Poubelle - Pieter Waterdrinker (2016)

Tzum | Nieuws: 'Nepotistische kutlijstjes' van NRC zorgen voor Twitterinferno bij Pieter Waterdrinker - Tzum

De auteur is niet zo blij dat het NRC zijn roman oversloeg voor hun jaarlijkse eindejaarslijstje.

Denk dat het 'm toch vooral zit in de naam.

Zo een ongelukkige samenstelling van lettergrepen hoor je niet dikwijls voorbij fladderen.

Onderschat niet het belang van de benaming.

De benaming waarmee je eventueel naamsbekendheid wenst te vergaren.

Bekt niet lekker, rolt niet echt wat je zegt soepeltjes over de tong

Daarnaast nou ook niet direct het vermelden waard lijkt mij, dat je water drinkt.

Toch iets dat uiteindelijk iedereen wel eens doet, binnen zijn of haar bestaan.

Al met al op z'n minst wel een naam die blijft hangen, waarschijnlijk.

Eerste boek van het kwartaal in 2017? Het offensiefje van de schrijver heeft wat mij betreft wel effect.

Ik vind het een leuke theorie dat het aan de naam zou liggen, maar 'Poubelle' bekt toch wel lekker weg? Je maakt mij niet wijs dat 'het compostcirculatieplan' of 'Ik was een van hen: drie jaar undercover onder moslims' massa's meer mensen binnenslepen op basis van de naam. En betreft de auteursnaam: Waterdrinker bleef bij mij meteen hangen toen ik zijn werk net leerde kennen.

Er zit nog meer water in de familie: zijn moeder heet(te) Van der Sloot-Waterdrinker. Althans, dat concludeer ik op basis van de Wikipedia-pagina van de schrijver.

Staat hij in ieder geval op een lijst.

Hoe staat het trouwens met dat andere boek (ik durf de naam en titel hier niet hardop te zeggen)?

Opmerkelijk.

Ik wilde een vraagstelling opwerpen als:

Dienen wij ons ooit echt te onderwerpen aan de drollige nukken van de historische medemens.

Maar een kijkje op zijn wiki lijkt inderdaad het slootverhaal te bevestigen, en vertelt ons dat hij min of meer uit eigen keuze de naam Waterdrinker aannam.

Zijn tirade vind ik overigens best komisch en ergens betrap ik me er wel op mij ergens iets of wat geïntrigeerd te bevinden.

De schrijver en zijn naam achter de man van de benaming.

Neig er nu wel naar eens achter iets van hem aan te gaan.

Op een bepaalde manier doet het toch wel z'n werk.

Na verloop van tijd kan je het al wat beter plaatsen, merk ik:

Wat lees jij.

Ik lees de nieuwe Pieter Waterdrinker.

2017

Ik lees de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Jij leest de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Hij leest de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Zij leest de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Wij lezen de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Goedendag,

Heeft u misschien ook:

De nieuwe van Pieter Waterdrinker?

Nou, raad eens wat.

Een lieve boekenwinkel welke mij nog nooit teleurstelde hield deze traditie maar weer eens in ere en wist mij te voorzien van:

Den deze:

De nieuwe Pieter.

Gevoelsmatig voor mij al gauw een bepaalde allure die een zekere transactie op voorhand leek te rechtvaardigen. En zo zou je in zekere zin kunnen stellen dat uiteindelijk de naam van deze schrijver er toch in heeft geresulteerd dat ik tot aanschaf overging.

Waarmee ik eerdere woorden wellicht iets of wat terug mag nemen.

Het is een lekker corpulent boekwerk geworden. Meer dan geschikt om het gevestigde onrecht eens flink mee om de oren te meppen. Aantal pagina's dat hier vermeld staat mogen nog wel een kleine honderdvijftig bij.

Een kleine uitdaging dus, voor mij.

Niet bepaald gebruikelijk voor mij deze dagen om in iets van deze omvang te duiken. Een schande eigenlijk, besef ik mij terdege. Vandaar dat ik deze gelegenheid hoop aan te grijpen om hier eens verandering in te brengen. Een uitgebreid verreikend stukje zelfverbeterende zelfverrijking.

Is de hoopvol beoogde uitkomst.

De lichte inspanning die iets als dit vraagt bevat enkel de charme die erin verscholen gaat. Moet ook geen al te langslepende bedoening worden, deze keer. Met wat van de vereiste discipline moet deze omvangrijke inhoud en de vermeende waardigheid van het Waterdrinker schrijverschap voor het eind van het jaar toch wel bij mij bekend zijn.

En dan hoort u uiteraard meer.

Doet mij overigens ook maar weer eens beseffen dat zo'n hedendaagse elektronische oplossing nooit iets voor mij zou zijn. Als je iets als dit gaat lezen wil je het ook daadwerkelijk door je handen laten gaan, is mijn opvatting.

Opzichtig geheel schept wel enige verwachting momenteel. Opent al gelijk overtuigend met een keurige opsomming aan lofuitingen, waaronder een van NRC die het 'niets minder dan een Grote Nederlandse Roman' noemt.

Zou dus wel het een en ander voor moeten stellen, blijkbaar.

Benieuwd.

We gaan het eens ondervinden.

Duss.

Je raadt 'm al:

Enkele momenten van het net afgewend.

Ga ik even een bepaalde tijd offline.

Als je me nodig heb kan je altijd bellen.

Ben aan het lezen in de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Zij die Waterdrinker lezen groeten u?

Gegroet, allen.

Eerste pagina's overtuigen zonder meer.

Mijn voornemen om dit voor het eind van vorig jaar uit te lezen is dan misschien niet zo treffend uit de verf gekomen.

