Dune - Frank Herbert (1965)
Alternatieve titels: Duin | Duin #1
Engels
Sciencefiction
544 pagina's
Eerste druk: Chilton,
Tacoma (Verenigde Staten)
In een verre toekomst, vele duizenden jaren van nu, wordt het Geslacht Atreides op keizerlijk bevel gedwongen zijn erfplaneet te verlaten en een nieuw leven te aanvaarden, de onbarmhartigste, meest ongastvrije die het menselijk heelal kent: de woestijnwereld Duin. Voortaan zal Duin de zetel van het Geslacht zijn - maar de vijandige machten achter de troon rekenen erop dat de Atreides niet lang de heerschappij over Duin zullen bezitten. Daar is deze wereld veel te kostbaar voor.
- nummer 142 in de top 250
Wat mij vooral aanspreekt aan het Dune universum zijn de twee grote thema's; religie en politiek.
Hoewel deze thema's in het eerste boek nog niet erg naar voren komen geeft het wel het startschot daarvoor.
Voor mij staat Herbert stijf bovenaan in het genre dat ik zelf Realistisch Sci-Fi heb genoemd. Nergens krijg je de indruk dat hij het allemaal lukkraak uit zijn duim heeft gezogen, je voelt als het ware de mogelijkheid tot realisatie achter de objecten e.d.
Verder past zijn koude, meedogenloze stijl perfect bij het universum waar politiek gekonkel de enige manier lijkt om te overleven.
4,5*
Ik ben ooit aan het tweede deel begonnen, maar toen bleek dat dat niet meer over dezelfde personages ging toch gestopt, één deel is meer dan voldoende vind ik.
Ik ben ooit aan het tweede deel begonnen, maar toen bleek dat dat niet meer over dezelfde personages ging toch gestopt, één deel is meer dan voldoende vind ik.
Vreemd want Herbert's personages zijn veelal gespiegeld aan degenen in dit boek, in sommige gevallen voert hij het zelfs nog verder door. Om dat duidelijker uit te leggen zou ik echter moet spoileren uit latere delen, wanneer die op de site staan zal ik het daar wel uitleggen .
Verder bouwt hij de ideeën waar hij hier al enigzins mee speelt nog verder uit. Enkel het vierde deel kan ik zien als een blok in de serie vanwege het wel heel erg theoriserende karakter.
Feit blijft wel dat dit misschien wel het beste deel van de serie is, hoewel latere delen toch wel hele vernuftige ideeën naar voren brengen.
Het politieke thema vind ik het mooiste en wordt sterk gedragen door de personages in het boek, die héél wat verder zijn dan de mensen van nu. Prachtig, hoe zij hun tegenstanders analyseren en uit kleine zenuwtrekjes of stemgeluiden hun 'plannen achter plannen achter plannen' opmaken. En erop reageren met 'schijnbewegingen achter schijnbewegingen achter schijnbewegingen'.
Het religieuze thema is ook erg sterk, met name vanwege parallellen met de actualiteit. De onderdrukking van een woestijnvolk dat daardoor vatbaar wordt voor bijgeloof en extremisme, de Messias verwelkomt en een jihad begint, is fascinerend beschreven.
Soms vind ik het boek wel heel erg moeilijk, da's eigenlijk de enige kanttekening. Maar dat nodigt vooral uit om het nog eens te gaan lezen.
4,5*
Leuke aanrader, Freud !
De kracht van het genre ligt natuurlijk in het torenhoge escapisme-gehalte; een goed uitgewerkte imaginaire wereld met daarin de strijd tussen goed en kwaad, waarbij de hoofdpersoon een underdogpositie inneemt, dat staat eigenlijk al garant voor een boek waar je lekker in kan wegduiken.
Dune vormt wat dat betreft geen uitzondering. Op vrij nonchalante wijze wordt een fictief universum opgeroepen, en het aardige is dat deze wereld redelijk kloppend en begrijpelijk is terwijl de precieze betekenis van allerlei zaken niet wordt uitgelegd. De hoofdpersonen zijn uiteraard erg heroisch, hoewel ze niet zo eenzijdig nobel zijn als doorgaans het geval is in dit soort boeken. Dat is een duidelijk pluspunt van Herberts schepping.
