Cove - Cynan Jones (2016)

*****

NRC recensie

*****

Volkskrant recensie

Cynan Jones was vandaag bij VPRO Boeken...en ben tot de conclusie gekomen dat ik dit boek wel heel erg graag wil gaan lezen!

Cynan Jones is met dit kleine pareltje genomineerd voor de Europese Literatuurprijs 2017.

En wat vind ik dit terecht!

Al tijdens de proloog van het boek is het raak. Een zwangere vrouw wacht op het strand. Korte alinea's trekken je meteen het verhaal binnen, geen ontkomen aan. Onwaarschijnklijk krachtige en zeer beeldende alinea's, soms zelfs van 1 zin, raken je diep omdat ze gescheiden zijn door witregels. Ze staan op zichzelf waardoor het vertelde veel krachtiger binnenkomt dan als het zou gaan over een aaneengesloten tekst. Heel aangenaam om te lezen.

Vervolgens focust de schrijver op de man. Een man in een kajak die onderweg was om de as van zijn vader te gaan uitstrooien wordt getroffen door de bliksem. Gewond, gedesoriënteerd en lijdend aan geheugenverlies wordt hij wakker. Dan begint zijn overlevingstocht. Werkelijk prachtige beelden brengen deze hallucinante onderneming tot leven. ( de maanvis!, de dolfijnen!) Ook hier weer die korte alinea's, allen adembenemend mooi. Geen enkel woord in dit boek is overbodig of had anders gemoeten.

Heel erg sterk boek!!!!!

liv2 Heb je het in het Engels of het Nederlands gelezen?

Lalage

In het Nederlands, en de vertaling is subliem.

Iets minder enthousiast dan liv, kort maar krachtig verhaal van overleven en over leven. Poëtisch.
Maar het pakte me minder dan gehoopt. Of verwacht.

Meteen na ‘De Plaats’ (van Mario Levrero) heb ik ‘Inham’ gelezen. Het gaat in beide gevallen over een naamloze, mannelijke hoofdpersoon die zich plotseling in een onbekende, (levens)bedreigende situatie bevindt. Ik ontkom dus niet aan een vergelijking.
Hoewel de hoofdpersoon in ‘De Plaats’ wel mensen om zich heen heeft, gaat het daar om het individu; het blijft een beetje afstandelijk.
De hoofdpersoon in ‘Inham’ is weliswaar helemaal alleen, maar het gaat juist over de band met anderen en over emoties; zonder sentimentaliteit maar met veel gevoel.

Een advies: Lees de proloog. Lees de rest van het boek. Lees de proloog na afloop nog een keer.

De korte zinnen van Cynan Jones in de vertaling van Jona Hoek slepen me mee. Ik ben bij de man in de boot op zee, voel de deining, zijn dorst, en kan niet anders dan dit in één keer uitlezen.

Inham – Cynan Jones | Lalagè leest - lalageleest.nl

@Pythia Die proloog moet je inderdaad wel herlezen, al blijft er dan toch nog genoeg te puzzelen over. Het is trouwens een goede tip van Lidewijde Paris om na het lezen van een literair werk altijd nog eens terug te keren naar de eerste bladzijden.

Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik hier aan toe kwam, maar ik ben van mening dat er voor ieder boek een juist moment bestaat, het boek komt naar je toe zou je kunnen zeggen.

En bij deze korte roman van Cynan Jones is niet alleen het juiste moment, maar ook een rustige plek zonder afleiding en zo weinig mogelijk omgevingsgeluiden belangrijk.

De witregels in de tekst nodigen uit om even na te denken over hetgeen je gelezen hebt en in mijn geval had ik daar meer tijd voor nodig dan de tijd om het stukje te lezen.

Hij keek op naar het land. Aan de andere horizon begon een donkere lijn wolken zich af te tekenen, alsof er een plank hing.

Dan kun je gewoon niet door naar de volgende zin, je visualiseert het beeld of sterker nog... je ondergaat het.

Hij kijkt naar het vervagende land, het is alsof het langzaam in de oceaan zinkt.

Wat gelijk opvalt is de wisseling van tijd en daarna de totale desoriëntatie.

Waar ben ik?

In bed liggend las ik nog wat en ik voelde me alsof ik in de kajak lag en de nacht in gleed...

De boot wiegt heen en weer, sussend.

Een voor een doven de sterren.

Inham is een bijzonder boek waarin het ritme van de schrijfstijl je langzaam de roman in trekt. De korte zinnen en vele witregels zijn bijna meditatief. Je zit op de boot samen met de hoofdpersoon en deinend raak je pagina voor pagina steeds meer in jezelf gekeerd.
Dank voor de tips hierboven om de proloog achteraf te herlezen. Na de ontknoping lees je de tekst op een heel andere manier. Erg genoten van dit kleine boekje!

Uiteindelijk geef ik nog wel een voldoende voor dit boek. Ik zie wel een bepaalde kwaliteit die ook voor mij nu en dan wel werkt. Die witregels zijn meer dan een gimmick, verplichten je tot rusten en leggen meer nadruk op elke zin. Zo kan je heel weinig woorden hebben met veel kracht. Op zich zit het boek ook knap in elkaar en wordt het gevoel van reddeloosheid mooi verwoord, een stream of cosnciousness haast.

Maar... En dan dus de grote maar. Zo'n boek met zo'n opzet is gewoon mijn smaak niet. Er zit te weinig echt leesplezier in voor mij en het raakt me ook nauwelijks. Zeker de laatste bladzijden werd het allemaal ook wat abstracter, iets dat wel past bij de inhoud maar mij als lezer weinig deed. 3,0*.

Waarom na De wetten van water nog een boek van Cynan Jones lezen als het je smaak niet is? Ik vraag dit gewoon uit belangstelling, omdat ik me al een tijdje afvraag hoe je tot de keuze van een boek komt...

Ik had deze sowieso al in eerste instantie in gedachten vanwege de top 10 van Pythia, soms ben ik wel benieuwd naar boeken die medegebruikers hoog waarderen. En dat andere boek (dat wel bij de bieb al was, Cove moest ik bestellen) vond ik niets inderdaad, maar een groot deel van mijn kritiek (naast smaak) las ik ook wel terug in andere recensies (onder meer NRC) en die punten zouden bij dit boek juist wel sterk zijn en wel werken (wat deels ook zeker klopt). En gezien de lengte ervan en ik deze toch al in bestelling had staan heb ik hem wel uit de bieb gehaald en gelezen met de verwachting dat deze beter was en de hoop dat het boek mijn smaak zou overtreffen (wat heel af en toe gebeurt).

Iets lezen wat je smaak overtreft... Mooi! (daar kan ik me helemaal in vinden)

Plus dat je een schrijver beter niet op een enkel boek kunt beoordelen, is mijn ervaring. Maar vaak doe ik dat toch, omdat het aanbod zo groot is.

Bij mij werkt dat heel anders. Ik beperk me tot de schrijvers die ik goed vind.
Van Cynan Jones lees ik daarom alles en hoop dan ook dat hij de stijgende lijn doorzet...