menu

Het Geheim van Eberwein - Boudewijn Büch (2003)

mijn stem
3,41 (38)
38 stemmen

Nederlands
Autobiografische Roman

195 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers, Amsterdam (Nederland)

Dit boek is het vervolg op 'De kleine blonde dood'. Boudewijn blikt veel terug op zijn jeugd en zijn eigenaardige, allesoverheersende vader. Ook in zijn huidige relatie met Claudine komt hij niet los van het verleden. Hij rust niet voordat hij erachter is waarom zijn vader zo geobsedeerd was door de onbekende Duitse componist Eberwein.

zoeken in:
4,0
weinig stemmen nog maar bij dit boek wat het vervolg op de kleine blonde dood voorstelt, maar ook goed te lezen is zonder z'n voorganger onder ogen te hebben gehad.

de chaotische manier van schrijven die buch hier hanteert vind ik een van de mooie aspecten van dit boek. Een hoop puzzelstukjes die door elkaar gegooid zijn. Ook de opbouw van het boek en het eigenaardige einde dragen allemaal bij aan een speciale sfeer rond het boek, wat het bijzonder maakt in mijn ogen.

4,0
Heerlijke manier van denken heeft die auteur, ik vond hem overigens beter dan De kleine blonde dood.

5,0
Hallo,

Zijn er mensen hier die weten wat dat geheim nou precies is?,en,als ze dat niet weten,erover van gedachten willen wisselen?


Of is er geen geheim?

avatar van DvonGeem
4,0
de hoofdpersoon jaagt een geheim na. Maar het is meer verlangen. Is er wel een geheim?
Zo kun je het zien denk ik.

5,0
Daar komt het wel op neer. De zoektocht richt zich op een door de componist Eberwein gescchreven compositie, gebaseerd op een gedicht van Goethe.

Prachtig boek, dat ik al vaak heb herlezen. Iedere keer is er echter toch ook de wat bittere bijsmaak in de vorm van het besef dat dit het laatste boek van Boudewijn is, Er had nog zoveel meer fraais kunnen (en moeten) komen.

5,0
Nadat Boudewijn Buch is overleden,is er op de televisie een interview geweest met de vrouw die het meest contact met hem had.(volgens mij bij barend en van dorp)

Zij vertelde dat er wel degelijk een geheim is,en dat zij het geheim wist,maar dat ze dat uiteraard niet ging verklappen.


Of er een geheim is weet ik niet, en of zij een soort mediastunt heeft gedaan om bijvoorbeeld het mysterie te vergroten,een mysterie in stand te houden en aldus met B.B. mee te lullen,weet ik ook niet.

Maar ik ben wel gaan "zoeken"

Het schijnt dat B.B. werkelijk een notoire leugenaar was.Onder andere heeft hij tegen KLaas Koppe (fotograaf) gemeld dat hij zijn doctoraal duits zou doen,en dat heugelijke feit bij Klaas en zijn vrouw zou willen vieren,na afloop.

een half jaar later beweerde B.B. dat hij zijn doctoraal filosofie ging doen.

er was geen reden voor Klaas te twijfelen.

Uiteindelijk bleek dat Buch de beide doctoraals nooit heeft afgelegd of dat hij gestudeerd had voor de vakken!

Toen Klaas erachter kwam,en Buch ermee confronteerde,verbrak Buch elk contact.

5,0
Het lijkt mij dat de vraag meer met betrekking op dit boek werd gesteld, dan het soort 'geheimen' die men in roddelbladen kan lezen.

De vrouw in de uitzending bij Barend & Van Dorp heet Erica Reijmerink en was manager en tevens goede vriendin van Boudewijn. Op mij kwam haar optreden niet bepaald als een mediastunt over en ik kan mij niet herinneren dat er uitvoerig over 'een geheim' gesproken werd. Gelukkig maar.

