Brieven uit Genua - Ilja Leonard Pfeijffer (2016)
Alternatieve titel: Privé-Domein Nr. 282
Nederlands
Autobiografisch
608 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers,
Utrecht (Nederland)
Brieven uit Genua is de natuurlijke tegenhanger van La Superba. Het speelt zich voor het grootste deel af in dezelfde stad. Toch is het ook een heel ander boek. De fictieve auteur uit La Superba heeft in de brieven plaatsgemaakt voor het gelijknamige personage in het barre, bange oord dat werkelijkheid heet: alle brieven zijn echt en voor zover mogelijk werkelijk verstuurd. In die brieven reflecteert de schrijver op zijn bestaan als schrijver en op het schrijven zelf, op zijn jeugd in Rijswijk en zijn studententijd in Leiden, en op de gebeurtenissen in de wereld. Tijdens het schrijven van de brieven ontspint zich het verhaal van een grote liefde die alles verandert.
Mij viel de lectuur heel erg mee. Zoals bij elke autobiografie is het moeilijk om je mening over het boek en die over de ik-persoon uiteen te houden en ik kan me voorstellen dat de ik-persoon in deze autobiografie in brieven nogal wat ergernis opwekt al was het maar omdat hij het met zichzelf zo goed getroffen heeft. De genadeloze zelfkritiek van deze zeergeleerde classicus, zuipschuit, kunstenaar, vrouwenloper… is dan soms een tegengif hierbij. Persoonlijk vond ik zijn “bekering” op het einde dan weer minder boeiend.
Maar los daarvan is dit een schitterend boek, in een soepele, rijke taal en met een perfecte structuur. Een groot leesavontuur!
Pfeijffers liefde voor Genua en voor vrouwelijk schoon staan opnieuw centraal, al slaat hij ditmaal véél meer zijpaadjes in. 700 pagina’s lang fulmineert de auteur over van alles en nog wat. In brieven aan zichzelf schrijft hij met een aanstekelijke nostalgie over zijn jeugd in Nederland. Maar ook zakelijke correspondentie wordt doodleuk gepubliceerd, zoals een brief aan de boekhouder met suggesties om belastingen te ontwijken.
Helaas krijg je ook enkele voorspelbare tirades (over de PVV en uiteraard over Berlusconi …) voor de kiezen. Al is Pfeijffer gelukkig niet het soort schrijver dat zijn ideologie door onze strot duwt. Naast zijn kritiek op rechts steekt hij bijvoorbeeld ook de draak met (nep)hippies op Ibiza. Het gaat dus echt alle kanten op.
Ik zou Pfeijffer niet de aller-allergrootste stilist noemen (hijzelf denkt daar wellicht anders over), maar de passie druipt wel van iedere zin af. Voorts lijkt het alsof deze auteur altijd een beetje puber is gebleven en dat maakt van Brieven uit Genua een lekker onbevangen roman.
4*
