Being Mortal: Medicine and What Matters in the End - Atul Gawande (2014)

Alternatieve titel: Sterfelijk Zijn: Geneeskunde en Wat Er Uiteindelijk Toe Doet

mijn stem

3,25 (2)

2 stemmen

Engels
Wetenschappelijk / Autobiografisch

264 pagina's
Eerste druk: Metropolitan Books: Henry Holt and Company, Gordonsville (Verenigde Staten)

'Sterfelijk zijn' bespreekt Atul Gawande aan de hand van onderzoek en aangrijpende verhalen de grootste uitdaging van zijn vak: hoe kan de geneeskunde niet alleen het leven maar ook het levenseinde verbeteren? Het proces van ouder worden en sterven is een medische aangelegenheid geworden die door professionals in de gezondheidszorg gemanaged wordt. In verzorgingshuizen zitten mensen omwille van de veiligheid in rolstoelen. In ziekenhuizen liggen stervenden geïsoleerd aan een monitor terwijl er niets meer te genezen valt. Artsen gaan gesprekken over de dood uit de weg en vallen terug op valse hoop en behandelingen die het leven eerder verkorten dan verbeteren. Patiënten en hun familieleden hopen op een wonder en gaan daarin mee. Gawande geeft voorbeelden van persoonlijke en sociale zorg voor zieken en afhankelijke ouderen. Hij verkent allerlei vormen van terminale zorg en toont hoe rijk en gevarieerd de laatste weken of maanden van het leven kunnen zijn. Voor mensen heeft het leven betekenis omdat het een verhaal is. En bij verhalen doet het einde ertoe.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

3,5

Donkerwoud

geplaatst: 2 juli 2016, 17:51 uur

Qua vorm en opzet een vrij standaard populairwetenschappelijk manifest, maar de schrijvende chirurg weet zijn werk fijn te kruiden met persoonlijke anekdotes over (schoon-) ouders en patiënten. Een warm pleidooi tegen de onnodige medicalisering van de laatste levensjaren van rap aftakelende ouderen en terminaal zieken voorbij een geneesbaar stadium. Meer aandacht voor de kwaliteit van het leven en het toewerken naar een waardig eindstadium, dan de levensduur zo lang mogelijk oprekken met medische middelen. Vooral interessant om de punten die hij maakt ten aanzien van de komende vergrijzing en hoe het maatschappelijk de moeite loont anders met de oudere generaties om te springen. Zet je toch te denken waarom een institutie als het 'bejaardentehuis' in het westen ingeburgerd is geraakt, terwijl het tegelijkertijd plekken zijn waar niemand dood gevonden wil worden. Niemand vindt het namelijk leuk als zelfbeschikkingsrecht, keuzevrijheid, huiselijkheid en privacy worden afgepakt. Dus waarom zouden we dat normaal vinden als het de meest kwetsbare groepen betreft!?

3,5

Donkerwoud

geplaatst: 4 juli 2016, 17:46 uur

Vandaag in 'De Correspondent': 24 uur in een tehuis: 'Ik had het gevoel dat ik naar een gevangenis ging' - decorrespondent.nl

* denotes required fields.