Pet Sematary - Stephen King (1983)

Met afstand het engste slot van een boek dat ik ooit gelezen heb.

De setting was ook wel wat ongunstig (een uurtje of twee 's nachts, nog even het boek uitlezend), maar dit is het enige boek dat ik ken waar ik niet van kon slapen en dat ik eerst wat anders moest lezen voordat ik rustig genoeg was om te gaan slapen.

4*

Inderdaad een heerlijk luguber einde

Verder weet King op treffende wijze verlies en tragiek te koppelen aan horror. Lekker intens, emotioneel boek hierdoor, maar qua verloop van het verhaal etc. verder geen klassieker. 3.5*

Is me altijd bij gebleven als het engste boek dat ik ooit gelezen heb. Ik was toen 14, misschien dat ik het nu minder eng zou vinden.. Hoewel mijn moeder laatst vertelde dat ze hem nooit uit heeft durven lezen.

Qua loop van het verhaal zeker geen klassieker. Maar wat betreft spanning.. 4,5*

I totally agree

Het mooie van King vind ik dat hij er meestal veel tijd aan besteed om de basis voor het verhaal te leggen. Je wordt betrokken bij de hoofdpersonen, en het leven dat ze leiden. Pas als dat voor elkaar is beginnen (vaak voorzichtig) de vreemde gebeurtenissen. Mooi boek.

Het was wel OK, maar gaf me niet echt zin om nog andere werken van King te lezen. Zo griezelig vond ik het eerlijk gezegd niet.

Heeft iemand de film gezien? Hilarisch!

Een goed boek, met een briljant einde! Dit si de King zoals ik hem graag herinner (herinner, omdat ik zijn werk van tegenwoordig nou niet echt je-van-het vind).
4*

is nog steeds mijn favoriete boek van king. vond t echt een eng maar ook heel zielig verhaal. De film vond ik ook wel heel goed alleen jammer dat de film zo'n slasherachtig einde heeft en dat je weet dat Rachel daar slecht is terwijl dit in het boek niet wordt verklapt5*

Ik moet zeggen dat King hiermee de ultieme vorm heeft gevonden om paranormale gebeurtenissen te koppelen aan echte menselijke emoties. Hij weet de angst van iedere ouder - het verliezen van een kind - om te zetten in een doodeng verhaal over ''zombies''. Vergezocht en huiveringwekkend dichtbij ineen.

Vreemd genoeg vond ik dit boek naar het einde toe steeds minder eng worden. In het begin weet je al dat er iets staat te gebeuren met het gezin. Maar het feit dat je nog niet precies weet op welke manier geeft het verhaal een beklemmende sfeer.

Vanaf het moment dat het zoontje aangereden wordt weet je als lezer al waar het verhaal naartoe gaat, en dat Gage niet als een engeltje weer terug zou komen was ook wel duidelijk. De kat vond ik wat dat betreft veel griezeliger.

Verder vond ik het verhaal wat te breed uitgesponnen. Ik heb niks tegen karakterontwikkeling, maar het moet niet de vaart uit het verhaal halen, wat ik bij Pet Sematary het wel geval vond.

Tijd geleden dat ik het gelezen heb maar wel een van mijn favoriete King boeken. Erg goede sfeertekening en geweldig einde. En zowaar goed verfilmd...laten we eerlijk zijn: de goede King films zijn op hooguit anderhalve hand te tellen.

Ik had de verfilming al meerdere keren gezien, dus het werd wel eens tijd om het boek te lezen. Het was zeker goed ( met een leuk donker sfeertje ), alleen nu wel jammer dat ik de film al had gezien die het boek helemaal volgde. Dus er was niets meer spannend aan het boek. Naar het einde toe werd het steeds beter en spannender, met een tof einde. Niet één van de beste Stephen Kings, maar zeker ook niet één van de laagste.

3.5*

Er schijnt een nieuwe verfilming in de maak te zijn. En ook IT gaat nu een film worden, de vorige verfilming was een mini-serie natuurlijk.

Inderdaad een ‘enger’ boek dan dat ik gewend ben van King.
Wederom weer goed en origineel. Eigenlijk een * 4,25 .

Zeer goed boek van Stephen King

Hij maakt alles zo beklemmend en op het einde wordt het echt spannend. Mijn lief wou me bellen toen ik de laatste 60 pagina's aan het lezen was en ik wou niet gestoord worden en heb mijn gsm uitgezet, echt een spannend boek Einde is gewoon heerlijk.

3.5*

Wederom weer lekker boekje.. Ik vond alleen de 'wandelroute' richting het kerkhof heel moeilijk voor te stellen.
Heb echt liggen griezelen voor het slapen gaan met dit boek!

