Het Gulden Vlies van Thule - Thea Beckman (1989)

Leuk boek, was mijn favoriete boek toen 12 was ofzo
4 sterren

Een prachtig boek over een sprookjesachtige post-apocalyptische wereld, al vond ik de vrees voor de technologie de eruit sprak een beetje overdreven. Ik vraag me af of Beckman er werkelijk zo over denkt

aan dit boek was ik verslaafd een paar jaar geleden.
gewoon heerlijk om te lezen hoe mensen zo in vrede kunnen leven.
Om jaloers op te worden, het lukt toch niet in real-life, zo leven.
gewoon een heer-lijk verhaal dit.
legt wel weer even de nadruk op de nadelen van onze "o ze geweldige" moderne wereld.

Apart dat dit boek zoveel meer stemmen heeft dan Het Helse Paradijs, het tweede deel. Eerste twee delen zijn super!

Ik vind dit boek het minste deel uit de serie, maar toch nog wel zeer oke. Eigenlijk begon ik me een beetje te irriteren aan het 'door vrouwen gedomineerde land en alles daar omheen. Misschien ben ik daarvoor niet feministisch genoeg ingesteld.

Ik vind dit deel niet minder dan de eerdere delen, omdat het toch weer een uniek deel is vanwege de nieuwe ontwikkelingen.
Beckman heeft met deze trilogie toch wat neergezet hoor, petje af!

Zojuist het luisterboek uitgeluisterd.

Ik vond dit het minste deel van de drie. Ik had het idee dat ze niet echt een doel had met dit boek. Het was een beetje warrig. Ook het einde vond ik niet echt geweldig. Is haar familie nou wel weg. Gaat ze nog achter Kapitein Habermas?? aan omdat hij betrokken zou zijn op de moord van haar vader?
Maar wat zou het toch heerlijk zijn om in een samenleving te wonen waarbij je de voordeur gewoon open kunt laten staan zonder dat je bang hoeft te zijn dat je huis wordt leeggeroofd. Een utopie vrees ik.

Minste van de drie...helaas! De andere twee vond ik fantastisch, dit was soms wel heel vergezocht. Bijna geen enkele soldaat komt de wildernis door en uit, maar 3 meisjes van 14,15 en 16 wel?? Die redden zich overal uit?? Ging me er een beetje aan ergeren.

Voor dit boek geldt hetzelfde als voor het helse paradijs. De wereld waarin het zich afspeelt is schitterend verzonnen en beschreven. Helaas is de wereld zelf interessanter dan het verhaal. Gelukkig wordt Thule veelvuldig getoond, door de uitgebreid beschreven reizen die de hoofdpersonen maken. Omdat het verhaal niet al teveel om het lijf heeft en de Thuleense maatschappij na boek 1 en 2 bekend is gaan zelfs deze reizen na een tijdje enigszins vervelen. Als afsluiting van een trilogie had ik een wat uitgebreider einde verwacht. Doordat de verhaallijnen niet allemaal afgerond zijn voelt het alsof er nog een boek komt. Natuurlijk gaat het leven in Thule verder en ik ben niet tegen een open einde. Als lezer verwacht ik slechts dat een trilogie de lezer naar een punt brengt waar het gevoel heerst dat het verhaal hier ten einde komt.
Thule blijft een geweldige vinding en zo toch weer lekker gelezen en daarom vind ik een 3,0 als score te laag, dus alsnog een 3,5.

Samenvatting:
Thule wordt gekoloniseerd door het Badense rijk. Kuststeden zijn ingenomen en de Thulenen hebben zich naar de binnenlanden teruggetrokken. In de noordelijke stad Upernavik is Elvira komen wonen. Zij is de dochter van de ondergouverneur. Ze wordt door de Thuleense gewestbestuurster Beda in het geheim benaderd om Thuleens te leren. Elvira is uitverkoren om namens de Badeners met de Thulenen te onderhandelen. De Thulenen maken het leven van de Badeners onmogelijk door sabotage, vernieling en ontvoering.
Een strafexpeditie met de vader van Elvira wordt overmeesterd en hij raakt vermist. Elvira gaat hem zoeken en komt zo in contact met woudlopers en later Tjalf, de konegazoon. Hij brengt Elvira naar Holtak waar ze Thura ontmoet. De Thulenen hebben één harde eis, de Badeners moeten Thule verlaten.
In Gothab is de nieuwe gouverneur Von Birken aangekomen, met zijn drie dochters Shasita, Reni en Hajo. Zij leren Thuleens uit boeken en besluiten de binnenlanden in te gaan. Om contact te maken en mogelijke handel met Thule te realiseren. Hun wens is dat de familie Von Birken weer rijk wordt. Ze raken hun boot kwijt en moeten de hele tocht te voet maken. Het lukt en Holtak wordt bereikt. Daar ontmoeten ze Thura, Tjalf en Elvira. Ze maken plannen voor vrede en handel. Het gulden vlies van Thule, vergulde schapenvachten, worden voor het eerst aan hen getoond. Reni steelt een Holtakvaas als ze vertrekken, Tjalf heeft dat door en is teleurgesteld.
Elvira gaat naar Upernavik, daar wordt ze als verrader gevangen gezet. Tjalf komt haar bevrijden. Een nieuwe Badense onderhandelaar gaat samen met Elvira en Shasita naar Holtak. Daar weet de belofte van een gulden vlies voor de Badense president de onderhandelaar te overtuigen te tekenen voor het terugtrekken van de Badeners uit Thule.
Tjalf vraagt Elvira bij hem te blijven.