Daar tegenover staan echter toch ook wel een hoop zwakheden. Allereerst lijken er wat inconsistenties te zijn, zowel in de personages als in andere beschrijvingen. De vechtkracht van de diverse groepen bijvoorbeeld lijkt te veranderen naargelang de situatie dat nodig maakt. Ook is één en ander wat erg simplistisch voorgesteld, zoals de veronderstelling dat stilpakken door transpiratie op te vangen een mens grotendeels beschermen tegen vochtverlies (vergeten wordt dat men ongeveer 1,5 liter vocht per dag verliest in het maag-darmkanaal).
Erger is echter dat Herbert niet echt in staat lijkt een scene goed op te bouwen en spannend te maken. Dune ontleent zijn spanning vrijwel volledig aan de grote hoeveelheid voorvallen, de snelle voortgang van het verhaal en de diversiteit van de situaties en personages, maar individuele passages willen maar niet tot leven komen en worden ook te snel weer afgesloten. Sommige scenes komen zelfs ronduit onbeholpen over. Iets dergelijks geldt ook voor de ontknoping van het boek, waar de totale overwinning met speels gemak wordt bereikt in een handvol pagina's. Even onbeholpen zijn de expliciete afwisseling van dialoog en gedachten, die steevast cursief worden gedrukt. Het getuigt allemaal niet echt van groot schrijverschap. Tenslotte ben ik niet te spreken over de zogenaamde wijsheden, de liederen en de pseudo-mystieke mix van talen en godsdiensten die gebruikt worden.
Toch is het een lekker boek om eens te lezen. Juist door datgene wat ik in het begin benoemde, namelijk het onbegrensde escapisme dat de roman biedt. Net als bij de boeken van Harry Potter bijvoorbeeld ga je je toch een beetje in die wereld wanen. Ben daarom ook zeker benieuwd geworden naar de volgende delen. Dikke drie sterren voor deze.
Ook is één en ander wat erg simplistisch voorgesteld, zoals de veronderstelling dat stilpakken door transpiratie op te vangen een mens grotendeels beschermen tegen vochtverlies (vergeten wordt dat men ongeveer 1,5 liter vocht per dag verliest in het maag-darmkanaal). .
]Hoe kan dat nu, eRCee? In een gesloten omgeving verlies je niets. Je maag-darmkanaal kan daar ook niks aan doen. Het kan misschien H2O gebruiken voor een organische verbinding met koolstof en dergelijke, maar die wordt op een andere manier weer omgezet in vocht (ook H2O) dat in je zweet terecht komt. Zo'n stilpak kan dus in principe wel werken.
Euhm. Ik heb het even nagezocht en ik moet toegeven dat ik mis zat. Het is zo dat er in het maagdarmkanaal bijna 7 liter aan vocht wordt uitgescheiden, maar dat wordt vrijwel volledig heropgenomen. Aan het begin van de dikke darm is nog 1,5 liter vocht over, maar dit wordt gereduceerd tot een verlies van 100 ml aan het einde.
Verder is de urineproductie gemiddeld zo'n 1,5 liter, en verlies je verder nog vocht via de longen (350 ml), de huid (350 ml), zweten (100 ml).
De meesten van deze verliezen zal je in een stilpak waarschijnlijk wel weer kunnen opvangen (heh), hoewel je de 100 ml uit de ontlasting en ongeveer een halve liter urine om je afvalstoffen in op te lossen toch wel kwijt bent, lijkt me.
Maar goed, Herbert vs. eRCee staat 1-0.
Vervelend saai fantasyboek. Ongeïnspireerd verhaal dat ten onder gaat aan flauwekultoekomstkijkerij en quasi-filosofische tussendoortjes. Helaas geen enkele vorm van spanning te vinden in het verhaal, akelig onsympathieke hoofdpersonen ook.
Euh, ja zoiets.
Uiteindelijk vind ik dit niet echt een science-fiction boek, eerder een fantasy boek met een science-fiction setting. Fantasy is minder mijn ding, vanwege het trage epische gedoe, en dat is ook niet echt wat ik zoek bij science-fiction.
Eerlijk gezegd heb ik momenten gehad waarbij ik overwoog te stoppen met lezen, met name in het eerste segment. Toch iets te traag.
Al met al miste het boek wat spanning en was het niet echt het soort science-fiction dat ik interessant vind. Geen slecht boek verder, maar dus niet echt mijn ding.
