Män Som Hatar Kvinnor - Stieg Larsson (2005)
Alternatieve titels: Mannen Die Vrouwen Haten | Millennium #1
Zweeds
Thriller / Detective
566 pagina's
Eerste druk: Norstedts,
Stockholm (Zweden)
Twee tegenpolen, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is een charmante man en een kritische journalist van middelbare leeftijd, en uitgever van het tijdschrift 'Millennium'. Zij is een jonge, gecompliceerde vrouw met zwartgeverfd haar, piercings en tatoeages én een uitermate goede hacker. Samen vormen ze een ongewoon, maar sterk team. Mikael wordt benaderd door oud-zakenman Henrik Vanger. Veertig jaar geleden is de zestienjarige Harriët Vanger op mysterieuze wijze verdwenen en vermoedelijk vermoord. De zaak is echter nooit opgelost en inmiddels verjaard. Toch wil Henrik Vanger graag dat Mikael zich hier nog eens op stort. Aanvankelijk lijkt het onderzoek nergens op uit te lopen. Totdat Mikael met hulp van Lisbeth op een spoor stuit dat rechtstreeks naar een zeer duister en bloedig familiegeheim voert.
- nummer 99 in de top 250
En dan komt de vaart er in en dan ervaar je dat de personages erg leven gaan.
Een superieur boek in zijn genre.
5*
Kort gezegd: het is echt een heel sterk boek. Niet echt een pure thriller, maar veel meer dan dat.
De eerste 100 bladzijden hebben me geenszins gestoord, wel integendeel, maar ze wijken wat af van de klassieke thrilleropbouw waardoor er minder vaart in het boek lijkt te komen.
Het boek laat geen steken vallen, al vond ik dat op een gegeven moment de plot wel erg snel weggegeven werd. Niet dat het stoort, maar daar was volgens mij nog net iets meer van te maken.
Hoe Larsson moeilijke karakters zoals Lisbeth toch geloofwaardig weet neer te zetten, vond ik echt knap. Er zitten veel psychologische elementen in het boek, reflecties, zonder zwaar of belerend te worden.
Rekening houdend met het feit dat de verwachtingen door de persaandacht al hoog gespannen waren, en het boek dat ook waarmaakt, kijk ik best uit naar deel 2 en waarschijnlijk ook 3.
En tja, dan bekruipt je onwillekeurig toch de gedachte dat het inderdaad zonde is dat Larsson zo vroeg gestorven is.
4,5*
ik kon er eerst maar niet door heen komen, vreselijk. Zoals veel van de reactie las ik dat hat na zo'n 100 pagina's beter zou worden. Op de helft vond ik dat pas. Daarna las het als een trein en heb ik het in een dag uitgelezen! Toen kon ik niet meer stoppen met lezen. Het was heel verslavend.
Na dat ik het boek had gelezen snapte ik ook dat het andere helft van het boek wel noodzakelijk was omdat je daardoor personage's goed leert kennen. Dus voor mensen die in het eerste stadium net zo met het boek worstelen als ik, lees gewoon door! het is zeker de moeite waard want het is een super goed boek! en wanneer je eindelijk op dat punt bent waar het ECHT spannend word kun je gewoon niet meer stoppen.
Lisbeth vond ik een coole personage zeker weten!
Ik wil nu zeker ook de andere 2 versie's lezen.
Wel vond ik het einde wat jammer. Het eind was niet helemaal we-leven-allemaal-nog-lang-en-gelukkig. Dat hoopte ik wel zeker voor mijn favoriete personage in het boek.
4,5*
Niet geheel onnodig, maar een beetje beknoptere introductie van het eigenlijke verhaal had best gemogen. Ik moet denken aan de Schrijfregels van Elmore Leonard, schrap alles dat je zelf zou overslaan.
Voor zover mijn punt van kritiek.
Zoals vaker wordt de inspanning wel degelijk beloond. Wanneer het verhaal gaat lopen, gaat het ook echt lopen. Door de uitvoerige introductie leven de karakters en dat vergroot je betrokkenheid bij hun wel en wee. Voeg daaraan de zorgvuldig opgevoerde spanning en de inteligente plot en ik kan niet anders constateren dat de hype terecht is.
Op dit moment heb ik het boek nog niet eens uit, maar zit met kleine oogjes op het werk als gevolg van lezen tot diep in de nacht en met de overweging om een vrije middag op te offeren om de het boek uit te lezen!!
Kortom. De kracht van dit boek zit in de karakter ontwikkeling en de opbouw van de plot, zeer zorgvuldig en daardoor wordt je meegetrokken. Daarmee de enige kritiek meteen, namelijk dat het af en toe wel erg uitvoerig is beschreven. Desalnietemin 4,5 sterren
Maar de eerste 100 pagina's horen er wel bij om het boek meer diepgang te geven en de hoofdpersonen meer inhoud.
Heel mooi boek, en als het uit is horen jullie hier meer van.
Desalniettemin ga ik onverdroten verder met de lectuur van de Millennium-trilogie.
