Hoe Ik Talent voor het Leven Kreeg - Rodaan Al Galidi (2016)

Het boek wordt goed in de markt gezet (uitgebreide voorbesprekingen op De Correspondent in ik geloof wel 8 delen, en nu ook nog DWDD boek van de maand).

Echter, dat alles wordt goedgemaakt door het optreden van Al Galidi bij Podium Witteman. Vooral kijken: klik.

En gisteren bij DWDD met Adriaan van Dis.

Het geeft een heel goed beeld van hoe het is om daar te wonen en bovendien is het altijd interessant te lezen hoe een vreemdeling de Nederlandse cultuur beleeft.

Hoe ik talent voor het leven kreeg – Rodaan Al Galidi | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

Je bent mij net voor. Het ligt ook klaar op mijn boekenplankje.

Verrassend goed.Ik ga hier straks ook enthousiast over zijn. Niet goed geschreven of stilistisch bijzonder, maar de droogkomische toon die de pijn en het trauma van de schrijver verbloemt, is enorm pakkend.

Beklemmende tragikomedie over de bureaucratische mallemolen van het Nederlandse asielbeleid. Het is geschreven in kraakhelder proza zonder veel opsmuk of stilistisch vernuft, waardoor het de suggestie wekt dat het de authentieke bespiegelingen zijn van 'een gewone asielzoeker' die als buitenstaander te maken krijgt met de xenofobe, de intolerante, de vijandige en de goedbedoelende (maar naïeve) schaduwkanten van de Nederlandse samenleving. Niet het beeld waar mijn vaderlandslievende hart sneller van gaat kloppen, want het is pijnlijk indringend in hoe het de gevoelens van onmacht, hopeloosheid en frustratie beschrijft van groepen 'bijna-burgers' die doelbewust buiten de samenleving worden geplaatst. Het nadeel van de sobere opzet is dat het op een gegeven moment als een voorspelbaar trucje gaat voelen door de vele herhalingen en gelijksoortige 'cliffhangers' die Al Galidi inbouwt. Ook vond ik het bij vlagen naar seksistisch als hij bijvoorbeeld de Russin Jelena beschrijft als een welgevormde blonde muze in donkere dagen, of de Afrikaanse Kristi als een promiscue intrigante die altijd haar zin krijgt.

'Mensen die geboren worden met goede paspoorten zullen nooit weten hoe scherp de tanden van deze wereld zijn en hoe hard als ze bijten'

Één van de vele aangrijpende zinnen in dit indrukwekkende boek. Een actueel boek, eentje dat gelezen moet worden door zoveel mogelijk mensen. Het leven in een azc is geen pretje. Hoe wanhopig het ook kan zijn, Rodaan al Galidi beschrijft het altijd met humor. Heb echt regelmatig hard moeten lachen. De opvolger hiervan ligt net in de winkel. Ben benieuwd naar zijn avonturen als hij eindelijk het azc verlaten heeft.