De Wereld volgens Gijp - Michel van Egmond (2016)

206 pagina's maar? Dat is toch 33% minder dan het vorige boek. Willen Gijp en Van Egmond snel en makkelijk cashen?

Hoe dan ook, ik wil het toch lezen.

Geweldig boek! Waar in het eerste deel vooral humor de boventoon voerde en er veel reeds bekende anekdote's voorbij kwamen, is dit tweede deel ontzettend ontroerend. Gijp durft zich kwetsbaar op te stellen en je krijgt het gevoel dat Van Egmond toegang heeft tot het diepste van zijn ziel. Het heeft geleid tot een eerlijk, intiem en bij vlagen buitengewoon humoristisch boek. Dat komt uiteraard door Gijp, een originele en boeiende persoonlijkheid, maar vooral door Van Egmond, die grote thema's als verlies, vriendschap, familiebanden en geluk behandelt op een luchtige en eenvoudige manier, waardoor het zowel lezers als niet-lezers aanspreekt, jong en oud, voetballiefhebbers en niet-voetballiefhebbers. En dat alles in amper 100 pagina's (want groot lettertype en veel halve pagina's), ik ben diep onder de indruk en ga het zeker nog een keer lezen.

Amper 100 dus.

De valium zal wel duurder geworden zijn.

Misschien ga ik het lezen als ik de naar schatting 10.000 boeken die ik eerst nog wil lezen uit heb.

Dit boek is goed omdat je voor het eerst echt een glimp mag opvangen van Rene van der Gijps gevoelsleven. Drie pagina's later lacht hij het allemaal weer weg, maar het zijn die beschrijvingen die blijven hangen. Juist dat contrast is zo goed gedaan. Laveren tussen wat hij voor Daniëlle voelde en 'ja lekker toch, ouwe reus'. Het lijkt wel alsof Michel van Egmond zich daarvan bewust is en daar bewust een beetje mee speelt. Knap gedaan in ieder geval.

Ook erg leuk om te zien wat voor een figuren zijn vriendenkring allemaal rijk is. Daar vinden gecompliceerde relaties (Rob Jansen en Johan Derksen) en minder gecompliceerde (Jan Boskamp). Om het allemaal niet te zwaar te maken, vinden we af en toe ook nog Mario Been en Rene terug in de achtertuin van een wildvreemde terwijl ze vuurwerk staan af te steken. Als je Rene een beetje kent, lees je daar onberoerd overheen, maar goed. Michel van Egmond heeft iets gedaan wat hem met Topshow niet lukte, een nieuwe dimensie vinden in het leven van een van de hoofdrolspelers van VI. Prima werkje, Harry.

Inmiddels het boek ook in bezit, maar die bevat toch echt 270 blz in plaats van 206 zoals hier op Boekmeter staat beschreven

Zou die titel trouwens een referentie naar De wereld volgens Garp zijn?

Ik vrees dat die 'de wereld van' zo vaak gebruikt is, dat het eerder een luie titelkeuze betreft. Nou was 'Gijp' ook niet het summum van creativiteit.

Het was dan ook een grapje.

Ik kan het niet beter verwoorden dan dit, dus sluit ik me er gemakshalve maar volledig bij aan
Als dit boek 1000 bladzijden was geweest, had ik het ook zo uit gehad. Ik vind het werk van Van Egmond op z'n tijd gewoon heerlijk lezen, kwestie van smaak.

Was een fijn boekje voor in het vliegtuig, maar ook weer niet heel bijzonder.

Wie regelmatig naar VI kijkt, hoort de stem en intonatie van René tijdens het lezen.
Ik was blij dat ik dit boek van de week in de Kringloop tegenkwam. Dit boek lag naast het boek "Gijp" en "Geen Genade" van vd Meyde in nieuwstaat. Ik zei nog hardop 'no way'
(relatief) nieuwe voetbalbiografieen kosten jarenlang de hoofdprijs dus verdween het boek snel in mijn tas.
Gijp had ik al gelezen en het boek van vdr Meyde heb ik voor mijn broer meegenomen.

Dit boek leest als een trein. Leuke anekdotes over Gullit, de goudeerlijke van Hanegem "Soms zit je weleens te kijken van godverdimme als die gozer nou was meegelopen..." Jan Boskamp: "Hoe en nu? Nu kan ik niks in mijn mik douwen hé schele, klootzak?!", de relatie met Johan Derksen die zowel hechter als minder florissant is dan je denkt en zijn trouwe vrienden die hem waarderen om hoe en wie hij is: Maarten Spanjer, Willibrord Frequin, Rob Jansen.

De laatste jaren heeft René tegenslagen gehad. Een burnout en het overlijden van zijn vrouw en moeder.
Bitter, anderzijds zijn dit wel momenten in het leven die eenieder overkomt. Ik vind het persoonlijk wat overbelicht in de media. Al gaat dit boek daar wel over.
Het interessantst vind ik hoe hij omgaat met de plotselinge zorg voor zijn 14-jarige zoon.

Zoals in dit boek naar voren komt, een bescheiden realistische jongen die voetbalgek is. René is een aardige en zeer relaxte man. Beiden voetbalgek en samen alles volgen. René geeft aan dat voetbal dan kan helpen als afleiding in moeilijkere tijden.

Al zou ik meer kunnen zeggen, dit boek heb je in een ruk uit en heeft ook niet veel meer om het lijf.
Een nog betere inkijk in het leven en huidige omstandigheden van een van de meest karakteristieke tv-persoonlijkheden van de laatste tien jaar.

Weet niet hoe ik dit soort boeken moet beoordelen. In het voetbal genre is het gewoon minimaal 4 sterren waard. Heb echt genoten. Heb tijdens het EK beide Gijp-boeken gelezen. Het tweede boek vind ik ‘beter’ om de redenen die ik hier al heb zien staan. Het gaat meer de diepte in wat natuurlijk ook door een onvoorziene omstandigheid komt, het trieste overlijden van Gijp’s levenspartner. Ook zie je een kant van Gijp die nog onbekend was. Het is mooi om te zien hoe hij zijn rol van vader oppakt, de liefde voor zijn zoon en de wil om het zijn zoontje zo gemakkelijk en leuk mogelijk te maken spatten van de pagina’s af.

Gijp zelf vind ik erg grappig en origineel. Het is en blijft wel een gek figuur als ik denk aan de manier waarop hij zijn dagen doorbrengt maar goed, hij doet wat hij wil en leeft zoals het hem uitkomt. Veel mensen zouden dat willen.

Wil dit jaar graag de twee boeken over Wim Kieft lezen.