Maak van de ridder een ontslagen journalist, de koning wordt dan een rijke, zieke industrieel, de tovervrouw een geniale hacker en de vijand een corrupt zakenmilieu met enkele perverse leden. Verplaats alles in het begin van de 21ste eeuw en je hebt al een basis voor je verhaal.
Dit alles wordt zeer spannend verteld en dus heb je een stuk boeiende lectuur. Als het uit is, ben je bevredigd, maar je hebt eigenlijk niets wezenlijks geleerd of vernomen. In tegenstelling met de meeste reacties hier, vond ik de eerste 100 blz. de interessantste.
Ik heb het met plezier gelezen, maar de volgende delen ga ik aan mij voorbij laten gaan.
****4****
Nu nog de rest van de Millennium-trilogie!!!
Ik deel alleen de mening van andere lezers hier over de eerste 100 bladzijden niet. Ik zat eigenlijk vanaf de eerste paar bladzijden (het gegeven van het contact tussen de twee oude mannen) goed in het verhaal.
Ik was van plan eerst een ander boek te lezen voordat ik aan deel 2 begon maar ik ga ze nu toch maar gewoon alle 3 meteen na elkaar lezen.
p. 18: 'Misschien kwam het doordat het niet boterde tussen hen, maar er was daar een levenslange vijandschap ontstaan'. Wauw! Zou het?
p. 22 'Niemand van het trio uit Hallstahammar had ooit eerder in een zeilboot gezeten. Het probleem was alleen dat de informatiebobo wel enthousiast was, maar ook geen zeilervaring had. Drie dagen voor vertrek had hij wanhopig naar Mikael gebeld en hem overgehaald mee te gaan als vijfde bemanningslid en navigatiedeskundige. Mikael had de boot eerst afgehouden, maar was overstag gegaan door de belofte van een paar dagen ontspanning aan de scherenkust met, zoals dat heette, lekker eten en aangenaam gezelschap'. (mijn cursivering).
Maar jullie zijn allemaal nogal lyrisch dus waarschijnlijk moet ik gewoon lekker doorlezen..
Op naar het volgende deel!
4*
Maar jullie zijn allemaal nogal lyrisch dus waarschijnlijk moet ik gewoon lekker doorlezen..
Ehm... Geintje tussendoor van de schrijver misschien? Of gewoon een slechte vertaling, dat zou ook nog zomaar eens kunnen....
De man is een domoor eerste klas, zijn beweegredenen zijn volkomen onbegrijpelijk zelfs voor hem zelf. Hij doet iets terwijl hij het eigenlijk niet wil doen en dat herhaalt zich pagina na pagina.
Het verhaal van het verdwenen nichtje is absoluut niet interessant om mij een heel verhaal op sleeptouw te nemen. Ik gruwel van al die namen en zgn eigenaardigheden, plattegronden die niets toevoegen. Kortom ik ben nog lang niet overtuigd dat ik dit een goed of leuk boek ga vinden. Maar ik lees door en wie weet wat er gebeurt. Alles went en bij gebrek aan beter en vakantie voor de deur moet je wel.
4*
Lisbeth is eigenlijk de hoofdpersoon, zij heeft vele kanten, die niet allemaal het daglicht kunnen verdragen maar waar nog veel aan te ontdekken valt.
Iets anders is de manier waarop Larsson sociale problemen aan de kaak stelt. Gaat het hier nog om semi politieke motieven, in het tweede deel verbreedt hij zijn scope en maakt hij van mannen die vrouwen haten een centraal thema.
De manier waarop hij hier en in het tweede deel Lisbeth te keer laat gaan zou als rechtvaardiging voor het aangedane leed gezien moeten worden. Als jij mij slaat heb ik het recht terug te slaan. Voorbij aan de uitgangspunten van onze rechtstaat, zijn er volgens Larsson zaken waarvoor dat nodig is of waarvoor het leed als excuus kan gelden.
Ik moet zeggen dat ik daar persoonlijk niet zo veel moeite mee heb, omdat hij aan de goede kant van de lijn staat. Anders wordt het als degene die aan de andere kant staan met dezelfde middelen gaan strijden.
Tip voor degenen die het tweede deel willen lezen: kijk niet naar de film want dan weet je al te veel.
Trouwens, wat een vreselijke titel in het nederlands zeg.
Heb dit boek in het engels gelezen (titel: The girl with the dragon tattoo). Van begin tot eind makkelijk te lezen en een echte pageturner. Spanning wordt er goed ingehouden, met interessante karakters. Een aanrader!
Trouwens, wat een vreselijke titel in het nederlands zeg.
Dat vind je dus. Maar het is de originele titel van de schrijver zelf.
Het maakt ook niet uit hoe laat het is of welk deel van de dag. Als de personages thuiskomen wordt er standaard koffie gezet. Ook midden in de nacht. Maar goed, genoeg over de koffie, nu over de rest:
Stilistisch niet sterk (zie ook mijn eerdere bericht hierboven). Het verhaal is wel te pruimen, hoewel er hier en daar nog wel eens iets uit de lucht komt vallen en vervolgens in rap tempo wordt behandeld, maar goed. Dat zal ook wel weer de kracht zijn van dit soort boeken. Ik lees nog zelden thrillers dus dat ik deze heb uitgelezen zegt al heel wat.