Zeg maar gerust geheel gestrand.

Onlangs pas de eerste honderd gepasseerd.

Maar laat ik wel zeggen tot nu toe werkelijk van iedere pagina genoten.

Met gemak het beste dat ik in tijden heb gelezen. Boeken die ik hiervoor las pakten mij eigenlijk niet enorm vandaar dat het soms op een nogal langslepende affaire wist uit te draaien, is hier dus allemaal niet aan de orde.

Een vlotte, zeer frequente lezer word ik wellicht nooit maar voorlopig in ieder geval nog wel zeer geboeid om te ondervinden wat de resterende pakweg dik vierhonderd in petto hebben.

Een deadline ga ik verder niet meer stellen, gewoon rustig aan, we zien wel.

Komt goed.

Overigens wel een erg uitgebreide, zeg maar gerust behoorlijk spoilerige plotbeschrijving hier, een kleine samenvatting van het hele boek zowat. Er wordt zowaar uit de doeken gedaan hoe het afloopt wat er nu op dit moment speelt op het punt in het boek waar ik nu zit.

Beetje onnodig, lijkt me, en lichtelijk onwenselijk ook wel.

Maar goed, we houden de positiviteit erin, verders.

Pak ik nu op deze mooie ochtend nog even gauw een paar extra bladzijdjes mee.

Doei.

Je positiviteit is bewonderenswaardig Snuifdoos!

Snuifdoos Correcties van de plotomschrijving kunnen te allen tijde ingediend worden, zeker als ze afkomstig zijn van iemand die weet waar hij/zij het over heeft.
Voorlopig ben je trouwens honderd pagina's verder dan ik; het boek is gisteren terug naar de bibliotheek gebracht omdat iemand anders het meende te moeten reserveren. Ik wilde net aan de flaptekst beginnen.

De beschrijving komt op zich aardig overeen met wat op de achterkant van het boek staat, die geeft ook al aardig wat weg.

Is toch wel vrij lastig, zoiets. Ik zou het zelf vooral heel beknopt houden, maar tot in hoeverre weet je dan nog interesse te wekken. Dat is de afweging die je daarmee moet maken.

Net als met vrouwen eigenlijk.

Ik zou zeggen dat de beschrijving op zich aardig is en niet direct hoeft te veranderen. Er staan in ieder geval geen foutieve dingen in, voor zover ik dat nu kan beoordelen. Zit zelf nu dus net op het punt waar Stols in het huis van Tsjechov aan de gang is. En de uitkomst daarvan wordt dus in de beschrijving verklapt.

Al kon je dat dus ook wel opmaken aan de richting die je wist dat het verhaal op zou gaan, oftewel de dag die je toch wel wist dat hoe dan ook zou komen.

Kan zelf nou eenmaal vaak redelijk btje (mier)nQn met dat soort dingen; spoilerachtige dingetjes, meer dan gemiddeld merk ik nog wel eens.

Daar waar anderen zich nergens aan storen. Kan goed dat dit ook hier het geval is. Als dat zo is hoeft er mijns inziens niets te veranderen.

Ik weet niet goed wat ik van dit boek moet denken. De eerste 200 bladzijden riepen bij mij herinneringen op aan de tijdschriften die je wachtend bij de kapper leest en waarin met veel smaak het losbandige leven van rijke mensen beschreven wordt (met foto’s van hun buitenverblijven). Een hoog “Drain that swamp”-gehalte, populistisch tot en met. Maar wel heel goed geschreven, meeslepend. Naarmate ik verder las, want ondanks mijn ergernis kon ik niet ophouden met lezen, kwam wel meer en meer het persoonlijke drama van de hoofdpersoon naar boven. Maar ook hier zit nogal wat dramatische overdrijving zoals het bed van Tsjechov. Het einde brengt dan de “gele hesjes”-toon terug. Heel die mengeling was me teveel.
De titel van het boek is een half geslaagde woordspeling en om aan een Russische artiest de naam Paskwilsky te geven moet je echt de lezer zwaar onderschatten.
Goede lectuur, een verkoopssucces ook nog.

Zeer onderhoudend, leest als een trein. Maar op een gegeven moment wordt het een beetje teveel van het goede. Te karikaturaal, Pieter Waterdrinker legt het er wel erg dik bovenop. Het is ook bij vlagen populistisch en daarbij erger ik me aan de (rechtse) politieke voorkeuren die de schrijver overal laat doorschemeren.

Twee pagina’s gelezen en al twee gvd’s, affaire met een negentienjarig hoertje, een zaadlozing over kleine borsten, een geslacht als een slak en mannen die elkaar de hersens inslaan, zijn gepasseerd. Enkel shock value en Buwalda die dat als iets met Russische grandeur durft te bestempelen. Fjodor draait zich om in zijn graf. Ik heb genoeg gelezen.

Edit: en als ik dit eerst gelezen had was ik nooit aan die twee pagina’s begonnen. Wat een verdrietig figuur zeg..

Episode #36: Pieter Waterdrinker („Monsieur Poubelle“) - Kopje koffie. Der niederländisch-flämische Bücherpodcast - kopje-koffie.podigee.io
Interview met Pieter Waterdrinker in de Duitstalige podcast Kopje Koffie bij de Nederlandse ambassade in Berlijn over de Duitse vertaling van de roman Poubelle, verschenen onder de titel Monsieur Poubelle oder: Der Mülleimer der Geschichte.

Leuk triviaal weetje, dat het Franse woord voor vuilnisbak, Poubelle, vernoemd is naar de Franse politicus Eugène Poubelle.