Dat Palmen kan schrijven, daar twijfel ik niet aan. Toch loop al heel de dag te mijmeren hoe ik fatsoenlijk mijn mening zal geven over Palmens 'Lucifer'. Ik voel zeer sterk de behoefte dat te doen. Ik vraag me als lezer af wat Palmen voor ogen heeft gehad, voor wie of wat ze het heeft geschreven en welk belang (van wie) ze dient met de uitgave van haar nieuwste roman.
Dat van Mierlo's (Palmens partner) alter ego en en die van de herenclub heren onder aanvoering van Mulish en inmiddels overleden J.H. Donner door 'Lucifer' wandelen, daar heb ik geen fantasie voor nodig.
Als je weet dat de zg. fictieve hoofdpersoon uit Lucifer Lucas Loos (geïnspireerd op de inmiddels overleden componist Peter Schat) niet bepaald gecharmeerd was van I.M. van Palmen, dat Peter Schat de herenclub is uitgezet, heb ik het gevoel dat bepaalde figuren uit de zogenaamde 'elite' niets menselijks zoals ordinair geroddel vreemd is, en zij niet zo verheven zijn boven de zg. minder intelligenten, als ze zelf soms denken/vinden/uitdragen.
Dat Palmen het fictie wil noemen o.k., maar dat achterin het boek de verantwoording is opgenomen dat het verhaal is geïnspireerd op de geschiedenis van Peter Schat en zijn neergestorte vrouw, vind ik uitermate dubieus. Dit gegeven staat niet alleen achterin het boek, het is inmiddels overal terug te lezen in recensies en kranten. Of ik wil of niet, daardoor ga ik als lezer bestaande figuren uit de grachtengordel, met de personages uit Lucifer vergelijken. Zo speelt, m.i. Palmen op een achterbakse manier met fictie/waarheid. En verschuilt ze zich achter het kopje 'fictie' terwijl er indirect insinuerende suggesties over de doodsoorzaak van Peter Schats vrouw worden gedaan. Jammer dat hij, of zijn overleden vrouw niets meer kunnen zeggen...