Eerste boek dat ik van King las. Ik was direct verkocht. In twee dagen uitgelezen toen.

Ik heb toch heel wat gelezen van King (tussen mijn 12e en 18e), maar dit boek vond ik toch wel het huiveringwekkendste. Een gezin dat zo stukje bij beetje in een neergaande spiraal word gezogen. Het verhaal is zeer zorgvuldig opgebouwd, zodat de beklemming bij de lezer word opgeschroefd tot een haast ondraaglijk niveau (althans zo heb ik dat ervaren). King heeft het diep invoelbaar gemaakt, dat is zijn grootste verdienste, dat het menselijke aspect de boventoon voert. Briljant.

Echt een geweldig boek. Het is het eerste boek dat mij de stuipen op het lijf heeft gejagen. Lezen met versnelde hartkloppingen, nachtmerries en bang om verder te lezen. Ik heb het allemaal ervaren. En dit allemaal omdat King de personages perfect neer weet te zetten. Op een gegeven moment voelden ze als familie, mensen die ik mijn hele leven al kende. Dit maakte dat ik meeleefde, maar ook dat ik begrip toonde en verdrietig werd wanneer er iets naars gebeurde. En dat einde...

ik had nooit verwacht dat Louis Rachel ook zou begraven. Ik dacht dat hij na Chuch en Cage het wel afgeleerd had, maar toch niet. Dit einde heeft me dan ook een nachtmerrie bezorgd. Als ik geweten had dat het zo afliep, had ik het niet voor het slapen gaan uitgelezen

Ik zit momenteel ongeveer halverwege dit boek denk ik, tot vlak na het moment waar Louis en zijn schoonvader vechten bij de begrafenisondernemer

Ik vind dat King hier toch bewijst meer te zijn dan puur een verteller van griezelverhalen. Het verdriet is zo intens dat ik amper kan verderlezen. Ook prachtig hoe hij menselijke relaties en de reacties van mensen op elkaar zo treffend kan weergeven.

Ik ben dus blij dat ik straks weer kan verderlezen, al hou ik m'n hart vast voor wat komen gaat!

King weet, na The Stand, weer te verrassen. Waar hij in The Stand diep de sociologie in dook, kruipt hij in Pet Sematary in de hoofden van een papa en een mama die door een ongekend diep dal worden getrokken (of: gesleurd, zo je wilt). King neemt, zoals eerder al is aangegeven, de tijd om de onderlinge relaties uit te diepen. Het tempo gaat hiermee omlaag, wat niet direct een minpunt is. Het boek wordt hierdoor vooral een tragedie, die halverwege een paranormale twist krijgt en uiteindelijk uitmondt in een waanzinnige climax.

De vraag: "Wat als Creed nu eens dit en dit gaat doen?" werkt ondanks de voorspelbaarheid prima. Bovendien weet King weer de spanning fijn op te bouwen met suggestieve opmerkingen, waardoor het bij vlagen moeilijk is om te stoppen met lezen. Vermakelijke passages (het akkefietje tussen Louis en zijn schoonvader tijdens de bijeenkomst, bijvoorbeeld) worden afgewisseld met spannende momenten in huize Creed én in het bos.

King laat het gedoe met de windigo echter wat onderbelicht, maar bovenal had ik moeite om sympathie op te brengen voor het tamme hoofdpersonage en diens aanstellerige vrouw. (Dat laatste wordt overigens later verklaard, maar toen was het leed al gedaan.) De personages bleven, hoewel uitgebreid uitgewerkt, wat mij betreft wat aan de oppervlakte. Puur gevoelsmatig, waarschijnlijk. Ook de laatste confrontatie werd wat vluchtig afgewerkt: de kat was wat dat betreft griezeliger. Ik zat eigenlijk nog te wachten op wat fijne uitspraken van het duivelsgebroed, maar die bleven uit. Jammer. Hoe dan ook, een effectief boek voor vooral (kersverse) ouders.

Dit boek heb ik bijna 30 jaar terug gelezen
en het is het engste boek wat ik tot op heden heb gelezen. Als een schrijver zo'n boek weet te schrijven waarbij je soms niet verder durft te lezen, noem ik dat Kunst. Dat is waar het bij een horrorboek om gaat, angst! Dit is in een film vele malen makkelijker met geluid- en schrikeffecten. Daarom de volle mep, 5*.

Prachtig boek. Liefde, leven, dood en pure horror. Heerlijk !!!