3*
Goed werk dit wat mij betreft
Echt de vader van de science fiction en terecht 5.0? hoop dat de dune verfilming volgend jaar echt fantasisch wordt
Echt de vader van de science fiction en terecht 5.0? hoop dat de dune verfilming volgend jaar echt fantasisch wordt
Verfilming? Dan moet ik dit ook eens proberen...
Ik heb de boeken niet gelezen maar kijk wel enorm uit naar de verfilming door Villeneuve. De film van David lynch is een beetje een guilty pleasure voor mij.
Op dit topic kan je alles kwijt over dune vaak vindt ik dat er ingewikelde woorden instaan . Hier kan ook info gedeeld worden over dune 2020 . Ik hoop echt dat dit topic niet verwijderd wordt . Gr . Geralt of rivia
En aangezien ik goede herinneringen heb aan het aanpakken van het Dark Tower universum en het Lord of the Rings universum, wou ik dat (op de valreep van) dit jaar met de Dune saga doen. Dit eerste deel smaakt in ieder geval naar meer. Zeker het eerste stuk met de komst van de Atreides clan op Arrakis is van een erg hoog niveau met tal van geweldige personages (wat is het jammer dat Leto zo snel verdwijnt) en gewoon erg veel sfeer & spanning. Het middenstuk is een beetje taaier doordat het zich iets teveel concentreert op de lotgevallen van Paul en Jessica maar dat lost zich vanzelf op eenmaal die zich bij de Vrijmans aansluiten. Toch zijn er hier en daar ook wel wat belangrijke nuances in deze review met onder andere het feit dat de tijdssprong een beetje geforceerd en vooral gemakzuchtig aanvoelt (Alia krijgt daardoor niet de diepgang die ze verdient) maar vooral de aanhangsels staken me wat tegen. Ik voel me altijd een beetje bekocht wanneer een verhaal eindigt en je nog met 50+ pagina's overblijft. Oké, je kunt hier het argument maken dat het op zich nog wel interessante toevoegingen zijn maar dan had ik liever de Lord of the Rings aanpak gezien waar a) een soort van Silmarillion wordt opgezet of b) een apart boek getiteld "De Aanhangsels" wordt uitgebracht met dit soort informatie in. Kleine kanttekening daarbij is dat optie b oorspronkelijk ook gewoon aan Return of the King was toegevoegd en enkel maar later is uitgebracht als apart boek.
Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar hoe de rest van de saga zich gaat ontwikkelen. Flarden herinner ik me nog, maar over het algemeen is het een zwart gat. Ik geloof dat er nog wel wat tijdssprongen aan te pas komen en ik weet niet, afgaande op de manier waarop Herbert er in dit boek mee omgaat, of ik dat effectief zo leuk ga vinden. Ach ja, we zullen wel zien. Wordt ongetwijfeld vervolgd!
4*
Euhm. Ik heb het even nagezocht en ik moet toegeven dat ik mis zat. Het is zo dat er in het maagdarmkanaal bijna 7 liter aan vocht wordt uitgescheiden, maar dat wordt vrijwel volledig heropgenomen. Aan het begin van de dikke darm is nog 1,5 liter vocht over, maar dit wordt gereduceerd tot een verlies van 100 ml aan het einde.
Verder is de urineproductie gemiddeld zo'n 1,5 liter, en verlies je verder nog vocht via de longen (350 ml), de huid (350 ml), zweten (100 ml).
De meesten van deze verliezen zal je in een stilpak waarschijnlijk wel weer kunnen opvangen (heh), hoewel je de 100 ml uit de ontlasting en ongeveer een halve liter urine om je afvalstoffen in op te lossen toch wel kwijt bent, lijkt me.
Maar goed, Herbert vs. eRCee staat 1-0.
Bij verbranding worden koolwaterstoffen omgezet in CO2 en H2O, dus volgens mij gaat er dan toch iets niet goed in dat gesloten systeem.
Terzijde: ik las laatst een mooi stuk over wetenschappers die al 30 jaar bezig zijn een gesloten systeem te creëren voor bemande mars-missies. Gaat dan met behulp van een alg die CO2 opneemt en O2 uitstoot, waar dan weer bepaalde planten mee kunnen groeien en dan kan de mens als derde schakel in het gesloten systeem functioneren. Waarschijnlijk zal het nog eerder op aarde z'n toepassing vinden dan op de rode planeet, maar soit, interessant is het wel.