Noces - Albert Camus (1939)

Een grote teleurstelling na het lezen van L'étranger. Ik kon amper bij het boek blijven met mijn gedachten.

Ik denk dat ik hem nog eens moet lezen.

Ik ben het eens met het bovenstaande comment. Op zich is het wel mooi en zo, maar het gevoel dat ik bij de vreemdeling en de pest wel had, ontbrak hier volledig.

Ook ik voeg me bij de mening van onderstaande berichten. 't is een hele andere brok literatuur dan bijvoorbeeld 'L'etranger'. Maar dat is niet verwonderlijk omdat Camus zelf aangaf dat dit als een essay (eigenlijk 4) en niets meer dan dat gezien moet worden. Ik denk verder ook dat men pas iets aan de teksten heeft als er men zich er meer in verdiept. De teksten staan bol van verwijzingen naar kunst, landschappen en literatuur. Zoals in het eerste stuk waat hij het heeft over alsemplanten, wat bij nader inzien de vruchten zijn die gebruikt werden om absynth van te maken. Of later als hij een verwijzing maakt naar de filosofie van Plotinus, die een opvolger was van Plato. Wat me trouwens iets interessants te weten bracht over Nous en de Psyche, die volgens zijn theorie staan boven het materiele. Maar al deze leuke weetjes maken er nog geen goed boek van, behalve misschien voor Camus adepten of mensen die er, zoals gezegd een studie van maken.

Een van Camus eerste werken. Het zijn breed opgezette essays vol met verwijzingen. Het is niet altijd even pakkend en interessant, maar je ziet kenmerken van Camus latere werk terugkomen. Prachtige beschrijvingen van de Noord-Afrikaanse steden, met name bij Bruiloft in Tipasa en bij Zomer in Algiers. Ook de filosofie uit Mens in Opstand kondigt zich aan: "het [is] ook waar dat in iedere ontkenning een 'ja' opbloeit." Kortom, interessant in het bredere oeuvre van Camus, maar niet als beginpunt van de ontdekking van zijn werk.