Rivieren - Martin Michael Driessen (2016)

Winnaar van de ECI-literatuurprijs.
De uitbaatster van een boekhandel hier in Leuven (met de toepasselijke naam Boekarest) voerde eigenhandig een promocampagne voor dit boek (dat volgens haar door z'n spuuglelijke cover niet de aandacht krijgt die 't verdient), en het is dan ook onder haar impuls dat ik 't gekocht heb. Net begonnen in het eerste verhaal, u hoort nog van mij.

Bizar dat zo'n boek dan zo onder de radar blijft. Het was de enige nominatie waar ik nog niks over had gehoord.

Ik vind de cover helemaal niet spuuglelijk hoor! Maar ik denk dat het niet helemaal past bij de strekking van het verhaal o.b.v. wat ik in de samenvatting lees. Dit zou ik meer verwachten bij een verhaal over de houthandel in het Amerika / Canada van de vroege 20e eeuw oid.

Dit is nu eens een winnaar die me aanspreekt...en ook een prachtig boekomslag!

Ik vind het ook een mooie cover, maar ik zie er wel een probleem in: het oogt meer als een non-fictiewerk dan een roman. Zou hem zelf misschien ook laten liggen omdat ik geen zin heb in een 'zwaar' geschiedkundig werk.

Het is ook non-fictie. Daarnaast is het geen roman, maar een verhalenbundel.
De boekomslagen van Van Oorschot vind ik altijd erg mooi. Ook voor een roman zou een dergelijke cover toch niet mistaan...

Ik begreep dat de novellen wel een soort samenhang met elkaar hadden zodat het één verhaal wordt. Maar misschien is dat niet zo.

Alle drie de novellen hebben iets met water van doen...


http://www.volkskrant.nl/recensies/een-rivier-als-beest-als-bindende-kracht-of-juist-als-erfscheiding~a4282417/

Tja...nu moeten we het bijna wel gaan lezen natuurlijk

Dat sowieso. Spreekt erg aan. Mooie recensie in de Volkskrant trouwens.

Mooi...dan zien we elkaar met onze bespiegelingen hier weer terug!

De bundel bevat drie verhalen die laten zien dat je op verschillende manieren met je omgeving kunt omgaan. Een rivier heeft veel keuzemogelijkheden want je kunt mee of blijven. Zelfs als je blijft is de rivier niet altijd hetzelfde. Er behoren ook medemensen tot die omgeving.

In het eerste verhaal stromen de rivier en de hoofdpersoon samen onontkoombaar naar de plaats waar ze gestuit worden zonder dat ze elkaar beïnvloeden.

In het derde verhaal laten de hoofdpersonen zich vooral leiden door de loop van hun rivier, het bepaalt hun leven.

Het middelste verhaal beviel me het best. De kern ervan bestond al:
Houtvlotten op de Rijn. - debinnenvaart.nl
Houtvlotten als drijvende dorpen - Watericonen
Houtvlot met bemanning gaat voor anker in haven Dordrecht, Carel Frederik Bendorp (I), 1785 - Rijksmuseum
De schrijver heeft kans gezien de levens van de hoofdpersonen prachtig de reis van de houtvlotten en de rivier te laten volgen. Het enigszins te voorziene einde komt op 2 in mijn lijst met mooie einden.

Twee keer drie en een keer vier sterren.

Schitterend boek. Alle drie de verhalen lezen gemakkelijk. Het zijn drie verhalen waarin een rivier(tje) een cruciale rol speelt. De drie hoofdrolspelers (een drankzuchtige acteur, een onzekere vlottenbouwer en een stugge Bretonse boer) zijn tragische figuren, wier levens door 'hun' rivieren worden gevormd.

Wat opvalt is dat het vooral een heel Europees boek is. De verhalen spelen afwisselend in Nederland, België, Duitsland en Frankrijk. Daarmee reflecteert het boek het water uit de rivieren, dat ook geen grenzen kent.

Waar haal je dat vandaan? Het kader is reëel, of zou dat alleszins kunnen zijn. De verhalen zijn niettemin fictie.

Lees de volledige recensie hier.

Ik heb de verhalen nog niet gelezen. Waarschijnlijk had ik het ergens uit een recensie.

Na het lezen van je mooie recensie is mijn interesse weer aangewakkerd.

Meesterlijk boek. Zo, zo ontzettend goed geschreven. Verdient meer publiek!

Meestal wacht ik met het aanschaffen van een boek tot ik een tweedehands exemplaar tegenkom. In dit geval duurde het wel even, maar vorige week lag het op de boekenmark hier in Breda. Thuis kwam ik er achter dat mijn voorganger alle plaatsnamen en vreemde woorden had onderstreept. Gelukkig met potlood, maar het koste me wel een half uurtje om alles uit te gummen. Mijn eerste kennismaking met de verhalen waren dus al die vreemde woorden.
In het eerste verhaal Fleuve sauvage is het alsof je de kanotocht zelf meemaakt. Helaas eindigt dat verhaal naar mijn gevoel nogal overdreven. Jammer want dat brengt bij mij de fantasie nu juist om zeep.
Reis naar de maan het tweede verhaal beschrijft het leven van twee mannen die als houtvlotters werken. Ik vond het een beetje rommelig met te veel verhaallijntjes, maar het einde is in dit geval werkelijk prachtig.
Het laatste verhaal Pierre en Adele vond ik het beste van de drie. De geschiedenis van de beek die de grens bepaald van de twee families en zijn loop telkens veranderd is huiveringwekkend. Helaas escaleert het voor mij weer wat over de top.
De schrijver Martin Michael Driessen woont zelf in Dordrecht op een woonboot. Vandaar misschien dat het water in alle drie de verhalen voelbaar aanwezig is. Ik hoop dat ik weer eens een ander boek van hem tegenkom...als het ergens aanspoelt.

Twee van de drie gelezen, het eerste verhaal doet me zowel qua ruigheid van de natuur als van het hoofdpersonage een beetje aan David Vann denken. Goed teken wat mij betreft. Ik vond het een geweldig verhaal, met een kleine 30 pagina's de kortste van de drie.

Verhaal twee deed me ook aan een ander boek denken, niet qua stijl, maar qua onderwerp. Schorshuiden van Annie Proulx (en ook aan Serena van Ron Rash). Ook dit vind ik een sterk verhaal. Niet rommelig, vrij duidelijk, 26 jaar uit twee levens van mensen in de houtindustrie.

Vannacht lees ik verhaal drie. Ik heb er alle vertrouwen in dat me dat ook goed zal bevallen.

Martin Michael Driessen zet enkele knappe impressies op papier van getormenteerde zielen in verschillende tijdperken. De rivier dient als rode draad, maar speelt eigenlijk alleen in het tweede verhaal, over de vlotters, een hoofdrol.

Het eerste verhaal, over een aan lager wal geraakte acteur, geniet mijn voorkeur. De rest vond ik iets te zwaarmoedig. Het verbaast me niet dat dit boek door een operaman geschreven werd. Wat meer relativeringsvermogen had m.i. geen kwaad gekund.

Dus ja, je moet hier wel even voor in de stemmig zijn: Rivieren is hoegenaamd geen zwembadlectuur. 3,5*