Dark Star Safari: Overland from Cairo to Cape Town - Paul Theroux (2002)

Theroux heeft nauwe banden met Afrika, een soort haat / liefde verhouding. Zijn liefde voor het natuurschoon en soms ook de Afrikanen wordt afgewisseld met zijn haat tegen, eveneens, de Afrikanen en vooral de hulpverleners. Hij maakt tijdens zijn reis best extreme dingen mee- is zijn leven niet altijd zeker - wat leidt tot niet alleen een interessant maar soms ook spannend boek. De meest vreemde situaties en mensen komt hij tegen en Theroux weet dit als geen ander prachtig te verwoorden in één van zijn beste reisverhalen.

"In Afrika verblijven is alsof je op een donkere ster verblijft."

Dit reisverslag, van Cairo naar Kaapstad, kent inderdaad hachelijke situaties. Inhakend op de recensie hierboven. Vaak had ik ook wel zoiets van; "Je bent bijna 60, je zit op een dak van een gammele bus, beschoten door Somalische piraten. Is dit het dan?" Maar goed, het maakt het wel spannender.

Theroux ontmoet allerlei soorten mensen, met verschillende achtergronden. Toeristen, hulpverleners, boeren, politici. Dit levert mooie, maar vooral trieste en heftige verhalen op. In het verleden heeft de auteur in Afrika gewoond en er jaren les gegeven, hij tracht met oude bekenden in contact te komen.
Regelmatig refereert de schrijver naar Heart Of Darkness van Joseph Conrad en vergelijkt het met situaties die hij dan tegenkomt.

Halverwege het boek merkte ik wel dat Theroux verbitterd was. Hij kraakt, al dan vaak terecht, meer af. Schrijft ook eerlijk over uitbarstingen en hoe hij met bijvoorbeeld (hardnekkige) bedelaars omgaat. Of luie ambtenaren, mensen die hij liever mijd, beschrijft armoede en andere irritaties.

Na enkele tientallen jaren dat Theroux weg is geweest uit Afrika is zijn conclusie dat het continent er absoluut niet op vooruit is gegaan. Wat hem ook zeker aangrijpt.
Wederom een mooi, maar ook leerzaam reisverhaal.

Deze reis vindt begin 2001 plaats. Bush is slechts een paar dagen president en 9/11 heeft nog niet plaatsgevonden. De reis begint in Egypte waar Theroux (on)geduldig wacht op een visum voor Soedan. Hij bezoekt de Sfinx, piramides en maakt een bootreis over de Nijl. Daar ontmoet hij een Duitse arts, die gespecialiseerd is in cosmetische operaties. Prompt krijgt hij een idee wat uitmondt in het verhaal the Stranger in Palazzo d’Oro. Eenmaal in het bezit van het visum vliegt hij naar Khartoem, de hoofdstad van Soedan en dan begint de reis door Afrika pas echt. Osama Bin Laden woonde enige tijd in die stad totdat de Soedanese regering weigerde zijn verblijfsvergunning te verlengen, waarna hij naar Afghanistan vertrok. Landen als Oeganda Kenia en Tanzania zijn smerig, niets werkt er, alles gaat kapot en wordt niet gerepareerd; enig uitzicht op verbetering is er niet. Hij reist door naar Malawi, waar hij zich erg op had verheugd. Echter een bezoek aan zijn vroegere school loopt uit op een bittere teleurstelling. De reis gaat verder via Zimbabwe van Robert Mugabe, waar men druk bezig is de boerderijen van blanken te verdelen onder de zwarte bevolking. Theroux viert zijn 60e verjaardag in Johannesburg, Zuid Afrika bij zijn collega schrijfster Nadine Gordimer.
Het boek verveelt geen seconde; het is met veel vaart geschreven en leest als de spreekwoordelijke trein, een zegswijze waar treinliefhebber Theroux zich ongetwijfeld wel in kan vinden. Wanneer je de onhebbelijkheden van Theroux kunt verdragen dan is dit heerlijk leesvoer, reizend door Afrika vanuit je comfortabele stoel.