De Lammeren - Mustafa Kör (2007)

De Lammeren is voor mij persoonlijk het mooiste boek van het jaar.
Het is geschreven in een prachtige taal en biedt ook een mooi en tegelijkertijd spannend verhaal.
Een ware verademing in de literaire chaos!
André Oyen

Bericht verplaatst naar Mustafa Kör

'De lammeren' is een toegankelijke, betoverend poëtische roman die inhoudelijk lijkt te refereren naar de mythische, noodlottige liefdesgeschiedenis van Orpheus en Eurydice.

Citaten:"Liefde is liefde als je ervoor sterven wilt" en
"Welk belang of waarde heeft een naam, hoe nobel of bescheiden die ook is, als je hem niet in ere houdt of er niet naar leeft? De ziel kan alleen maar zijn als er bezieling is" "Open je hartenoog,Umut!"

Dit briljante meesterwerk van het poëtische natuurtalent dat Mustafa Kör ontegensprekelijk is, sleurt en wrikt aan je hart en laat je achtereenvolgens (zeker bij het lezen van het tweede deel), als lezer, verweesd, verscheurd en gelouterd, uiteindelijk op jezelf aangewezen, achter...

Toen ik aan De Lammeren begon moest ik erg wennen aan het poëtische, ik was er als ik eerlijk ben aanvankelijk helemaal niet zo van gecharmeerd. Het leek me dan ook sterk dat ik dit boek net zo zou beoordelen als Andreo of ElisabethFrancet. Een zin als "Open je hartenoog, Umut!": wel over de top dacht ik ...

Ook ik wil citeren, Mustafa Kör belooft mij:
We gaan samenvloeien, laat dat duidelijk zijn. Luister maar, het klotst en klatert al, ik stroom. Onze eenwording is nabij. Met al mijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen worden u en ik: wij. Complex krullend of elegant meanderend, alle water stroomt en vindt haar zee, zei men in de contreien waar mijn ziel is ingeschonken. Een weidse oceaan met verborgen schatten op de bodem van de zee wacht op ons, geduldig en edel, zoals het de oceaan betaamt.

Ik heb tijdens het lezen van dit boek een paar keer teruggeslagen naar dit citaat. Verdomd het was waar, het boek heeft me stapje voor stapje betoverd. Het nam me mee naar een andere cultuur, een ander land en lezend fantaseerde ik over een reis die kant op. Ik proefde het heerlijke voedsel al in mijn mond. Ik snoof de geuren, liep in de brandende zon. Wat zou het mooi zijn in Anatolië het boek te herlezen, verzon ik. Ik had het niet eens uit.

De lammeren was meer dan een melancholisch, af en toe ontroerend en spannend verhaal waarvan ik zo vreselijk benieuwd werd waarheen het me zou brengen.
Juist “Open je hartenoog, Umut!” was in de context waarin het geschreven werd allesbehalve over de top, sterker, ik heb pagina’s aaneen met betraande ogen gelezen. Ik zweer het: mijn hart werd gevuld.

5*

Ik heb genoten van de taal die gebruikt wordt door Kör. Hoewel nederlands, komt het vaak bijna arabisch/perzisch over... net alsof het een vertaling van een perzisch boek betreft. Maar dat kan helemaal niet, want hij is ook 'in zijn uppie' .

Het verhaal gaat over hemzelf, geboren in Anatolië waar zijn moeder het alleen moet zien te rooien, terwijl zijn vader in de mijnen werkt in België. Als peuter gaat hij samen met de rest van zijn moeder naar België, om vervolgens samen met zijn ouders weer terug te keren om de rest van zijn schooltijd in Turkije af te maken, als zijn vader (met kapotte longen) zijn pensioen besluit door te brengen in zijn geboorteland. Hij krijgt een boezemvriend en leert Aysa, zijn eerste liefde kennen, maar gaat na het afronden van zijn school weer terug naar België om daar verder onderwijs te genieten. Hij trekt bij zijn broer in en dan, nadat zijn broer ondertussen is getrouwd met zijn eigen jeugdliefde, pleegt zijn broer zelfmoord.
Dat heeft natuurlijk een enorme impact op zijn leven... hij besluit, 10 jaar later, terug te keren naar Anatolië op zoek naar.. Aysa, zichzelf, het waarom van de zelfmoord?

