menu

Sukyandaru - Shūsaku Endō (1986)

Alternatieve titels: Het Schandaal | スキャンダル

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Japans
Psychologisch

258 pagina's
Eerste druk: Tokio, Shinchosha (Japan)

Voor de roman die de bekroning moet zijn van zijn alleszins bijzonder oeuvre als Japans christen-schrijver, ontvangt Suguro een literaire prijs. Tijdens de receptie bij de uitreiking daarvan wordt hij aangeklampt door een fel opgemaakte jonge vrouw, die hem nogal familiair benadert. Ze beweert hem te hebben ontmoet in een dubieuze wijk van Tokio, in een straat vol peepshows en pornowinkels. Zelfs zegt ze hem daar te hebben geportretteerd en inderdaad treft Suguro op haar tentoonstelling een schilderij dat hem voorstelt, maar met een walgelijke, geile uitdrukking op het gezicht. Bij diezelfde gelegenheid ontmoet hij bij het verlaten van de galerie mevr. Naruse, die overdag keurig als vrijwilligster op de kinderafdeling van een ziekenhuis werkt en zich 's nachts overgeeft aan sadomasochistische orgiën. Is zij de psychische spiegel waarin hij zichzelf dient te herkennen?

zoeken in:
avatar van eRCee
3,5
Dit boek kwam vorig jaar opnieuw uit, in een geactualiseerde vertaling. Het werd me aangeraden, hoewel ik van Stilte destijds niet kapot was. Het schandaal is een roman van en over een gerijpte schrijver, die een oeuvre heeft uitgebouwd dat zich binnen het Japanse literaire landschap onderscheidt vanwege de christelijke thematiek. Kortom, er zitten duidelijk autobiografische elementen in Het schandaal. Endo voert de lezer echter naar verontrustende oorden binnen de menselijke geest, want het boek handelt over seksuele driften in de hoek van het sadisme en masochisme. De Japanse schrijver is niet zo geïnteresseerd in duidelijk geperverteerde figuren, maar meer in de dualiteit die zich kan voordoen bij verder normale mensen.
De essentie van de leeservaring zit hem erin dat er niks tussen de regels staat. Alles wat Endo wil zeggen, dat zegt hij ook. Tot aan de symboliek toe (het schrijvershol verwijst naar een baarmoeder). Dit geeft een wat onbeholpen indruk. Het schandaal is duidelijk een construct waarin de schrijver iets wil weergeven waarover hij lang nagedacht heeft, en wat een aanvulling vormt op de rest van zijn oeuvre. Eigenlijk lijkt de roman me vooral interessant voor de doorgewinterde liefhebber van Shusaku Endo. Zo'n liefhebber ben ik niet; ik vind de stijl vrij zouteloos, het ontbreekt aan een organische lijn, de dialogen leken me ook niet zo natuurlijk. Maar de thematiek is ontegenzeggelijk gewaagd, zeker in samenhang met de duidelijk autobiografische insteek, en hiermee creëert de schrijver een ontknoping die er mag wezen (in het bijzonder de ijzersterke, diabolische scene in het hotel met mevrouw Naruse).
Dus van een krappe drie ga ik toch naar een krappe 3,5 dankzij de laatste 70 pagina's. In veel opzichten een atypisch boek van een atypische auteur, die naar het mij toeschijnt toch vrij rigoureus een eigen pad heeft uitgehakt (hoewel de overige Japanse literatuur die ik ken sowieso niet uitblinkt in de organiciteit van z'n vertelwijze, ik noem een Oë en een Mishima).

Gast
geplaatst: vandaag om 11:01 uur

geplaatst: vandaag om 11:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.