Rómában Történt Valami - Sándor Márai (1971)
Alternatieve titel: Er Is in Rome Iets Gebeurd
mijn stem
5 stemmen
Hongaars
Historisch
224 pagina's
Eerste druk: Pannonia,
Toronto, ON (Canada)
'Er is in Rome iets gebeurd' vertelt het verhaal over de moord op Julius Caesar. Plaats van handeling is Baiae, een in de Oudheid beruchte buitenplaats aan de kust bij Napels. In twaalf hoofdstukken, onderverdeeld in vier delen van zonsondergang tot dageraad, komen figuren uit de zelfkant van de maatschappij aan het woord over het schokkende nieuws uit Rome, dat langzaam maar zeker steeds concreter wordt: de dictator is niet meer... Zo schetst Márai hoe een allesoverheersende gebeurtenis die niet bij naam mag worden genoemd, de gedachten en handelingen van mensen bepaalt.
0
geplaatst: 14 januari 2016, 15:03 uur
Begin jaren zeventig schreef Sándor Márai vier historische romans, waarvan 'Er is in Rome iets gebeurd' de eerste is. Voor het eerst uit in vertaling bij Wereldbibliotheek.
0
geplaatst: 10 maart 2016, 18:33 uur
Op zich goed dat het hele oeuvre van Marai in het Nederlands verschijnt, maar de voorliefde van veel auteurs voor het navertellen van verhalen uit de oudheid begrijp ik niet erg.
0
geplaatst: 12 maart 2016, 14:55 uur
Juist wel. Het gaat voorbij aan gewone geschiedschrijving, en het laat de auteur zijn psychologische inzichten (in casu Márai) toepassen op bekende en waargebeurde verhalen. Als ik de plotomschrijving lees "Zo schetst Márai hoe een allesoverheersende gebeurtenis die niet bij naam mag worden genoemd, de gedachten en handelingen van mensen bepaalt." word ik enkel geïntrigeerd. Waarom altijd het wiel opnieuw uitvinden, als je met bestaande verhalen je ei kwijt kunt?
0
geplaatst: 12 maart 2016, 15:46 uur
Wat misschien ook meespeelt: in 1971 mocht je als Hongaarse schrijver natuurlijk niet te veel kritiek hebben op de communistische dictator van dienst. Dus als je als schrijver iets wilde vertellen over het leven onder een dictatuur kon je daarvoor beter een dictatuur uit de oudheid gebruiken.
Ik ken dit boek niet, maar ik kan me goed voorstellen dat dit de reden is. Bovendien is het hervertellen van verhalen uit de oudheid een manier om aan te tonen dat sommige gebeurtenissen simpelweg van alle tijden zijn.
Kortom: ik heb er niet zo veel moeite mee.
Ik ken dit boek niet, maar ik kan me goed voorstellen dat dit de reden is. Bovendien is het hervertellen van verhalen uit de oudheid een manier om aan te tonen dat sommige gebeurtenissen simpelweg van alle tijden zijn.
Kortom: ik heb er niet zo veel moeite mee.
0
geplaatst: 12 maart 2016, 16:53 uur
Wat dutch zegt. Hoeft niet per se de reden te hebben, maar de oudheid, de bekende klassieke verhalen, zijn wel prima te gebruiken om het heden te duiden.
0
geplaatst: 12 maart 2016, 18:29 uur
Sinds het einde van de jaren '40 woonde Marai al niet meer in Hongarije, en hij was daar ook niet erg populair (nog steeds is zijn status internationaal volgens mij hoger dan in Hongarije). Dus het argument van dutch2.0 gaat denk ik niet op.
Hoewel de Hongaarse literatuur hierin zeker niet uniek is vind ik de hoeveelheid hervertellingen uit de klassieke oudheid wel opmerkelijk: Marai zelf neemt er dus vier voor z'n rekening, maar ook Kosztolanyi en Szabo doen eraan mee.
Ik heb die van Kostzolanyi, Szabo en de helft van Marais vertelling over Odysseus gelezen en ben niet zo enthousiast over het genre.
Hoewel de Hongaarse literatuur hierin zeker niet uniek is vind ik de hoeveelheid hervertellingen uit de klassieke oudheid wel opmerkelijk: Marai zelf neemt er dus vier voor z'n rekening, maar ook Kosztolanyi en Szabo doen eraan mee.
Ik heb die van Kostzolanyi, Szabo en de helft van Marais vertelling over Odysseus gelezen en ben niet zo enthousiast over het genre.
0
geplaatst: 12 maart 2016, 18:40 uur
Volgens mij zo banaal dat generaties van hogeropgeleiden ermee opgegroeid zijn. Grieks en Latijn hebben een aantrekkingskracht als 'hogere kunst'. Daarnaast bieden die verhalen legio mogelijkheden om op voort te bouwen met nieuwe variaties erop.
0
geplaatst: 1 september 2018, 23:58 uur
Zowel de titel als de thematiek trokken mij sterk aan, en in eerste instantie sluit ik me dan ook aan bij de reacties van Arnie en dutch2.0 hierboven. Reeds na twee hoofdstukken viel het resultaat mij echter al ferm tegen, en kan ik mij dan ook goed vinden in de reactie van eRCee, Eén passage als illustratie:
"Hij zat op het paard als in een armstoel, als een heer. En tegen Asinius Pollio zei hij... alsof ik het ook nu nog hoor... iets over een dobbelsteen..."
"Dobbelde hij dan? 's Morgens?"
...
Dat is voor mij echt van het goede teveel...
"Hij zat op het paard als in een armstoel, als een heer. En tegen Asinius Pollio zei hij... alsof ik het ook nu nog hoor... iets over een dobbelsteen..."
"Dobbelde hij dan? 's Morgens?"
...
Dat is voor mij echt van het goede teveel...
1
geplaatst: 2 september 2018, 11:40 uur
Ik ga me nog eens aan een tip wagen: zag dat je in elk geval reeds twee boeken van Márai goed hebt gewaardeerd, waar nog niet mijn persoonlijke favoriet bij zit (De gravin van Parma), maar jou zou ik eerder Bekentenissen van een burger aanraden. De eerste is de betere roman, maar is ook echt alleen roman, de tweede heeft meer dimensies, en met name de bespiegelende kant lijkt me goed in jouw straatje te passen.
* denotes required fields.
* denotes required fields.