Na een heleboel spannende avonturen is het einde enigszins open, maar het voelt wel als een afgerond geheel. Deze serie uit de jaren tachtig is verrassend actueel, want de problemen van het Badense rijk lijken op de onze: ontbossing, woestijnvorming en klimaatverandering. Wat gaan we daaraan doen? Deze fantastische boeken zijn uit, maar ze leveren nog genoeg stof tot nadenken.

Het helse paradijs & Het Gulden Vlies van Thule – Thea Beckman | Lalagè leest - lalageleest.nl

Met enige vertraging heb ik dan eindelijk de volledige trilogie herlezen. En het moet gezegd worden: ik vind het jammer dat het nu voorbij is! Vanuit nostalgie, maar ook omdat de Thule-trilogie zo goed geslaagd is qua combinatie van avontuur en 'world building' (suggesties voor een goede vertaling hiervan zijn welkom). Ik kan daar nog net zo goed van genieten als 15 jaar geleden.

In vergelijking met Het Helse Paradijs is dit slotdeel rijker en duisterder. Er zijn serieuze aanslagen, bloedige rellen, welhaast Egyptische plagen en zowel onder de Thulenen als onder de Badeners vallen er doden. Zoals altijd lukt het Beckman om het desondanks niet deprimerend te maken. Doordat er nu meer op het spel staat, is Het Gulden Vlies van Thule het meest volwassen boek van de trilogie.

Een ander verschil met de vorige delen is dat de Badense en Thuleense hoofdpersonen nu evenveel diepte krijgen. De Thulenen zijn nog steeds ontegenzeggelijk de goeierikken, maar in Tjalf zien we een zekere wrokzucht en veel van de anonieme Thulenen zijn in eerste instantie hardvochtig tegenover de Badense meisjes die hun land doorkruisen. Allemaal gerechtvaardigd sentiment natuurlijk, maar wel een groot verschil met de vrolijke onverstoorbaarheid van de vorige delen. Terwijl Elvira begint in te zien dat de Thuleense manier van leven misschien wel beter is dan haar eigen, begint Tjalf in te zien dat niet iedere Badener een vijand is. Het is voor het eerst dat dat inzicht echt wederzijds groeit.

Elvira heb ik altijd een leuk personage gevonden. Net als Kilian een typische Beckman-held: intelligent, nieuwsgierig, niet onfeilbaar. Haar interactie en uiteindelijke relatie met Tjalf is het type romance dat ik ook in 'volwassen' boeken graag zie. Shasita en haar zussen waren op zich niet vervelend, maar ze voegden mijns inziens niet veel aan het verhaal toe. Ik ben benieuwd of ik het boek nog beter zou vinden als het verhaal vanuit Badens (Elvira) en uit Thuleens (Tjalf) perspectief werd verteld, en de zussen waren weggelaten. Verder vind ik het jammer dat uit de vorige boeken alleen Thura in het laatste deel nog verschijnt. Ik had liever Christian of Killian gezien. Gelukkig heeft de Konega uit de vorige delen een waardige opvolger gekregen in Kalina-dottir.

Ik heb gemengde gevoelens over het einde. Het Gulden Vlies vond ik iets te veel een deus ex machina. Wat mij positief verraste is de focus op Elvira in de laatste pagina's. Ze kijkt bijna als buitenstaander toe naar wat er gebeurt en vraagt zich af wat haar rol in dit alles is geweest. Haar zelfreflectie verwordt bijna tot een existentiële crisis. Van mij had dat zeker gemogen, maar dan haken de jongere lezers misschien af. Hoe dan ook lijkt Beckman met haar focus op het persoonlijke verhaal van Elvira te willen benadrukken dat het niet gaat om een idee, om botsing tussen culturen, maar om mensen. Dat maakt Het Gulden Vlies van Thule het subtielste, genuanceerdste en daarom voor mij het beste deel van de trilogie.