Harry Potter and the Goblet of Fire - J.K. Rowling (2000)

Een van mijn favorieten van de Harry Potter reeks!
Rowling weet de spanning er helemaal in de houden!

*4.5

Een groot boek waar je lang stil mee bent! Ik vond het tournooi een heel goed idee van Jk Rowling wat een fantasie heeft zij. Het boek was zo goed beschreven dat ik zelf het idee had mee te doen aan het tournooi.

Mijn kennismaking met HP destijds, waarna ik de andere 3 delen ook snel verteerd had. Leuk boek met die wedstrijd element erin. Hoewel spannend beschreven, was het niet zo ernstig als dat het leek. Ook i.v.m de andere delen een dikke pil, maar dat bleek geen bezwaar te zijn. Rowling weet de aandacht in dit boek goed vast te houden.

Ook dit 4e boek was weer genieten. Heerlijk leesvoer,

Dit boek heb ik al eens eerder gelezen in het Nederlands, maar omdat ik de eerste drie delen de laatste weken heb uitgelezen in het Engels heb ik besloten dit boek opnieuw te lezen in het Engels. Ik zat ook net in een lekker ritme, en de namen voelen in het Engels toch wat vertrouwder aan.

Het eerste wat opvalt aan dit vierde deel in de serie is dat het in vergelijking met zijn voorgangers echt een heel stuk dikker is. De eerste twee delen halen samen zelfs niet eens het aantal pagina’s dat dit boek geeft. Dat geeft al aan dat er een hele hoop in gebeurtenissen in het boek zitten, en zeer interessante ook nog eens. Het is allemaal al wat minder voorspelbaar nu, en weer een stapje verder naar volwassenheid. Letterlijk en figuurlijk, want Harry en zijn vrienden zijn allemaal een jaartje ouder, en beginnen serieus te puberen en ook interesse te krijgen in de andere sekse. Dat speelt nog een vrij belangrijke rol in het boek, erg schattig.
Verder beginnen zich onderhand in de serie ook duidelijke grote lijnen af te tekenen.

Een gebruikelijk element in de boeken is dat Harry zich eenzaam voelt doordat hij anders is dan de rest, en steeds bepaalde dingen op zich af krijgt. Dat is hier niet anders, en vooral de ook al niet ongebruikelijke ruzies binnen de vriendengroep zijn sterk uitgewerkt.
Als algemene kritiekpuntje wil ik trouwens wel even opmerken dat er in de boeken wel heel vaak is geroepen dat Harry nog nooit zo gelukkig/ongelukkig/eenzaam is geweest. Ook nu is dat weer het geval. Aan dit soort dingen en aan haar beperkte woordenschat (ook al schrijft ze een kinderboek) merk je wel dat Rowling geen groots schrijver is, hoe prachtig en fantasierijk de wereld ook is die ze heeft uitgedacht.

Toch weet Rowling er aardig het tempo in te houden met alle gebeurtenissen en interessante bijverhaaltjes. Sterker nog, ik vind dit boek nog beter dan het eerste deel. Zeshonderd pagina’s en geen moment van verveling en steeds door willen lezen, dat zegt allemaal al genoeg. De boel is ook wel goed uitgedokterd. Wederom kan ik Rowling niet echt op hiaten in het verhaal. De verklaring van alle mysterieuze gebeurtenissen op het einde worden nog vrij ingewikkeld op het einde, maar nooit onoverzichtelijk en onlogisch. Tenminste, niet in de context van een wereld van tovenarij.
Jammer is wel dat Hermione tegen het einde haar gebruikelijke ingeving krijgt om dan, ook een vast element, snel naar de bibliotheek te gaan om dingen op te zoeken. Beetje onlogisch dat ze dan niet hardop uitspreekt wat haar vermoedens zijn en bijvoorbeeld ook Harry en Ron meeneemt om de boel op te zoeken, maar dat zijn nu eenmaal van die trucjes om de spanning nog wat op te voeren. En eerlijk is eerlijk, het heeft nog aardig effect ook.

Het slotstuk is zeer sterk, en steek dus nog vrij ingewikkeld in elkaar, maar voelt niet als een vergezocht een gemaakte ontknoping. Door het boek heen zijn er genoeg hints geweest om alle gebeurtenissen te verklaren, en het mooie is dat Rowling zo mooi de lezer kan doen twijfelen aan wie er nou de bad guys zijn en wie niet. Sinds The Prisoner of Azkaban heeft ze dat aardig onder de knie gekregen.
Maar het einde is dus sterk, en tot nu toe de beste cliffhanger om een Harry Potter-boek mee te beëindigen eigenlijk. Ik ga dan ook direct verder met deeltje vijf. De serie zit echt in de juiste flow, en ik heb niet het idee dat het niveau nog omlaag zal gaan. Ook al omdat de verwikkelingen steeds donkerder en volwassener worden.
Vier welverdiende (dikke) sterren voor Rowling. 4.0*

Een bericht van jaren oud, maar hier wil ik toch even op reageren.
Vond zijn reactie in de film juist minder. Dumbledore is juist een rustig persoon, en het past niet bij hem om boos te gaan worden of te gaan schreeuwen en ander hysterisch gedrag. Zijn momenten van zwaktes uiten zich in het boek meer door dingen als dat hij er opeens oud uitziet of zo.
Wat ik aan de film trouwens erg irritant vond is als Dumbledore helemaal op het einde aan de leerlingen vertelt hoe Cedric is gestorven. Dan gaat ie opeens overgedramatiseerd lopen schreeuwen: "Cedric was murdered! Bij Lord Voldemort! Echt heel slecht gedaan.



