De Bekeerlinge - Stefan Hertmans (2016)
mijn stem
20 stemmen
Nederlands
Historisch / Waargebeurd
288 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij,
Amsterdam (Nederland)
In een klein dorp in de Provence wordt sinds mensenheugenis over een pogrom en een verborgen schat gesproken. Eind negentiende eeuw vindt men in de synagoge in Caïro een hoeveelheid opzienbarende joodse documenten. Stefan Hertmans ontdekt de sporen van een voorname christelijke jonkvrouw uit de elfde eeuw, die haar leven vergooide voor een joodse jongen. Hij gaat letterlijk achter deze vrouw aan, die samen met haar verboden liefde op de vlucht slaat en een duizelingwekkende tocht aflegt, opgejaagd door alles en iedereen.
2
geplaatst: 2 november 2016, 11:10 uur
Nieuwsgierig als een kind wil Hertmans de muren aanraken die zij heeft gekend, de tocht afleggen die haar moedige benen hebben gewandeld. Tegelijk laat hij het personage los in zijn analyse van de menselijke natuur en in zijn dissectie van haar woelige tijdsgewricht, dat metaforisch is voor het onze.
‘De bekeerlinge’ is universeel, zowel in menselijk als in thematisch opzicht. Het is een moreel appel aan onze humaniteit, een pleidooi voor verwondering over wat ons vreemd is, een exempel van betrokkenheid bij de sociopolitiek en ecologisch ontredderende realiteit van vandaag.
De roman als daad van mededogen. Een boek als een gebed.
‘De bekeerlinge’ is universeel, zowel in menselijk als in thematisch opzicht. Het is een moreel appel aan onze humaniteit, een pleidooi voor verwondering over wat ons vreemd is, een exempel van betrokkenheid bij de sociopolitiek en ecologisch ontredderende realiteit van vandaag.
De roman als daad van mededogen. Een boek als een gebed.
Voor de volledige recensie: klik.
0
geplaatst: 2 november 2016, 12:13 uur
Zo, je houdt je bepaald niet in. Het begrip 'dalven' kende ik overigens niet, is dat een gangbaar woord in België?
0
geplaatst: 2 november 2016, 23:32 uur
eRCee schreef:
Het begrip 'dalven' kende ik overigens niet, is dat een gangbaar woord in België?
Het begrip 'dalven' kende ik overigens niet, is dat een gangbaar woord in België?
Niet bepaald wat ik "gangbaar" zou noemen. Maar in deze context leek een atypisch (en dus prikkelend?) woord me wel op z'n plaats.
2
geplaatst: 17 november 2016, 20:28 uur
Een meesterlijk boek! We krijgen een mengeling van een spannend verhaal, een beeld van de 11de eeuw op cultuurhistorisch en religieus gebied, een psychologisch doorgewerkt portret, filosofische overwegingen over de doorgaande tijd en dat allemaal in een zeer verfijnde stijl. Ik houd me ook niet in.
Even een voorspelling: volgende zomer worden alle gîtes en gastenkamers in Monieux verhuurd aan Vlamingen en Nederlanders en zullen honderden mensen met dit boek in de hand de route van de bekeerlinge van Rouen naar Narbonne narijden…. Je zou voor minder.
Even een voorspelling: volgende zomer worden alle gîtes en gastenkamers in Monieux verhuurd aan Vlamingen en Nederlanders en zullen honderden mensen met dit boek in de hand de route van de bekeerlinge van Rouen naar Narbonne narijden…. Je zou voor minder.
5
geplaatst: 6 augustus 2017, 21:08 uur
En zo komt het dorp, als een zwerver uit oude tijden, de eenentwintigste eeuw binnen.
Deze zin, ergens op de eerste bladzijden van dit prachtige boek, als Hertmans me al te pakken heeft, bij de strot heeft gegrepen, deze zin is typisch voor de stijl van Hertmans. Moeiteloos maakt hij sprongen in de tijd, zoals hij dat in Oorlog en Terpentijn ook deed. Moeiteloos ook, weet hij met zijn stijl beelden op te roepen, beelden van een tijd, rond het jaar 1090, of beelden van het landschap van Zuid Frankrijk.
Dan is er het spannende verhaal van de hoofdpersoon, de bekeerlinge. In tijden waar de spanningen hoog waren, waarin godsdiensten (of mensen) elkaar opjaagden, uitmoorden, moet ze vluchten. Hertmans fantaseert over haar avonturen met behulp van enkele gevonden documenten. Zijn verbeelding en zijn historische kennis vullen de rest in. Het is spannend, goed geschreven. Je wilt verder lezen.
Daarbij geeft Hertmans zijn hoofdpersoon een karakter. Ze denkt na met de fantasie van de schrijver.
's Nachts zijn de sterren helderder dan Hamoutal ze ooit heeft gezien. De donkere koepel lijkt eindeloos te wiegen terwijl het eentonig ruist rondom de boeg. Zijn de sterretjes gaatjes die licht doorlaten uit de hemel boven de zwarte koepel van hun sterfelijke nacht?
Bovendien is het boek natuurlijk ook nu relevant. In een tijd waarin veel vluchtelingen doelloos ronddwalen, vreemdelingenhaat opnieuw van alle tijden blijkt te zijn, is het zeer welkom om een boek te lezen waarbij de geschiedenis het heden een beetje in context plaatst, om weer te beseffen hoe klein we zijn. Stof in de wind, gevangen in de moderne tijd. Even tilde Hermans me op. Dat mag hij vaker doen.
