menu

Tenzij de Vader - Karin Amatmoekrim (2016)

mijn stem
3,00 (1)
1 stem

Nederlands
Psychologisch

272 pagina's
Eerste druk: Prometheus, Amsterdam (Nederland)

Eric Lie is 71 jaar oud en een taekwondo-grandmaster in Paramaribo. Hij is de hoogst gepromoveerde vechtsporter van zijn land en wordt door velen gezien als een levende legende. Een man die ongehinderd door zijn leeftijd hartstochtelijk blijft jagen op wild, en op vrouwen. Een man ook, met veel kinderen. Een van die kinderen, Karin Amatmoekrim, besluit op zoek te gaan naar de man achter de verhalen, in de hoop uiteindelijk haar vader te vinden. Amatmoekrim beschrijft de worsteling tussen een vader en een dochter die elkaar nauwelijks kennen. Wat volgt is een intiem portret van zowel vader als dochter.

zoeken in:
avatar van Donkerwoud
3,0
Het was even wachten op haar nieuwe, maar ik ben zeer benieuwd ernaar. Het lijkt meer op het autobiografische van 'Het Gym' (2011) dan op de geschiedenisles van 'De Man van Veel' (2013). Wordt vervolgd.


avatar van Donkerwoud
3,0
Karin Amatmoekrim schreef met 'Tenzij de Vader' (2016) een stilistisch doorwrocht egodocument over de problematische relatie met haar vader. In Paramaribo is de charismatische taekwondo grandmaster, Eric Lie, een fenomeen, maar in het leven van zijn dochter is hij vooral een onbereikbare figuur. Amatmoekrim maakt hem tot een voor haarzelf tastbare romanfiguur, waardoor ze hem genadeloos kan onderwerpen aan het kritische zelfonderzoek over de rol die hij speelt in de vorming van haar eigen identiteit. Het is geen autobiografie in de zin van 'wie was mijn vader', maar 'hoe krijgt mijn vader voor mezelf betekenis in mijn eigen gevoelens, gedachten en levensopvattingen.' Kan de schrijfster als hoogopgeleide Surinaams-Nederlandse meegaan met zijn rigide mannencodes, zijn conservatieve denkbeelden en zijn losse seksuele moraal? Wil ze dat eigenlijk nog wel? Zeker sinds ze ooit haar hart heeft gesloten voor een andere onbetrouwbare vaderfiguur: een stiefvader die uiteindelijk niet haar biologische vader bleek te zijn.

In haar opzet combineert Karin Amatmoekrim verschillende vertelstrategieën om haar narratief mee vorm te geven. Het heeft gefictionaliseerde passages met uitgebreide sfeerbeschrijvingen over de couleur locale van een Suriname dat ook voor de jonge Karin een exotische, onbekende plek blijkt. Het heeft opgetekende monologen waarin haar vader zijn gekleurde mening over de geschiedenis geeft. Het heeft literair-kritische terzijdes over de eigen opvattingen van Amatmoekrim over de rol die Suriname bijvoorbeeld in de Nederlandse literatuur speelt. Toch voelt het alsof de schrijfster geen bevredigende balans vindt tussen of ze de teugels over haar narratief strak vasthoudt, of dat ze het laat uitwaaieren om zo tot verrassende, nieuwe inzichten te komen. Ze schraapt met haar raamwerk vooral aan de oppervlakte, terwijl ze er geen fijn vertelritme, of de mogelijkheid tot het dieper uitwerken van interessante ideeën, mee vindt. Hoewel het onsentimentele, intieme proza lekker weg leest, blijft het uiteindelijk voor mij net iets te oppervlakkig om een overweldigende indruk te maken.

avatar van Lalage
Donkerwoud Wat jammer, ik vond 'Het gym' van deze schrijfster wel heel goed, maar deze laat ik dan toch maar aan me voorbij gaan.

avatar van Donkerwoud
3,0
Nee joh, deze moet je dan eigenlijk ook gelezen hebben, het voegt wel wat toe aan die roman. Een beetje het officieuze vervolg erop.


Gast
geplaatst: vandaag om 15:44 uur

geplaatst: vandaag om 15:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.