La Ciudad - Mario Levrero (1970)

Dit pareltje uit de Latijns-Amerikaanse literatuur van de Uruguayaanse schrijver Mario Levrero is uitgegeven door de nieuwe uitgeverij Bananafish. Het is vertaald door Mariolein Sabarte Belacourte die al eerder Het korte leven vertaalde van die andere grote schrijver uit Uruguay Juan Carlos Onetti.
Het schijnt niet zo goed te gaan met deze nieuwe uitgeverij. Aan de auteurs kan dit niet liggen en aan de vakbekwame vertalers ook niet. Maar ik heb een vermoeden waar aan dan wel, want de boekomslagen zijn niet om aan te zien.
Met weemoed denk ik terug aan de prachtige boeken van het ter ziele gegane Coppens & Frencks. Graag had ik de tekst van De plaats ook in zo'n mooi verzorgd boek gezien.
Jammer, want er is juist behoefte aan een uitgeverij die dit soort schrijvers in vertaling uitbrengt.

Oordeel zelf:

- bananafish.nl

Is er iemand die zich geroepen voelt om de romans van Yasushi Inoue die ook zijn uitgegeven door Bananafish op BoekMeter te plaatsen? Dat is een schrijver die niet mag ontbreken.

Deze staat op mijn lijst van Latijns-Amerikaanse boeken die in m'n bieb beschikbaar zijn. Ik zal er dit jaar nog werk van maken. Hup Bananafish!

Misschien moet ik iets aardigs schrijven over uitgeverij Bananafish.
Het is goed dat er nog echte liefhebbers van literatuur zijn en die de moed hebben schrijvers uit te geven waarvan ze bij voorbaat weten dat ze er niet rijk van zullen worden. Ik hoop dat ze de kans krijgen meer werk van Mario Levrero, Yasushi Inoue en andere bijzondere auteurs in vertaling te laten verschijnen.

https://www.parool.nl/binnenland/nieuwe-uitgeverij-richt-zich-op-onvertaalde-literatuur~a4239871/

Ik zal hun aanbod mee opnemen in het toevoegen van de nieuwe releases. Zeker de moeite waard!

En als ze toevallig meelezen: graag Die Schlafwandler van Hermann Broch uitbrengen in een leesbare vertaling!

Zoveel werk zal je er niet aan hebben liv2, het zijn er nog maar tien...er volgen er hoop ik nog velen.

En ik heb ondertussen zoveel sympathie voor uitgeverij Bananafish gekregen dat ik zelfs de boekomslagen al iets mooier begin te vinden

Voorwoorden zijn er wat mij betreft om overgeslagen te worden, maar voor dat van Carolina Trujillo bij 'De Plaats' heb ik gelukkig een uitzondering gemaakt.
Ik ben nu nog nieuwsgieriger naar het boek.

En in het voorwoord staat nota bene dat Mario Levrero een hekel had aan voorwoordjes.

Ja, dat maakte het voorwoord meteen al goed. Maar Carolina Trujillo heeft er ook iets leuks van gemaakt.

Allicht dat ze ook werk willen maken van Terra Nostra van Carlos Fuentes?

Precies!

(Het voorwoord hiervan is inderdaad zeer treffend, kan bijna als kortverhaal fungeren.)

Volgens de inleiding was Levrero van mening dat de lezer van een verhaal in een door de schrijver geïnduceerde trance terechtkomt. Dat wetende heb ik het boek in één avond gelezen, wat prima te doen is. Levrero positioneert zijn ik-persoon in een hem onbekende, raadselachtige omgeving. Aanvankelijk is de setting heel kaal: een opeenvolging van kamers waar je maar in één richting doorheen kan, sommige bewoond maar communicatie blijkt niet mogelijk. De Urugayaan weet heel goed dat je zo'n setting niet heel lang interessant kan houden en één van de sterkste aspecten van het verhaal vind ik dan ook dat telkens op precies het juiste moment nieuwe elementen worden geïntroduceerd. Wat je er dan weer op aan kunt merken is dat het, zeker naar het einde toe, een beetje een rariteitenkabinet wordt. Ondertussen blijft er voldoende reflectie van de hoofdpersoon die het geheel een existentiële, toegepaste betekenis geeft, hoewel ik het in dit opzicht zeker niet zo interessant vind als het werk van Kafka of bijvoorbeeld Ernesto Sabato. Een beetje te expliciet is het eigenlijk bij Levrero. Maar als korte roman werkt het wel. Derhalve is het absoluut terecht dat De plaats nu in het Nederlands beschikbaar is. En gelezen wordt.

#schaduwkwartaalboek

Is de wil om je positie te verbeteren universeel, of oneindig? Of blijven veel mensen liever in een bekende situatie die goed genoeg lijkt? Is terugkeren een optie en zo ja wat tref je dan aan? Kun je wel ergens ‘thuis’ zijn?
Levrero roept veel vragen op maar de antwoorden moet je zelf maar bedenken naar aanleiding van zijn verhaal. Niet iedereen zal dezelfde antwoorden geven. Zo moet een boek zijn, daarom lees ik.

Het voorwoord is zeker 4 sterren waard

Het is een verhaal dat je met jezelf confronteert. Wat zou ik doen in die situatie, doorgaan of blijven?
En bovenal de vraag: Wat is mijn "plaats" in dit leven?