Deze zin, ergens op de eerste bladzijden van dit prachtige boek, als Hertmans me al te pakken heeft, bij de strot heeft gegrepen, deze zin is typisch voor de stijl van Hertmans. Moeiteloos maakt hij sprongen in de tijd, zoals hij dat in Oorlog en Terpentijn ook deed. Moeiteloos ook, weet hij met zijn stijl beelden op te roepen, beelden van een tijd, rond het jaar 1090, of beelden van het landschap van Zuid Frankrijk.
Dan is er het spannende verhaal van de hoofdpersoon, de bekeerlinge. In tijden waar de spanningen hoog waren, waarin godsdiensten (of mensen) elkaar opjaagden, uitmoorden, moet ze vluchten. Hertmans fantaseert over haar avonturen met behulp van enkele gevonden documenten. Zijn verbeelding en zijn historische kennis vullen de rest in. Het is spannend, goed geschreven. Je wilt verder lezen.
Daarbij geeft Hertmans zijn hoofdpersoon een karakter. Ze denkt na met de fantasie van de schrijver.
's Nachts zijn de sterren helderder dan Hamoutal ze ooit heeft gezien. De donkere koepel lijkt eindeloos te wiegen terwijl het eentonig ruist rondom de boeg. Zijn de sterretjes gaatjes die licht doorlaten uit de hemel boven de zwarte koepel van hun sterfelijke nacht?
Bovendien is het boek natuurlijk ook nu relevant. In een tijd waarin veel vluchtelingen doelloos ronddwalen, vreemdelingenhaat opnieuw van alle tijden blijkt te zijn, is het zeer welkom om een boek te lezen waarbij de geschiedenis het heden een beetje in context plaatst, om weer te beseffen hoe klein we zijn. Stof in de wind, gevangen in de moderne tijd. Even tilde Hermans me op. Dat mag hij vaker doen.
8
Halley23 (moderator)
geplaatst: 27 juni 2018, 16:44 uur
Een weergaloos boek. Welk een inlevingsvermogen in de ziel en het karakter van de hoofdpersoon, vol mededogen. Maar ook in de tijd en tijdgeest, de late 11de eeuw, de eruditie spat er van af. En dan de zeer geslaagde en bijkans naadloze vermenging van feit en fictie in de zoektocht van de schrijver naar de bekeerlinge. Een zoektocht waar hij zijn ziel en zaligheid in gestoken heeft, dat proef je. En dat alles in een smetteloze stijl. Overdrijf ik? Geenszins durf ik te stellen want dit is het beste Nederlandstalige boek dat ik in jaren heb gelezen!
0
geplaatst: 2 juli 2018, 13:41 uur
Schitterend, fascinerend boek.
Zie ook de twee reacties hier boven.
Kleine ontgoocheling toch naar het einde toe. Ik had het einde van Hamoutal mooier gewenst. Een terugkeer naar Narbonne of zelfs Rouen, hereniging met haar kinderen,...Maar in het echte leven, en zeker in het verre verleden, bestaan jammer genoeg geen happy endings.
Zie ook de twee reacties hier boven.
Kleine ontgoocheling toch naar het einde toe. Ik had het einde van Hamoutal mooier gewenst. Een terugkeer naar Narbonne of zelfs Rouen, hereniging met haar kinderen,...Maar in het echte leven, en zeker in het verre verleden, bestaan jammer genoeg geen happy endings.
1
geplaatst: 6 augustus 2018, 11:39 uur
Weer een boek waarin feiten en fictie door elkaar lopen. Een bestaand document waar een hele geschiedenis omheen gefantaseerd is. Veel opsomming van historische feiten. Tussendoor ook nog het verhaal van de schrijversarbeid. Niet mijn soort boek.
Desondanks heb ik het graag uitgelezen. Het tijdsbeeld lijkt me te kloppen, als lezer wil je weten hoe het verdergaat/afloopt en het (te) overdadig taalgebruik leest vlot.
Desondanks heb ik het graag uitgelezen. Het tijdsbeeld lijkt me te kloppen, als lezer wil je weten hoe het verdergaat/afloopt en het (te) overdadig taalgebruik leest vlot.
3
geplaatst: 20 november 2018, 17:39 uur
Zeer indrukwekkend boek over het miserabele leven van een middeleeuwse christenvrouw uit Normandië. Uit liefde laat zij al het vertrouwde achter en komt terecht in Zuid-Europa, in het noorden van Afrika en in een mengelmoes van religieuze narigheid.
Hertmans reist haar 1000 jaren later achterna. Aan de hand van een paar overgeleverde documenten reconstrueert hij haar verhaal. En dat doet hij op overtuigende wijze. Woede, hoop, wanhoop, ontroering, het komt allemaal voorbij.
Net als in Oorlog en terpentijn beschrijft Hertmans ook het schrijfproces. Fictie en non-fictie gaan naadloos in elkaar over. Het boek leest niet enkel als een historische roman. Het is ook een reisverhaal en een geschiedenisboek. Toch krijg je nergens het gevoel dat Hertmans teveel hooi op zijn vork neemt. Het is een werkelijk prachtig organistisch geheel.
Ik ben zeer onder de indruk.
Hertmans reist haar 1000 jaren later achterna. Aan de hand van een paar overgeleverde documenten reconstrueert hij haar verhaal. En dat doet hij op overtuigende wijze. Woede, hoop, wanhoop, ontroering, het komt allemaal voorbij.
Net als in Oorlog en terpentijn beschrijft Hertmans ook het schrijfproces. Fictie en non-fictie gaan naadloos in elkaar over. Het boek leest niet enkel als een historische roman. Het is ook een reisverhaal en een geschiedenisboek. Toch krijg je nergens het gevoel dat Hertmans teveel hooi op zijn vork neemt. Het is een werkelijk prachtig organistisch geheel.
Ik ben zeer onder de indruk.
* denotes required fields.
* denotes required fields.