menu

The Children of Húrin - J.R.R. Tolkien (2007)

Alternatieve titel: De Kinderen van Húrin

mijn stem
3,92 (85)
85 stemmen

Engels
Fantasy

320 pagina's
Eerste druk: HarperCollins, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Dit is het verhaal van het tragische lot van de mensenheld Hurin en zijn kinderen Turin en Nienor, die het op durfden te nemen tegen Morgoths machten van kwaad en hiermee een grote rol spelen in de mythologie die Tolkien creëerde voor Midden-aarde, in de tijd dat Elfen en Mensen nog niet van elkaar vervreemd waren.

zoeken in:
avatar van cortez
4,0
Fantastisch verhaal van Tolkien! Op de een of andere manier slaagt de man erin om de verhalen dusdanig te schrijven dat ze daadwerkelijk als heel oud overkomen, en je zelfs kan geloven dat ze pas na een lange mondelinge traditie ofzo zijn neergepend, veeleer dan door een of andere nerdy fantasy-schrijver te zijn opgesteld. Het tragische personage van Turin is ook een intrigerend figuur. Meesterlijk 'jongensboek' zoals ik ze graag lees!

avatar van J.Ch.
4,0
Aanvankelijk was ik wat huiverig om met De kinderen van Húrin te beginnen, met name omdat ik behalve The Lord of the Rings en The Hobbit niets van Tolkien gelezen heb (überhaupt weinig in het genre) en ik wel eens heb gehoord dat de rest van zijn werk zeer moeilijk door te komen is. Mijn vrees werd nog vergroot toen ik de inleiding las, die door Christopher Tolkien geschreven is om het één en ander te verduidelijken. Bij mij werkte dat averechts, ik snapte er weinig van en verwachte het hele verhaal in verwarring te moeten lezen wegens allerlei verwijzingen waar ik niks van begreep. De eerste pagina’s waren moeilijk, maar gelukkig veranderde het verhaal daarna compleet.

De kinderen van Húrin leest voor mij als een Griekse tragedie (en mocht ik daar nu net een zwak voor hebben…). Heel anders dan The Lord of the Rings en The Hobbit, minder groots, episch en vooral een stuk minder luchtig. Húrin is een trots man die zolang tegenstand blijft bieden aan Morgoth, de personificatie van het kwaad, dat Morgoth hem straft op de ergst mogelijke manier. Hij dwingt Húrin om machteloos toe te zien hoe zijn geliefden ten gronde worden gericht – niet door marteling of honger, maar door het noodlot dat hen achtervolgt omdat Morgoth hen vervloekt heeft. Zoon Túrin volgen we het eerste deel van het verhaal, waarin hij (door wat pech lijkt, maar het is natuurlijk de vloek) uit zijn beschermde leventje wordt gegooid en uit trots weigert daarin terug te keren. Túrin is in principe een goed mens, moedig en nobel, maar hij heeft zijn zwakheden en die worden door Morgoth en zijn dienaren genadeloos gebruikt om hem door Midden-Aarde op te jagen, gevolgd door ‘de voetstappen van zijn doem’. Hij laat een spoor van ellende achter al waar hij gaat, met de beste bedoelingen. Meermaals in het verhaal zijn er personages die voorzien wat voor ongeluk hij met zich meebrengt, maar nooit slaagt iemand erin om het te veranderen. Húrins dochter Nienor lijkt aanvankelijk een ander lot beschoren, maar ook zij ontkomt niet aan de vloek die over haar familie is uitgesproken. Zij vindt haar ondergang op een wel heel erg Grieks-tragische manier (Oedipus… Ik houd van dat verhaal.), wat ik overigens geen slecht punt vind. Dat Grieks-tragische uit zich ook in wat pompeuze dialogen en dramatische sterfscènes voorafgegaan door al even dramatische woorden – evenmin een minpunt voor mij.

Zowel voor Túrin en Nienor als hun moeder Morwen geldt dat het noodlot hen opjaagt waar zij gaan, maar dat zij zelf ook niet onschuldig zijn. Zoals het een goed tragisch verhaal betaamt maken de personages zeer menselijke vergissingen die door de vloek die op hen rust tot rampzalige gevolgen leiden. Zo krijgt het verhaal meer dimensie. De familie van Húrin is trots en moedig, maar wordt daardoor roekeloos en stort zich blindelings in het onheil. Húrin ziet het aan vanaf zijn betoverde troon en moet wel ondragelijk lijden, hoewel Húrin zelf slechts zeer kort in het verhaal voorkomt. Pas op het einde komt hij vrij, en dat is niet omdat Morgoth vindt dat hij nu voldoende gestraft is.

Ik houd van de personages in dit verhaal, meer dan ik om de setting geef. The Lord of the Rings is al vrij snel volledig uit mijn gedachten gedreven. Het verhaal is meeslepend en tragisch, en dat er toevallig Orks en elven in voor komen vind ik verder niet erg. De draak Glaurung is dan wel weer een geweldige toevoeging, omdat hij zowel een fysieke als psychische dreiging vormt. Wie in zijn buurt komt zal sterven door zijn lichamelijke kracht of de rest van zijn leven gebukt gaan onder zijn listen en leugens. Zelfs stervende kent Glaurung geen genade en onthult de identiteit van Nienor, waardoor zij niet meer met zichzelf kan leven, waardoor Túrin tot waanzin wordt gedreven en ook niet meer met zichzelf kan leven. Wat een schurk…

Hier kan ik nog wel even over doorgaan, maar ik zal gaan afronden. De kinderen van Húrin was niet wat ik van verwacht had – het was beter. Ik zou echter niet durven voorspellen of dit voor anderen ook zal gelden, want als je om andere redenen dan ik van The Lord of the Rings houdt, zou De kinderen van Húrin je wel eens tegen kunnen vallen. Als je van tragisch, meeslepend en mythisch houdt niet.

avatar van Jason82
4,0
Het is eerder gezegd hier, dit boek leest anders dan The Hobbit en Lord of the rings. Het is eigenlijk een opeenstapeling van op voorhand verdoemde queestes en oorlogen tussen elfen en mensen en de gevreesde orks van duistere heerser Morgoth en zijn rechterhand de draak Glaurung uit Angband. Een donker gebeuren, er is sprake van weinig hoopvolle passages. En toch was het een mooie leeservaring. J.Ch. heeft het verhaal hierboven eerder al helder uiteengezet, dat ga ik nu niet herhalen. Maar wat blijft het toch knap wat Tolkien gepresteerd heeft met al die namen, landen en familiebanden die uiteindelijk allemaal weer bij elkaar komen; hetzij in dit boek, hetzij in andere boeken. Aan het einde van mijn fraai geïllustreerde hardcover exemplaar van dit verhaal, is een kaart terug te vinden. Als 40 jarige zit je dan als een kleine jongen keer op keer op die kaart te speuren waar hoofdrolspeler Turin zich ditmaal weer in de nesten zit te werken. Het blijft heerlijk om in die Werelden rond te dwalen, bij voorkeur op een grijze zondagmiddag.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:40 uur

geplaatst: vandaag om 16:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.