Het Helse Paradijs - Thea Beckman (1987)

Het helse paradijs brengt weinig nieuwe inzichten in de wereld van de Thulenen en de Badeners. Gelukkig is er in Kinderen van Moeder Aarde een schitterende wereld neergezet, waarin nog tal van verhalen te beleven zijn. Dit boek toont Thule vanuit het gezichtspunt van de Badeners. Hoe kijken zij tegen deze nieuwe wereld aan? Een zeer makkelijk leesbaar boek dat een mooi, maar tegelijk niet al te vernieuwend verhaal vertelt.

Samenvatting:
De Badense taalgeleerde Kilian Werfel gaat mee op een nieuwe expeditie naar Thule. Ze vertrekken met vijf oorlogsschepen. De Thulenen hebben dit verwacht en Thura leidt ze een mistveld in. Hier vergaat één van de schepen. De rest valt Kulus aan en neemt de stad in. De Thulenen negeren de invallers eerst, maar beginnen dan een soort guerrillaoorlog. Ze verdoven groepen Badense mariniers, verplaatsen ze en stelen hun wapens en kleding. Als wraak wil de regeringscommissaris 50 Thulenen executeren. Kilian weigert hieraan mee te werken. Hierdoor krijgt hij respect van Thura, die de 50 mannen redt. Kilian gaat onderhandelen, maar de Konega wil enkel dat de Badeners vertrekken. Een orkaan en een aanval van de Thulenen brengen zware schade toe aan de schepen. De Badeners besluiten over land naar Gothab te trekken en de hoofdstad in te nemen. Ze stuiten op blokkades, meren, muggen, moerassen en een opgeblazen brug naar de mijnen. Een rattenplaag zorgt voor ziekte. De Badeners weten toch een Thuleens dorp te bereiken en branden het plat en vermoorden iedereen. Kilian is als verrader aangemerkt en moet vluchten voor zijn leven. Hij wordt regeringsfunctionaris voor de Thulenen. Een brand aangestoken om de oprukkende Badeners te stoppen eist veel slachtoffers. Dat betekent het einde van de oorlog. De overlevenden worden opgenomen in de Thuleense maatschappij. Kilian overtuigt hen zich in te zetten om een bijdrage te leveren aan Thule. Samen met Thura en Christian weet hij de in Kulus achtergebleven admiraal te bewegen om zich samen met zijn achtergebleven manschappen over te geven.

De mensen van Thule reageren totaal anders op de Badeners dan ze zouden verwachten. Het begint ermee dat de Badeners totaal worden genegeerd en daar raken ze al van in de war. De Thulenen werken niet met kanonnen en bevelen, maar met creatieve oplossingen, waarbij ze samenwerken met dieren en slim gebruik maken van de wisselende weersomstandigheden. Ik geniet weer enorm van hun vindingrijkheid.

Het helse paradijs & Het Gulden Vlies van Thule – Thea Beckman | Lalagè leest - lalageleest.nl

Nadat het lezen van Kinderen van Moeder Aarde een plezierig feest van herkenning bleek, moest natuurlijk ook de opvolger eraan geloven. Dit deel wordt grotendeels vanuit het perspectief van de Badeners verteld. Waar in het vorige deel alle Badeners doorgaans over dezelfde kam geschoren werden, doet Beckman nu moeite om er individuele personages van te maken, en dat doet het verhaal veel goeds. Kilian Werfel is zo'n typische Beckman-held: nieuwsgierig, intelligent en met een functionerend moreel kompas, maar feilbaar genoeg om je mee te kunnen identificeren. De officieren zijn ook niet allemaal schurken, hoewel ze natuurlijk wel allemaal dezelfde verkeerde denkbeelden hebben. Meer dan in het vorige deel echter zien we echter nu hoe verschillend de Badeners ermee omgaan als die denkbeelden aangetast worden door wat ze in Thule doormaken. Subtiliteit is nog altijd niet Beckmans sterke kant, maar de personages krijgen iets meer de ruimte om zich te ontwikkelen.

Het gaat er in dit tweede deel wat heftiger aan toe dan in het vorige deel. Niet alleen het land zelf lijkt de Badeners vijandig gezind, ook de Thulenen hebben een stuk minder schroom om slachtoffers te maken dan bij de vorige Badense invasie. Er wordt een paar keer genoemd dat dit de Thulenen in gewetensnood brengt, maar dat wordt niet goed uitgewerkt. We krijgen niet te zien hoe bijvoorbeeld besloten wordt om de bosbrand aan te steken, terwijl dat wel een cruciaal moment moet zijn geweest. Sowieso komen de Thulenen er bekaaid van af qua aanwezigheid (de Konega, mijn favoriete personage uit het eerste deel, komt nauwelijks aan het woord) en karakterontwikkeling. Fijn dat de Badeners in dit deel wel als individuen worden beschreven, maar jammer dat dit dan weer ten koste gaat van de Thulenen. Die zijn allemaal opgeruimd, vastbesloten en vol vertrouwen - daar ging ik me op een gegeven moment toch wat aan ergeren. En ik snap nog steeds niet wat iedereen toch ziet in die Thura.

Het Helse Paradijs zit goed in elkaar qua plot en is in dat opzicht misschien wat volwassener dan het eerste deel. Minder familieperikelen, meer identiteits- en integratieproblematiek. Er vallen slachtoffers - ik was alweer helemaal vergeten dat het boek toch behoorlijk schokkend eindigt. Aan de andere kant is er in dit tweede deel minder terug te vinden van het plezier waarmee de schrijfster haar utopische samenleving heeft geschapen, en dat is jammer. Al met al kom ik daarom op dezelfde waardering uit als voor de voorganger.