Stephen King wou oorspronkelijk Pet Sematary helemaal niet uitgeven, maar wegens contractuele verplichtingen met uitgeverij Doubleday is het er uiteindelijk toch nog van gekomen. De reden waarom King het boek niet uitgebracht wou zien is niet omdat hij het een slecht geschreven boek vind, maar omdat hij het een erg negatief verhaal vond en bovendien één dat wel erg hard aansloot bij het leven van de schrijver.

Want King is net zoals Louis Creed met zijn gezin verhuist naar een klein stadje nabij een universiteit en ook zijn huis was gelegen aan een drukke weg en ook de kat van zijn dochter werd omver gereden op Thanksgiving Day en ook zijn huis had een begrafenisplaats voor dieren achter zijn huis waar je enkel geraakte via een klein landweggetje.. Ik mag hopen voor King dat de parallel daar ophoudt. Pet Sematary is dan ook één van de beste boeken die King in zijn leven heeft geschreven. Het is inderdaad een bijzonder negatief verhaal, de spiraal waar Creed in terecht komt leidt tot niets goed, en in tegenstelling tot wat je zou verwachten overwint liefde de duisternis niet. Het tegenovergestelde eigenlijk, want een goed huwelijk zoals dat van Norma en Jud blijkt ook vanwege overspel (Jud bij de hoeren en Norma met vrienden van Jud) op losse schroeven te staan. King neemt zijn tijd om het geheel uit de doeken te doen, maar het is het waard.

Het einde is ijzingwekkend en de laatste regel zindert nog lang door. Knap van King eigenlijk, want voor de rest is Pet Sematary een boek dat vrij voorspelbaar is. Het zijn echter de beschrijvingen (de vechtpartij in het begrafeniscentrum, Zelda, ...) die je op het puntje van je stoel laten zitten. Een heerlijk beklemmend boek om 's avonds of 's nachts in je bed te lezen en op voorhand al wetende dat je ook vandaag weer veel te laat gaat slapen omdat je het boek niet weggelegd krijgt..

4,5*

''Hey-ho, let's go."

De film had ik al lang gezien en is een van mijn favoriete Stephen King-verfilmingen. Een tijdje terug Revival gelezen en die was me goed bevallen dus toen ik op vakantie ging naar Luxemburg heb ik deze maar meegenomen.

King zelf wou Pet Sematary eigenlijk helemaal niet publiceren, voornamelijk omdat het een te grote vergelijking vertoonde met zijn eigen leven en volgens hem te duister was.

Al heel snel leest het boek prettig weg en krijg je een goed beeld van de personages. Omdat ik de film al had gezien zag ik veel voor me zoals dat in de film was (met name de locaties en personages) maar toen ik net de trailer weer even keek bleek dat ik toch ook erg door de omschrijvingen in het boek was beïnvloed.

Omdat ik de film al heb gezien kwamen veel dingen me erg bekend voor maar ik heb nu ook duidelijk de verschillen opgemerkt. De personages in het boek zijn veel beter uitgewerkt en hebben ook een beetje een ander karakter. Ook zijn een hoop bijrollen uit de film gehaald en zijn veel scènes wat ingekort. Zo kan ik me niet herinneren dat Jud in de film een vrouw heeft terwijl dat in het boek wel degelijk het geval is. In de film knippen ze vrij snel van Gage's begrafenis naar de scène waar Louis hem opgraaft terwel het boek meeslepend omschrijft hoe Louis naar de begraafplaats gaat en terug en hem de hele tijd volgt. En in het boek zijn er meerdere incidenten met Rachel's schoonouders terwel er in de film slecht's een enkel shot is met de boze schoonvader. Ook is de wendigo uit de film gehaald en zijn de tot leven gebrachte mensen erg anders van karakter. In het boek zijn ze namelijk niet kannibalistisch maar een soort mix van Chucky uit Child's Play en het bezeten meisje uit The Exorcist. De volwassenen 'zombies' (behalve Rachel) praten helemaal niet in de film en Gage zegt allen "Do you wanna play?" en gaat niet scheldend en vloekend tekeer zoals in het boek. Vooral de laatste helft vond ik in de film overwegend wat sterker gedaan, al zijn de handelingen van de personages in het boek duidelijker (voornamelijk ook omdat je hun gedachten leest). Het einde in het boek is net als het einde in de film erg sterk al gaat het in de film net een paar seconden langer door dan in het boek, het boek blijft dan ook wat mysterieuzer.

Sommige omschrijvingen waren gruwelijk realistisch, King heeft een aantal dingen namelijk zelf meegemaakt. Ook hij ging voor een baan op de universiteit in een huis in Maine wonen aan een drukke weg met een dierenkerkhof vlak achter het huis. En ook hun kat werd overreden. (De film is volgens mij zelfs op de exacte plek in Maine opgenomen).

