken in:
Ik heb ook deze bijna uitgelezen. Ook weer meesterlijk van Reve. Zijn hele oevre is met geen enkele andere schrijver te vergelijken.
God, Liefde en de Dood. Daar moest het over gaan!
Hij had het rijk alleen!!

avatar van ANDREO
5,0
Een waanzinnig goed boek!

3,5
Inderdaad heel erg goed boek. Toch wat minder dan Moeder en Zoon en de Avonden. Maar wat een goede schrijver die Reve!

avatar van botersmaak
Reint schreef:
Inderdaad heel erg goed boek. Toch wat minder dan Moeder en Zoon en de Avonden. Maar wat een goede schrijver die Reve!


Ik begrijp het niet. 'Moeder en zoon' vind jij minder dan 'Moeder en zoon'.

avatar van DvonGeem
4,0
Moeder en zoon is ook minder dan moeder en zoon. Moeder en zoon is veel beter opgebouwd dan moeder en zoon en ik kan meer meeleven met de personages uit moeder en zoon terwijl ze in moeder en zoon wat vlakker zijn.

3,5
Juist.

Nee, ik bedoelde te zeggen:
''Inderdaad heel erg goed boek. Toch wat minder dan De Vierde Man en de Avonden. Maar wat een goede schrijver die Reve!''

Ik wil De Vierde Man en Moeder en Zoon nog al eens door elkaar halen, beiden erg kort en in de zelfde stijl geschreven.

avatar van -JB-
4,0
'Moeder en zoon' handelt over de toedreding van Reve tot de Rooms Katholieke kerk. Het is een verhaal over twijfel, angst en intimiteit, dat weer in Reve's bekende stijl vol humor en veel mooie jongens gebracht wordt. Ondanks dat geloof in Reve's hele werk een belangrijk thema is, mag dit boek hét boek van Reve over geloof heten. En ondanks dat hij de RK kerk beschrijft, denk ik dat hij de in de boek verder gaat en de kern van geloven raakt, in welke god dan ook.

avatar van idm82
1,5
Na 'De Avonden' en 'De Vierde Man' het derde boek van Reve waar ik aan begonnen ben en waarschijnlijk de laatste. Ben halverwege gestopt. Waar ik 'De Avonden' zeer goed vond, kreeg ik al wat twijfels bij 'De Vierde Man'. Ik ben geen homofoob, maar de beschreven scenes van de herenliefde mogen mij bespaard blijven. Toch doorgezet en begonnen aan dit boek, echter werd het meer en meer expliciet. Ik werd er persoonlijk niet goed van. Zonde want zijn schrijfstijl en onderwerpen spreken me voor de rest wel degelijk aan.

avatar van Jasper
4,0
Wat is dit een rijk boek zeg!

Het boek begint met een scherpe rationele analyse van Reves wens katholiek te worden. Ligt zij in zijn jeugd? Is het een afkeer van het socialisme? Is het een onvoorwaardelijk liefhebben? Of de zoektocht naar een verdwenen moeder?

Het boek kent een kantelpunt, gekenmerkt door vrij expliciete seksscenes. Daarna lijkt Reve wat wankeler te worden, labieler. Minder scherpe analyses, maar wel plaats voor duistere trips langs Moeder Maria...

Het hele boek ademt eerlijkheid, humor en zelfspot. Zeer lezenswaardig!

avatar van raskolnikow
4,0
De eerste hoofdstukken zijn subliem. Reve mijmert over kerstmis (de wereld van symbolen en mystiek, die hij in het communistische milieu terdege heeft gemist) en zoekt zijn oude school op, waarvan hij de herinneringen lardeert met zijn typisch zwaarmoedige humor. Alles is één lange aanloop om een antwoord te vinden op de vraag waarom hij zich tot het rooms-katholicisme heeft bekeerd. Die odyssee naar oorzaken en vroege 'tekenen' voert hem langs allerlei rare zijpaden en eros blijft uiteraard niet onbesproken (o.m. in een gruwelijke seksscène waar ik het toch wel koud van kreeg). Minder geslaagd is Reve's gedram over het communisme, dat soms een heel hoofdstuk in beslag neemt, en zijn nogal bizarre en lichtjes onbegrijpelijke Maria-fantasieën. Reve's stijl leed in deze periode nogal aan wijdlopigheid. Hij was zo verbeten om geen detail of nuance onbenoemd te laten dat je als lezer wel eens naar wat meer luchtigheid snakt (luchtig als in 'een luchtig gebak'). Een onevenwichtig boek dus, maar de sterke elementen, o.m. de haast tedere herinnering aan de durfal Nickie, compenseren ruimschoots de mindere.

