menu

Voskresenije - Lev Tolstoj (1899)

Alternatieve titels: Opstanding | Воскресение

mijn stem
3,60 (20)
20 stemmen

Russisch
Sociaal

412 pagina's
Eerste druk: A.F. Marksa, Sint-Petersburg (Rusland)

Prins Nechljoedow leeft in weelde en overdaad. Als hij op een dag verplicht in de jury van de rechtbank moet plaatsnemen, blijkt hij te moeten oordelen over zijn jeugdliefde Maslowa, die hij als jong meisje heeft verleid waardoor ze haar betrekking kwijtraakte en in de prostitutie belandde. Het oordeel pakt onbedoeld desastreus uit, en Nechljoedow wordt geplaagd door schuldgevoel. Als Maslowa naar Siberië wordt verbannen, beluit hij met haar mee te reizen. En naar mate hij haar en haar medegevangenen beter leert kennen, begint zijn oude leefwereld met allen die daarin thuishoren, hem steeds meer tegen te staan.

zoeken in:
FlyingPenguin
Fantastisch, dit boek ben ik zojuist thuis tegengekomen en lijkt mij (na 5 pagina's gelezen te hebben) wel interessant. Heeft er hier echt nog niemand dit boek gelezen?

Is dit een van de mindere boeken van Tolstoj? Ik twijvel of ik hem moet kopen. Bij de kringloopwinkel in de buurt hebben ze hem voor 3 euro, is het wel een aanrader, of kan ik hem beter laten liggen. Is er hier iemand die hem gelezen heeft?

avatar van Dexter
Voor 3 euro zou ik hem niet laten liggen

avatar van eRCee
3,5
Opstanding is ruim 20 jaar na Anna Karenina geschreven, en het gedachtegoed dat Tolstoj reeds uitdrukte in het personage van Levin is inmiddels geradicaliseerd. Van Opstanding kan dan ook met recht gezegd worden dat het een sociale roman is.

Dat Tolstoj er geen doekjes om windt bleek bijvoorbeeld al in De Kreutzersonate (en uit zijn persoonlijk leven; hij deed afstand van z'n landgoed en bezittingen). Maar in Opstanding is hij het meest uitgesproken. Je zou het boek zelfs prekerig kunnen noemen, en daar moet je een beetje tegen kunnen. Hierbij moet echter niet worden vergeten dat Tolstoj ten eerste oprecht is, en ten tweede dat het onrecht waartegen hij strijdt dermate groot is dat nuance vrijwel onmogelijk wordt. (Ik herinner graag aan de passage uit Mephisto waarin Klaus Mann schrijft: 'De strijd heeft andere wetten dan het hoge spel van de kunst [...]. De wet van de strijd eist van ons dat we afstand doen van duizend nuances en ons helemaal op één zaak concentreren. Het is nu mijn taak niet onderscheid aan te brengen of schoonheid vorm te geven, maar invloed uit te oefenen zover dat in mijn vermogen ligt.'). Dat Tolstoj daadwerkelijk invloed wilde uitoefenen mag wel blijken uit het gegeven dat hij in z'n leven 20 miljoen traktaten over Rusland liet verspreiden.

Deze sterke sociale betrokkenheid is tegelijk de kracht en de zwakte van Opstanding. Duidelijk mag zijn dat de roman veel minder verfijnd is dan de twee meesterwerken van Tolstoj, het heeft meer van de eenvoud en het sentiment van Dickens. Maar aan de andere kant weet Tolstoj je door zijn verontwaardiging wel aan het denken te zetten over allerlei maatschappelijk onrecht, hypocrisie en leegheid, zaken die heden ten dage misschien minder uitgesproken lijken dan de lijfeigenschap uit het Tsaristische Rusland maar natuurlijk verre van verdwenen zijn (zeker wereldwijd niet). Erg sterk vond ik ook in het eerste deel hoe gedemonstreerd wordt dat het feit dat een bepaalde opinie algemeen geaccepteerd is niets zegt over de morele geldigheid er van, en dat het uiteindelijk je eigen geweten is waaraan je rekenschap moet afleggen.

Deel I vond ik als roman het meest geslaagd. Deel II en III kennen te veel herhaling. Wel lijkt Opstanding, en vooral het derde deel, me zeer geschikt als materiaal voor een film: het gevangenentransport is een absurdistisch decor waar een goede regisseur wel weg mee zou moeten weten (ik betwijfel of de twee bestaande verfilmingen daaraan voldoen).

Literair mag Opstanding uiteindelijk niet in de schaduw staan van Tolstoj's beste werk, maar de morele zeggingskracht is nog altijd groot en daarom verdient het boek het om gelezen te worden.

avatar van mjk87
4,0
Ik kan me wel redelijk vinden in het verhaal van de meneer hierboven. Daarbij wil ik wel zeggen dat ik deel I niet zozeer het 'meest geslaagd' vond, maar gewoonweg een ijzersterk deel vond. Vooral hoe Tolstoh hier speelt met heden en flash backs en hoe hij soepel wisselt tussen de verschillende personen en verhalen die hij dan vertelt getuigt van groot meesterschap maar doet ook verrassend modern aan. Dat eerste deel las heerlijk vlot weg en als roman was het goed gelukt doordat Tolstoj misschien wel de beste ooit is als het om gevoelens beschrijven gaat. Zelfs wat rare capriolen van personages blijven zo geloofwaardig.

De delen erna zijn minder sterk en laten het boek een beetje als nachtkaars uitgaan. Dan ineens gaat Tolstoj allerlei ideeën vertellen over vooral het gevangeniswezen en de psyche van de mens en gaat het boek op momenten wat slepen. Het verveelt niet, maar zo soepel als in deel I wordt het niet meer. Ik ben overigens goeddeels niet met de ideeën eens, maar het is wel interessant om te lezen en daar gaat het om. Al lijkt Tolstoj de roman een beetje vergeten te zijn en weet maar geen goed einde eraan te breien. Maar de positieve punten zijn dusdanig sterk dat er nog wel een hoge score uitkomt. 4,0*.

avatar van manonvandebron
4,0
In z'n late periode zag Tolstoj de roman niet meer als een manier om een onderhoudend verhaaltje te vertellen, maar als een middel om z'n filosofische opvattingen te verspreiden. Hij werd een hervormer en een profeet. Z'n aanhangers, de tolstojanen, leefden collectivistisch en ascetisch. Niet denken maar doen, was hun motto. Terwijl de valse profeet Kiesewetter grote preken houdt, steekt de protagonist Nechljoedov de handen uit de mouwen om de verworpenen der Aarde te helpen.

Tolstoj gaat tekeer tegen het juridische systeem: de valse retoriek, de klassenjustitie, het feit dat procedures belangrijker zijn dan rechtvaardigheid... Hij stelt de ijdele levensstijl van rijke stedelingen tegenover de nobele inborst van arme volksmensen. Z'n ideeën over de herverdeling van de grond, beïnvloed door de Amerikaanse econoom Henry George, lopen vooruit op de latere kolchozen.

Het eerste deel, opgebouwd rond een rechtszaak met een jury, leest nog als een klassieke roman. Enkele herinneringsscènes blikken terug op de jeugdige uitspattingen van Nechljoedov en z'n ontmoeting met de beklaagde Katjoesja. Daarna gaat het steeds meer de filosofische toer op. In het derde deel volgt een ellenlange reis in de derde klasse van de Trans-Siberische Spoorlijn. Tolstoj had wat met treinen. Het is niet z'n beste roman, maar wel essentieel om z'n latere denkwijze te begrijpen.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:37 uur

geplaatst: vandaag om 23:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.