Geniaal hoe King het heeft geschreven, vooral terugkerende verwijzingen als de song-tekst van The Ramones, De Grote Oz De Verschrikkelijke, Disneyland, de Wendigo, het verhaal van Lazarus uit de bijbel en het geweldige pergonage Jud, wiens stem je haast hoort tijdens het lezen. Ook waren er weer een paar leuke verwijzingen naar H.P. Lovecraft, zo heeft Louis een conferentie in Providence bijgewoond.

Pet Sematary vond ik een ijzersterk boek dat ik erg vlot heb uitgelezen. Ben nu weer erg nieuwsgierig naar King's andere werk.

Ik lees veel herkenbare reacties over dit boek. Zelf had ik het een jaar of 15 geleden gelezen en ik herinnerde me geen echte details meer. Nu ik het weer gelezen heb zeg ik; dit is volgens mij King's meest duistere boek. Afgezien van enkele heel enge korte verhalen in zijn verhalenbundels. Pff de laatste 60 bladzijden zijn echt pittig en pas op het laatst realiseer je je hoe het gaat eindigen. King nam als vanouds weer uitgebreid de tijd om naar deze climax toe te werken. Eerlijk gezegd vond ik het op de helft soms wat te lang duren, maar het einde maakt in feite alles goed. Los van of dit nu het gewenste einde is of niet, je moet het King nageven dat dit echt iets met je doet als lezer. En dan heeft het simpelweg veel kwaliteit wat mij betreft.

De fragmenten in het bos zijn niet lang, maar wel mooi. King doet dat wel vaker in zijn boeken, eigenlijk "zie" je niks, maar toch is het eng en geeft het de gewenste sfeer. Ik hou daar echt van, het geeft ook de ruimte om zelf te fantaseren en visualiseren. Andere voorbeelden daarvan zijn "The mist" of "Mevrouw Todd gaat binnendoor". Op dat soort momenten realiseer ik me weer waarom ik zo houd van de boeken van Stephen King. Op naar de volgende, hey ho, let's go!

Ik heb veel goeds gehoord over dit boek! Ik heb het aangeschaft en ik kijk uit naar een goede, ouderwetse King.

Volgens mij is dit het enige boek dat ik niet uitgelezen heb vanwege de spanning - op zich een kwaliteit dat een schrijver dit voor elkaar weet te krijgen. Hulde voor een schrijver die me vanwege zijn langdradigheid en overvloed aan personages soms maar matig weet te boeien.

'Pet Sematary' vond ik een toch wat mindere King. De beste man weet met gevoel griezelige beschrijvingen te geven en bespaart de lezer geen smerige details, maar juist de onnodige details zijn vaak irritant aan dit boek. Hetzelfde had ik bij 'Needful Things', maar in die roman werd er met verve een veel groter aantal kleurrijke personages op papier gezet. Het eeuwig uitweiden over zaken die compleet onbelangrijk zijn voor de ontwikkeling van personages en het verhaal is een 'vloek' die rust op Pet Sematary.

Grappig hoe ik bij sommige romans ellenlange uitweidingen probleemloos doorlees, terwijl ik bij andere romans met halfgesloten oogleden ploeter door wat ik alleen kan omschrijven als taaie kost. Ik snap dat veel mensen (ik meestal ook) een leeservaring als intens ervaren, als overpeinzingen en innerlijke conflicten een groot gedeelte van de leeservaring beslaan, maar bij mij heeft dit echter bij minstens 3 boeken die ik van Stephen King heb gelezen juist het tegenovergestelde effect. Het vertraagt het tempo van een boek dat, voor de rest, sfeervol is en, zelfs voor een King-roman, een bijzonder nare sfeer kent (met name in het slot).

Ik vraag me af of andere lezers van Kings boeken ook last hebben van Kings doordravende schrijfstijl. Het drukt namelijk een -mijns inziens- vervelende stempel op enkele spannende 'page-turners'.

Redelijk goed -- 3/5.

Je opmerkingen zijn voor iedere King lezer herkenbaar LimeLou. King heeft zoveel geweldigs geschreven, legendarische verhalen en karakters. Maar soms herken je gedeelten waarin hij zichtbaar worstelde en zijn manier van (soms tergend) traag opbouwen en uitgebreid uitwijden over personages is een echt kenmerk van hem. Vind ik ?

In dit zeer duistere boek komen al die kenmerken terug. Het is per lezer verschillend of dan de de goede dingen blijven hangen of juist de minder goede dingen. Bij mij was dat ondanks ergernis op bepaalde momenten toch het eerste. Want oh wat een verhaal (wie verzint dit) en toch ook weer heel bijzondere personages.