avatar van the Cheshire cat
4,5
Mijn favoriete dag? Zondag, de dag des Heren.
En dan is het vandaag, 15 augustus, ook nog eens de dag dat we de Tenhemelopneming van Maria vieren, althans in katholieke kringen. Een dubbel bijzondere dag dus en ik ben dan ook zeer dankbaar dat ik op deze feestdag hier op dit fijne Boekmeter iets mag neerkwakken over een boek dat ik de afgelopen week las: Moeder en Zoon van Gerard Reve uit het jaar 1980.
Een dag of tien geleden was ik in de bieb waar ik met dit boek in mijn handen stond, althans met het Verzameld Werk deel 3 waarin deze roman is opgenomen. Aarzelend of ik het boek wel mede zoude nemen, besloot ik het toch weer terug te zetten in de kast, ik had immers al een aardig stapeltje boeken bij elkaar verzameld waar ik wel even mee zoet zoude zijn. Ik liep dus weer de hoge en brede trap af richting begane grond, maar toen ik bijna de laatste trede had bereikt, besefte ik opeens dat het boek, de binnenzijden van zowel de voor- als achterkaft, wel een erg fraaie kleur had: lichtblauw, ook wel babyblauw genoemd.. Wisten jullie trouwens dat de strikte scheiding tussen 'blauw voor jongens' en 'roze voor meisjes' pas dateert van halverwege de 20ste eeuw? In de negentiende eeuw was dit precies andersom. Roze komt van rood en dat gold toen nog als een mannelijke kleur, vanwege de rode uniformjasjes van soldaten. Blauw hoorde bij de maagd Maria en was dus een typische meisjeskleur. De meeste baby's gingen overigens gewoon in gebleekt wit linnen gekleed, dit terzijde.
Mijn aan dwangneurose grenzende obsessie met kleuren stuurde me uiteindelijk die ellendige trap weer op om dat boek te gaan halen.

Afijn, het boek. De zelfironie, wat ik hier al lees, druipt als een brandende kerkkaars van het papier af, maar ik vind Reve met name goed en geestig op momenten dat hij weer zo lekker provocerend bezig is. Bijvoorbeeld als hij in de kerk een jongen bij het orgel ontwaart, van een jaar of achttien, negentien, maar even later als hij diezelfde jongen bij de koffie weer ziet zich opeens realiseert dat hij helemaal geen 18 is, maar dertien of hooguit veertien haha...
Of de seksafspraak met de dertigjarige Otto van D. die hij eigenlijk helemaal niet zo aantrekkelijk vindt en met 'zo'n lijzige nichtentoon' praat.. De erotische scènes tergend langzaam beschreven. Veel woorden nog op ouderwetse wijze geschreven met de letter k: ekstra, konklusie, reaksie...Heerlijk! Crocusbolletje dan gewoon weer met c.

Reve was duidelijk een mysticus en zag God in feite als liefde, niets meer, niets minder.. vooral het vrouwelijke aanbad hij (de maanaanbidder!) God wordt Mens, en dat is een Man; een Mens wordt God, en dat is een Vrouw. (Collega's van God, Joost Zwagerman)
Vond ook wel bijzonder, en dat las ik in de beknopte biografie Levensloop van de schrijver aan het einde van de roman De Circusjongen, ook in dit verzameld werk te vinden, dat hij in 1966, het jaar van het Ezelproces, naar Lourdes is afgereisd in de hoop daar te genezen van zijn drankzucht en zwaarmoedigheid.
Aan het begin van de roman vertelt Reve dat hij op zijn oude school twee broeders tegen het lijf liep bij wie hij een geur van oud golfkarton en vochtige eierdozen gewaar werd. Dan schrijft hij: Hoe konden mensen zichzelf en het beeld van de mens, dat volgens hen toch het beeld van God was, op zulk een wijze geweld aandoen? In het nummer God is Love van Madonna zitten de lyrics If God is love and love is God, then why are we actin' like it's not? Hoewel Reve het anders en vooral geestiger bedoelde komt het in zekere zin toch op hetzelfde neer.

...stilte...
Van Reve word ik altijd een beetje onpasselijk... maar een leuk stukje!

avatar van the Cheshire cat
4,5
Hihihi, begrijpelijk...

Gast
geplaatst: vandaag om 00:09 uur

geplaatst: vandaag om 00:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.