Geen boek dat me bij de keel greep, maar een goed boek zonder meer.

Het is toch opmerkelijk dat een boek dat zo hoog in de top recent staat (op 3 herziene stemmen na) een nieuwe stemmen heeft ontvangen.

En dat terwijl dit toch echt gewoon een goed boek is, dat lekker wegleest. Ik heb er van genoten, dus wat mij betreft een aanrader!

Ik bedoelde in voorgaand bericht uiteraard geen nieuwe stemmen (het afgelopen jaar).

Vind de bovenstaande citaten eerlijk gezegd vreselijk.

Ik vond het eigenlijk wel verrassend dat een schijver die ik aanvankelijk over de top vond, waar ik dus niet zo van was gecharmeerd, me desondanks wist te raken. Die aanvankelijke 5* was wellicht wat overdreven, wie weet is die 4,5 ook wel een halve * teveel. Toch laat ik het zo. Omdat ik me nu ter plekke hele passages kan herinneren die me bij zullen blijven.

Ik heb vannacht de proloog gelezen en ik kon er geen touw aan vast knopen. Hoop dat de uiteindelijke roman dat goed maakt.

Het kan Mustafa Kör niet verweten worden dat hij een gebrek heeft aan pretenties voor zijn debuutroman; in poëtisch Nederlands beschrijft hij, behalve, een man die in strijd is met zijn Turkse achtergrond en zijn Vlaamse identiteit - wie is hij? Volgt hij de ratio van het Westen, of juist het gevoel van het Midden-Oosten? - ook nog eens een bespiegeling op de liefde vanuit de wijsheden van het soefisme. Een geroutineerde schrijver zal om minder steil achterover slaan. Toch lukt het de debutant zeer wel om de complexe aard van de roman om te zetten in een vloeiend geheel. De roman lijkt in eerste instantie te bestaan uit warrige fragmenten, maar in het laatste deel komen de losse eindjes bij elkaar en begint het bij de lezer te dagen waar al het voorgaande tot doel had. Dan pas ontstaat er een beeld van hoe groots en allesomvattend de thematiek van het boek eigenlijk is. Minder imposant is het gebruik van een liederlijk Nederlands dat soms te dicht tegen de pathetiek aan schuurt.Het boek staat dan ook bol van de kromme zinnen die uit hun voegen barsten van de pretenties maar zonder dat ze op zichzelf nou zo mooi zijn. Misschien ook een kwestie van smaak, want ik verkies het subtiele gebruik van taal boven pretentieus - doch in de kern volstrekt hol - taalgebruik.

Ik wilde dit boek absoluut lezen, omdat de korte inhoud me enorm aansprak. Helaas heb ik het teruggedaan naar de bib voordat ik het uitgelezen had. De stijl waarin dit verhaal is geschreven, barst immers van de pretentie. Elke zin lijdt aan obesitas door de zware poëtische beschrijvingen waarmee elk woord omringd is. Het lijkt alsof Kör geen moer geeft om zijn verhaal, maar dat hij gewoon een barokke, opgezwollen stijl wil uitrollen. Ik heb het boek een kans gegeven, maar ben verdronken in de vreselijke schoonschrijverij. De lammeren voelt aan alsof je drie boules de Berlin na elkaar hebt gegeten: héél zwaar op de maag liggend. Kör had er beter een dichtbundel van gemaakt, dan was zijn taalgebruik beter uitgevallen. In deze vorm totaal onleesbaar.

Opnieuw uitgegeven, met een kekke nieuwe boektrailer: De Lammeren - Mustafa Kör - YouTube

geplaatst, hij is idd mooi!

Kort artikel van 24 november 2009, met wat achtergrondinformatie over boek en schrijver, door Marc Poelman op de site van de Belgische krant Het Nieuwsblad: Mustafa Kör was te gast in de Laarnse bibliotheek