Children of Dune - Frank Herbert (1976)

Wat ik me hiervan herinner is dat het begin erg saai aandoet en de nadruk erg op reiligie ligt. Ik kon me er toen, na al door het tweede deel licht teleurgesteld te zijn, niet toe brengen dit uit te lezen. Heb ik iets gemist?

vier jaar na dato...

tja, het is inderdaad het saaiste boek uit de eerste zes. Het hele 'prediker' gebeuren nog het meest interessant.

(nog weer 2 jaar later )
Ik vind deze juist een van de betere uit de reeks. Voor mij was de 4e (god keizer) de zwaarste. Op de een of andere manier kwam ik daar niet gemakkelijk doorheen.
(de gevaren van) religie zijn inderdaad een redelijk belangrijk onderwerp in deze boeken.

Mijn verwachtingen waren eerlijk gezegd redelijk laag geworden voor dit derde deel in de Dune cyclus. Het eerste deel voldeed perfect aan het beeld dat ik in de loop der jaren had gevormd, maar het tweede deel bleek toch een stuk taaier te zijn. Het was geen slecht boek (het kreeg een halfje minder dan de voorganger maar eindigde nog altijd op 3.5*) maar ergens pakte het me niet. Van dit derde deel kon ik me eigenlijk bitter weinig herinneren dus uiteindelijk maar met een klein hartje aan begonnen.

En dat was dus absoluut niet nodig, want Children of Dune benadert het eerste deel en overtreft gemakkelijk zijn voorganger. Opnieuw een tijdssprong, daar is Frank Herbert wel fan van blijkbaar, en dat is deze keer opnieuw een goede zet. Heel de situatie rond Paul is gaan liggen, Alia is als persoon gegroeid (en is ook gewoon ouder geworden) en Ghanima & Leto zijn twee interessante personages. Soms een beetje lastig om hen maar als 9-jarige kinderen te zien terwijl ze overduidelijk veel meer zijn - als lezer identificeer je je dan ook vrij makkelijk met andere personages in deze situaties - maar het klikt allemaal mooi in elkaar. Ik blijf het dan ook vreemd vinden hoe Herbert er deze keer wel in slaagt om er een goed geheel van te maken en de voorganger, die bijna de helft korter is, veel taaier aanvoelt. Betekent dat dat alles dik in orde is? Neen, dat nu ook weer niet en daardoor dat ik dit gevoelsmatig ook wat lager zet dan het eerste deel. Sommige personages komen er een beetje bekaaid af, Gurney Halleck is bijvoorbeeld een beetje tot een karikatuur herleidt van het personage dat hij in Dune zelf was, maar bon: ik heb me er in ieder geval weer goed mee geamuseerd en ik heb deze keer wel zin om meteen aan een volgend deel te beginnen.

Vanaf het vierde deel is het namelijk een volstrekt nieuwe ervaring (ik kreeg soms flashes van herinneringen tijdens het herlezen van dit deel) en afgaande op een kleine glimps van de korte inhoud is er nu weer een tijdssprong en geen kleintje in ieder geval. Ik ben benieuwd hoe Herbert dit gaat aanpakken. Zoals altijd: wordt vervolgd!

4*

Normaal gesproken zou ik wachten met een beoordeling tot een boek is uitgelezen, dus na 60% is dat eigenlijk wat voorbarig. Ik voel alleen de dringende behoefte om te uiten dat iets me steeds meer gaat opvallen en wat in mijn ogen wel een minpunt is aan de saga van Frank Herbert: het totaal ontbreken van humor of ook maar enige vorm van luchtigheid. Het verhaal neemt zichzelf erg serieus. Vaak moet ik al die zwaarwichtige zinnen met filosofische en religieuze bespiegelingen twee keer lezen voor het echt doordringt en iets in mij is dat gezever ondertussen wel beu. Maar desondanks is het wel boeiend en zeker niet oppervlakkig. Iets meer humor en iets meer actie waren alleen niet verkeerd geweest.

Ben het eigenlijk wel eens met een comment van een lezer op GR

Niet slecht, maar een beetje langdradig. Definitieve einde van de saga rond Paul Atreides. Weet niet of ik nog verder ga lezen. Voor het volgende boek skippen we meteen 3000 jaar. Denk niet dat de voeling met het verhaal dan nog hetzelfde is. Anderzijds wel verleidelijk om te zien welke langetermijnvisie de auteur had op ecologie, cultuur en religie.