Het zou natuurlijk kunnen dat dit een klein meesterwerkje is. Misschien is het niet mogelijk om een oersaaie voetbalwedstrijd beter in taal weer te geven dan hier is gebeurd. Omdat er op het veld niets interessants te zien is, zit de hoofdpersoon van dit boekje, de bekende schrijver en tv-persoonlijkheid Herman Brusselmans, een beetje voor zich uit te mijmeren.
Maar het verhaal waar hij mee komt, voor zover het die naam mag hebben, maakt op mij de indruk dat het uit een computerprogramma komt, vergelijkbaar met zo'n Sinterklaasgedicht-generator, die wel door mensen zonder inspiratie wordt gebruikt omdat ze toch met iets aan moeten komen. Het woord waarmee Brusselmans - of misschien heeft hij er, net als Jerzy Kosinski destijds, wel personeel voor - de generator in eerste instantie gevoed heeft is 'voetbalwedstrijd'. Er rolde toen een basisconstructie uit met een wedstrijd, twee trainers, twee topspelers en hun respectievelijke ouders, scouts en een sponsor. Vervolgens moesten er wat details bedacht worden. Daartoe werden onder meer de volgende volstrekt willekeurige woorden en begrippen gekozen: alcoholicus, BMW 425i, bonensoep, boomschorsverzamelaars, borsalino, Carla Bruni, computerprogrammeur, Corry & De Rekels, Destelbergen, dovenschool, duivenstront, Formule 1-piloot, frituurketel, Glazen Straatje, gondelier, hartaanval, in vitro fertilisatie, Kafka, kano, Karen van K3, keuk, kleptomane, koeienvlaai, lasagna, laudanum, librettist, linkervoorwiel, micropenis, Ninove, paardenzweep, pancake, panfluit, pepernoten, platencontract, planeet Trufka, prostituee, pscychopaat (sic), schoonheidsspecialiste, snijbonen, Spijkenisse, spiraaltje, teddybeer, The Jane in Antwerpen, toupet, Tweede Wereldoorlog, varkensvet, wenkbrauwloos en Zaandam. O ja, en de gewenste lengte van de tekst moest ook ingegeven worden. Het resultaat telt netto 53 pagina's, kleine bladspiegel, waarin meer dan veertig personages voorbij komen, die uiteraard zo plat zijn als een dubbeltje. Het eindproduct is verder, zonder dat het ook maar door iemand is doorgelezen, rechtstreeks naar de drukkerij gestuurd. De lezer is de eerste die constateert dat één van de teams al gelijk op de eerste bladzijde per ongeluk De Vliegende Aap heet en dat Cora verderop als Caro wordt aangeduid. Mijn conclusie is toch: zonde van de energie en de tijd van uitgeverij en lezer.