menu

Směšné Lásky - Milan Kundera (1968)

Alternatieve titel: Lachwekkende Liefdes

mijn stem
3,62 (21)
21 stemmen

Tsjechisch
Verhalenbundel
Romantiek

221 pagina's
Eerste druk: Ceskoslovensky Spisovatel, Praag (Tsjechoslowakije)

Zeven speelse, tragikomische liefdesverhalen waarin verlangen en afkeer, lichamelijke schoonheid en aftakeling, lichtzinnigheid en dodelijke ernst, boosaardigheid en tederheid elkaar op verrassende wijze afwisselen. Daarnaast draait het in alle verhalen om het spel, waarmee Kundera zelf een ander spel me speelt. Het op het eerste gezicht onschuldige amusement maakt algauw plaats voor spanning en onzekerheid, want het spel slaat zijn eigen weg in en keert zich tegen degene die het bedacht heeft. De personages zijn niet alleen personages van een verhaal, maar tevens figuranten in een hun onbekend toneelstuk.

zoeken in:
avatar van Raspoetin
3,5
Ik citeer hieronder de tekst van de achterflap van mijn versie van Lachwekkende Liefdes; mijn inziens van leerzame aard en een toevoeging op de reeds geschreven plotomschrijving wat deze verhalenbundel in perspectief brengt:

“In de jaren zestig schreef Milan Kundera een tiental korte verhalen, die successievelijk in boekvorm verschenen. De beste verhalen bundelde hij in 1970 onder de titel Lachwekkende Liefdes. In tegenstelling tot zijn latere romans voert in deze verhalenbundel luchthartigheid de boventoon: alles draait om het spel.

Kundera zou echter Kundera niet zijn als hij met dit spel niet weer een ander spel zou spelen. Het op het eerste gezicht onschuldige amusement maakt algauw plaats voor spanning en onzekerheid, want het spel slaat zijn eigen weg in en keert zich tegen degene die het bedacht heeft. De personages zijn niet alleen personages van een verhaal, maar tevens figuranten in een hun onbekend toneelstuk. Wat ze ons over onszelf onthullen, is zowel fascinerend als huiveringwekkend.

Lachwekkende Liefdes is voor Kundera het boek waarvan hij het meeste houdt, omdat het de weerspiegeling is van de gelukkigste periode in zijn leven. Door een vreemde samenloop van omstandigheden beëindigde hij zijn laatste verhaal drie dagen voor de inval van de Russen in Tsjechoslowakije, waardoor aan zijn geluk een einde werd gemaakt.”

Na de meesterlijke werken De Ondraaglijke Lichtheid van het Bestaan en Afscheidswals is dit de derde Kundera die ik tot mij heb genomen. Ik vind Lachwekkende Liefdes helaas niet zo sterk als de twee andere werken wat volgens mij komt omdat het een verhalenbundel is; waarbij enkelen van de zeven verhalen niet erg spanned worden; en het laatste verhaal dat mij het meeste aansprak (Eduard en God) van mij veel langer had gemogen.

Desalniettemin is de stijl van Kundera die zo schitterend van toepassing is in de twee eerder genoemde werken wel ontegenzeggelijk aanwezig; en laat de vroege hand van zijn schoonschrijverij zich herkennen. Ik vervolg mijn weg door zijn aansprekende oeuvre.

avatar van JJ_D
3,5
Kundera op z’n best? Spitsvondige uitgangspunten, psychologische tegenstellingen om van te smullen, met humor gelardeerde dialogen en absurde plotwendingen, verbonden door en met het spel waar de auteur het de hele duur van 'Lachwekkende liefdes' over heeft... Spelenderwijs legt hij bloot dat verliefdheid, liefde en lust als misverstand kunnen ontluiken, op basis van foute veronderstellingen en vermeende insinuaties, kortom tekens die vanuit een ander aanvoelen van dezelfde werkelijkheid worden gegeven. Alleen bij Kundera kunnen mensen echt eenzaam worden terwijl ze zich seksueel verenigen, niet?

Het hilarische ‘Niemand zal lachen’ waarin een kunsthistoricus nog liever huichelt over mensen dan de kunst verloochent, is onvergetelijk. Net als ‘De gouden appel van het eeuwige verlangen’, over hoe de jacht op vrouwen zich tot hun verovering verhoudt. Net als ‘Liftertje spelen’, over hoe het opzetten van maskers tot een ontmaskering van de diepere psyche leidt. Net als ‘Symposium’, waarin iedereen denkt te weten wat anderen willen, terwijl dat denken vooral vanuit de eigen begeerte en behoefte gestalte krijgt. Net als ‘Oude doden moeten plaats maken voor nieuwe’, over wat blijft, wat verdwijnt, en hoe de vergankelijkheid van de liefdesdaad voor altijd kan scheppen dan wel vernietigen. Net als ‘Dokter Havel twintig jaar later’, een komedie waarin een doorwinterd verzamelaar zich wederom tot verleider ontpopt, bij de gratie van wie hem omringt. Net als ‘Eduard en God’, waarin het spel ernstig wordt, en de ernst verwordt tot louter spel (zoals het leven zelf!).

Enfin, geen bundel met groots uitgewerkte thema’s, maar misschien net daarom Kundera op z’n best: goochelend met ideeën en psychologie – de aanraking belangrijker dan de voltooiing…

3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 01:44 uur

geplaatst: vandaag om 01:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.