The Invisible Way - Reshad Feild (1979)
Alternatieve titel: De Onzichtbare Weg
Engels
Esoterisch / Autobiografisch
165 pagina's
Eerste druk: Harper & Row,
New York (Verenigde Staten)
Dit tweede deel van een trilogie is een boek over liefde die de dood niet ontkent, maar aanvaardt. Die weet te accepteren dat dit lichaam sterft. We moeten geen moment van de kostbare tijd die ons is geschonken verloren laten gaan en ons dankbaar en gepassioneerd in het leven storten, zoals dat naar ons toekomt. De auteur, juist teruggekeerd uit Turkije, ontmoet opnieuw de raadselachtige Nur, van wie hij gaat houden. Nur bezit een diep inzicht in de geheimen van het leven. Samen bezoeken ze een vriend, John, die stervende is en in zijn aanwezigheid ervaren ze wat een voortdurende stroom liefde, die niets voor zichzelf vraagt betekent.
De auteur is een in Engeland geboren mysticus. Volgens Dr. J.H. Witteveen hebben een groot aantal soefi-mystici zich uitgedrukt in verhalen en symbolen omdat ze zo konden vermijden aanstoot te geven aan de orthodoxie bron.
Zo ook RF. Maar dat wist ik niet toen ik die trilogie kocht.
In het begin van dit verhaal maakt de auteur enkele gebeurtenissen mee waaronder een bezoek aan een waarzegster waarbij ik geneigd ben af te haken omdat ik het onzinnig vind. Toch maar doorgezet. Ik wacht bladzijden achter elkaar tevergeefs op de introductie van 'de liefde die de dood niet ontkent', ondertussen valt me op hoe slecht de mysticus schrijft. Daarmee bedoel ik irrelevante handelingen als post die geopend moet worden, heel veel brieven die geschreven moeten worden. Ze worden met allerlei telefoongesprekken opgevoerd zonder dat ik weet wat er dan in die post of brieven staat of wat er wordt gezegd. Bladvulling.
Op een zeker moment - ik ben eindelijk erachter met wie 'de liefde die de dood niet ontkent' te maken heeft - gaat de auteur samen met de helemaal niet zo raadselachtige Nur op bezoek bij een kennis van de man die de dood niet ontkent.
Op de zolderkamer heeft de kennis allerlei apparatuur staan die mensen op afstand met trillingen kan genezen. Waarom dan niet de man die de dood niet ontkent. Daar heeft de kennis geen antwoord op. Ik kreeg vlekken in mijn nek ...
Ik vrees de inhoud van de andere delen, waarschijnlijk ga ik ze niet lezen.
Een miskoop.
Wanneer iemand geïnteresseerd is in (Universeel) Soefisme zou ik aanraden het boek van J.H. Witteveen te lezen. In dit boek staan wetenswaardigheden die ik zinnig vind; en hoofdstukken waarbij ik in slaap val of die ik onzin vind. In ieder geval geeft het een duidelijk(er) beeld wat Soefisme wel of niet is.
1,5*