Naar mijn idee is er al te veel gepubliceerd over "wat wel en niet waar is" in de boeken van Büch. Maar goed, wie als lezer belang hecht aan dit soort feitelijkheden, die ik zelf als het om literatuur gaat beschouw als abosluut niet interessant, kan wellicht beter 'De ontvoering van Heineken' of een willekeurige Baantjer lezen.

3,5
De warmte straalt van de pagina's van Büchs postume roman

De kleine blonde dood is een klassieker in de Nederlandse literatuur. Niet dat deze roman van Boudewijn Büch uit 1985 zo origineel is of uitzinnig goed geschreven. Wel omdat Büch op een tamelijk eenvoudige manier erin slaagt recht naar binnen te komen. Als overdrager van herkenbare menselijke emoties (wat een roman óók is) is dit boek meer dan geslaagd. In het boek beschrijft hij zowel de wonderlijke relatie tussen de hoofdpersoon en zijn Duitse vader als de ronduit liefderijke verhouding die de hoofdpersoon weer met zíjn zoon heeft. Beiden, opa en kleinkind, overlijden in het boek. Als bij de crematie van het zoontje Mickey in een lege aula Out of time van de Rolling Stones wordt gedraaid, lopen de rillingen over je rug.

Eind 2002 overleed Büch en postuum kwam begin 2003 Het geheim van Eberwein uit, door de uitgever gelanceerd als het vervolg op De kleine blonde dood. Ach, ook een boek heeft enige marketing nodig. Een echt vervolg is het niet, wel komen dezelfde verhaallijn en thema's in dit boek terug. Büch beschrijft de Duitse vader die gek is op die ene zoon en hem stimuleert in zijn doorgedraaide leergierigheid, daarmee zijn moeder en broers van zich vervreemdend. En hij beschrijft de moeizame manier waarop de volwassen man relaties in stand probeert te houden. Het dode zoontje en de rare vader maken het voor de hoofdpersoon - overigens ook Boudewijn geheten - heel moeilijk om duurzaam een verbinding met iemand aan te gaan.

Boudewijn pluist zijn verleden uit en probeert te achterhalen waarom zijn vader zo bezeten was van de verder tamelijk onbekende componist Eberwein. Hij wil ontdekken waar de bezeten fascinatie vandaan is gekomen. Het ontdekken van dit geheim lijkt daarbij minder belangrijk dan het proces van ontrafelen. Opvallend is dat de strenge vader uit andere boeken hier vooral liefdevol is - al is de man nogal vreemd - en dat er een bijzondere band bestaat tussen de gründliche Vati en zijn leergretige zoon. In de zoektocht naar het verleden komt vooral de wonderlijke weetjesjager Boudewijn Büch naar voren, de innemende én merkwaardige enthousiasteling die we van de televisie kennen.

Büchs stijl is eenvoudig en de opbouw van zijn boek is nogal fragmentarisch. Zeer diepgravend en hoog-literair is ook zijn laatste roman niet geworden. Maar ook nu raakt hij met gemak zijn lezers met zijn groot opgeblazen verdriet en depressieve gedachten. Tegelijk zet hij de schijnwerpers op die momenten van klein geluk. Dan straalt de warmte van de pagina's. Juist dat is de verdienste van deze maniakele reiziger, lezer en schrijver.

avatar van jimmydl
3,0
Toch enigszins teleurstellend en m.i. een te somber boek. Op zich is de buitensporige melancholiek die van het boek druipt wel te waarderen maar dat bijna incestieuze gedweep om zijn vader (die uit Buch´s beschrijvingen als een onsympathieke en pathetische dwaas naar voren komt) stond me nogal tegen.

2,0
Zoals in zijn echte leven ook gebeurde, raakt de schrijver hier in zijn verhaal verstrikt, waardoor het tegen het einde hopeloos verwarrend wordt. Het gegeven is aardig, maar een begenadigd auteur is Buch hier niet.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:10 uur

geplaatst: vandaag om 09:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.