Priglasheniye na Kazn - Vladimir Nabokov (1936)
Alternatieve titels: Uitnodiging voor een Onthoofding | Приглашение на казнь
mijn stem
20 stemmen
Russisch
Ideeënliteratuur
190 pagina's
Eerste druk: Sovremennye zapiski (periodiek),
Parijs (Frankrijk)
Cincinnatus C. is ter dood veroordeeld op de nogal ongebruikelijke beschuldiging van 'ondoorzichtigheid'. Hij wacht in een cel zijn lot af, daarbij lastig gevallen door bizarre charges van gevangenispersoneel en de buitenwacht. Hun acties lijken steeds meer op morose parodieën op de werkelijkheid, maar Cincinnatus blijft er stoïcijns onder. Hij werkt aan een perfecte wereld in zijn dagboek.
0
geplaatst: 19 december 2007, 12:27 uur
Dit boek is nu bij de Bezige Bij gebundeld in de Russische Romans van Nabokov.
0
geplaatst: 13 januari 2008, 13:28 uur
Lijkt erg op Kafka's Proces maar dan grappiger (c.q. minder grimmig).
0
geplaatst: 9 december 2009, 21:55 uur
Het leuke aan de Russische boeken van Nabokov in het Engels te lezen is dat ze door zijn zoon Dimitri zijn vertaald met medewerking van Vladimir zelf.
0
geplaatst: 29 mei 2012, 12:34 uur
Vreemd genoeg heb ik 4 van Nabokovs romans in het Nederlands gelezen, terwijl dit voor mij de eerste van zijn Russische romans is - en die heb ik juist in het Engels gelezen.
Het boek zelf is nog vreemder; soms op een positieve manier, en soms zo dat het een beetje vervelend werd. De absurde gebeurtenissen konden me vaak wel bekoren (die gekke M'sieur Pierre die een tunnel graaft tussen de twee cellen en uiteindelijk de beul blijkt te zijn, maar het taalgebruik was me vaak iets aan de overdreven kant (hier moet ik ook zeggen dat ik lang niet alle mij onbekende woorden heb opgezocht, waardoor er wel iets mankeert aan mijn tekstbegrip...). Hoe dan ook zaten er soms wel mooie observaties tussen, zoals: "Cincinnatus wrote rapidly, illegibly, leaving words unfinished, as a running man leaves an incomplete footprint."
Ik zou de roman natuurlijk in het Nederlands kunnen herlezen om de nuances wat scherper te krijgen, maar voorlopig heeft Invitation to a beheading me daar toch te weinig voor geboeid.
Het boek zelf is nog vreemder; soms op een positieve manier, en soms zo dat het een beetje vervelend werd. De absurde gebeurtenissen konden me vaak wel bekoren (die gekke M'sieur Pierre die een tunnel graaft tussen de twee cellen en uiteindelijk de beul blijkt te zijn, maar het taalgebruik was me vaak iets aan de overdreven kant (hier moet ik ook zeggen dat ik lang niet alle mij onbekende woorden heb opgezocht, waardoor er wel iets mankeert aan mijn tekstbegrip...). Hoe dan ook zaten er soms wel mooie observaties tussen, zoals: "Cincinnatus wrote rapidly, illegibly, leaving words unfinished, as a running man leaves an incomplete footprint."
Ik zou de roman natuurlijk in het Nederlands kunnen herlezen om de nuances wat scherper te krijgen, maar voorlopig heeft Invitation to a beheading me daar toch te weinig voor geboeid.
* denotes required fields.
* denotes required fields.