“Even as a child she had lived her own small life within herself. At a very early period she had apprehended instinctively the dual life - that outward existence which conforms, the inward life which questions.”
Schitterend boek waarin Edna Pontillier het traditionele leven dat zij als vrouw geacht wordt te leven, helemaal zat is. Edna wil een volwaardig mens zijn, met gevoelens die er toe doen. Zelfs als dit betekent dat ze niet langer de slaafse huisvrouw is die haar man Léonce het liefst heeft.
Wanneer Edna de 'player' Robert Lebrun tegen het lijft loopt, zal haar leven nooit meer hetzelfde zijn. Ze wordt verliefd op deze jongere man en wil niets liever dan haar dagen samen met hem slijten. Ze komt onder zware psychologische druk te staan omdat ze haar kinderen ook niet zomaar op wil geven.
Deze constante interne strijd zorgt voor moeilijke, mogelijk onomkeerbare, keuzes. De sociale druk, de drang naar vrijheid en het smachten naar oprechte liefde zorgen ervoor dat Edna tot wanhoop wordt gedreven.
Een wanhoop die er uiteindelijk voor zorgt dat zij geen realistische oplossing meer ziet en de afschuwelijke beslissing maakt om zelfmoord middels verdrinking te verkiezen..
Chopin schrijft werkelijk prachtig; mooi opgebouwde zinnen die soms wat vol staan, maar nooit overbodige woorden bevatten. Ze neemt ons mee naar eind negentiende eeuw en creëert bijzonder veel sympathie voor de vrijgevochten Edna die helaas vastzit als een 'victim in her time', maar er alles aan probeert te doen om de juiste keuzes te maken. Haar vooruitstrevende zienswijze en maatschappijkritische toon zorgden toentertijd begrijpelijk voor de nodige opgetrokken wenkbrauwen, maar net als Edna wist ook Chopin precies wat ze wilde en dat toont ze ons met dit boek.
4,5*