Stirrings Still - Samuel Beckett (1989)
Alternatieve titel: Verroeren
Engels
Psychologisch
19 pagina's
Eerste druk: Calder,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
'Stirrings Still' is de laatste tijdens Becketts leven gepubliceerde tekst. De titel is een woordspeling van de in 1989 overleden Nobelprijswinnaar. Dank zij de twee betekenissen van 'still' wordt aangegeven dat het personage zich nog wel verroert, maar tegelijk dat hij zich verroert zonder nog te bewegen. Zittend aan zijn tafel ziet het personage zich opstaan en weggaan uit de kleine kamer. Dit wordt de lezer medegedeeld in het eerste deel van de tekst. In deel twee loopt hij na een zwerftocht over een grauw grasveld dat zich aan alle kanten tot in het oneindige uitstrekt. In deel drie komt hij tot stilstand. Vanuit zijn innerlijk hoort hij een steeds zwakker wordende frase.
Het zijn zeven korte teksten en ik was in de veronderstelling dat één daarvan, de tekst Roerloos, dezelfde was als Verroeren (een vertaling door Hugo Claus van Stirrings Still).
Na het vergelijken van de beide teksten kwam ik er al gauw achter dat in Verroeren het personage op een kruk aan een tafel zit en in Roerloos in een kleine rechte leunstoel van wilgenteen.
Maar het latere Verroeren weet (mij) meer te ontroeren:
Er was een tijd geweest dat hij soms zijn hoofd ver genoeg oprichtte om zijn handen te zien. Wat er van te zien was. De ene plat op de tafel en de andere op de ene. Rustend na alles wat zij gedaan hadden. Een ogenblik zijn hoofd van vroeger oprichtte om zijn handen van vroeger te zien. Om het dan weer op hen te leggen om het ook te laten rusten. Na alles wat het gedaan had.