Nee, volgens mij deden Hermione en Ginny niet mee en speelde Harry alleen met de Weasley-jongens, behalve Percy.

Laatste boek dat ik gelezen heb in de reeks. Ik heb het volgende ooit wel gekocht, maar nooit aan begonnen. De zin was een beetje over, weet ook niet hoe het kwam, want dit deel was weer een schot in de roos.

Het einde vind ik het spannendste!

5 sterren. Verschrikkelijk fantasierijk, lekker lang en zeer boeiend.

Blijven spannend

Dik boek, maar leest als een trein. Erg spannend, vol afwisseling waardoor je het boek niet meer kunt laten liggen. In 3 dagen (intensief) te hebben gelezen, heb ik dit boek van bijna 600pagina's met veel plezier uitgelezen. Proficiat Rowling, een super boek.

Net uitgelezen. Pareltje! Rowling weet het hele boek aan een stuk door spannend en boeiend te houden. Ik dwaalde nooit af en bleef altijd bij het verhaal. Het begint weer leuk bij de Duffelingen gevolgd door een spectaculair WK Zwekrbal en Toverschool Toernooi. Elke opdracht wordt zorgvuldig uitgewerkt en (mooi) beschreven. Alles lijkt een beetje ingewikkeld maar het wordt allemaal zo logisch neergezet. Rowling is echt een genie om een reeks als deze zo kloppend te bedenken. Na het lezen (en in het geval van de film - kijken) van deel 1 had ik nooit gedacht dat de serie zo'n wending zou gaan nemen. Prachtig en fenomenaal!

‘That’s sick’, Ron muttered. ‘That is really sick’

Waar ik al niet meer op had gehoopt, gebeurt dan toch in Harry Potter #4. Terwijl de humor even scherp is als in de vorige delen en het verhaal ook weer loopt als een tierelier, krijgt de serie eindelijk serieus vlees op de botten.

Er wordt vaak beweerd dat de serie volwassen wordt in het derde deel, maar daar ben ik het niet mee eens. Het derde deel is duisterder dan de vorige delen, maar het is een duisternis die leunt op verschijnselen uit genrefilms en genreliteratuur. De ontvluchte seriemoordenaar kennen we uit de misdaadliteratuur en de Dementors komen zo uit een horrorfilm gestapt. Omdat ze als type al bekend zijn, zijn ze eerder geruststellend dan verontrustend.

In het vierde deel zit ook veel duisternis, maar die is veel wranger. Het begint met de gebeurtenissen na de World Cup Quidditch, die mij vreemd genoeg een beetje deden denken aan een rally van de Ku Klux Klan. Ziek, zoals Ron al opmerkt. Dan is er nog een vrouwelijke House Elf die verandert in een alcoholisch vod (wat misschien grappig klinkt, maar het zeker niet is). Het meest shocking (want totaal onverwacht wat mij betreft) is de dood van Cedric Diggory. De dood van een volstrekt onschuldig persoon verwacht je echt niet in een serie als deze.

Het maakt dat deze vierde Potter indrukwekkender is dan de vorige delen. Helaas is de finale iets te lang uitgesponnen en zitten er weer een paar malligheidjes in de plot. Maar in tegenstelling tot de vorige delen, zal ik deze Potter niet snel vergeten.

Leuk dat de Sorteerhoed weer terugkeert in dit vierde Potter-verhaal, vraag me echter wel
af in welk Huis de hoed mijzelf zou hebben ingedeeld. Huffelpuf waarschijnlijk. Of toch
Zwadderich?
Mijn complimenten voor de vertalingen van Wiebe Buddingh by the way, erg goed.

Even een vraagje. Op blz 131 zegt Ron Wemel tegen Draco Malfidus: 'Stort in bonken,
Malfidus!' Weet iemand hier wat dat betekent, heb echt geen flauw idee.

Wat ik wel grappig vond is dat Hermelien Griffel op een gegeven moment per ongeluk
door een toverspreuk van Malfidus wordt getroffen waardoor haar voortanden beginnen
te groeien. Ze laat het resultaat aan Sneep zien, die vervolgens sarcastisch opmerkt:
'Ik zie geen verschil.'

Hermelien jammerde zachtjes; tranen sprongen in haar ogen en ze draaide zich om en
holde de gang uit.

stort Nederlands spreekwoordenboek - Woorden.org
ik stort in bonken (=ik ben moe) zou een Rotterdams spreekwoord zijn.

Zelf ook nog even gegoogled en Buddingh (vertaler) komt dus uit Dordrecht en zo kwam ik dit tegen: stort in bonken (zie bij reacties: door een boze bewoner op 28-11-2012, laatste zin).
Een oud Dordts gezegde. Val neer? Val dood?

Bedankt Rudi S
Brabants hè

Kan me niet herinneren dat ik de uitdrukking ooit heb gehoord als Dordtenaar. Sowieso best wel jammer dat veel mensen de vertaling lezen in plaats van het Engels. Het lijkt me allemaal prima te volgen voor iedereen boven de twaalf jaar of zo.

Waarom is dat jammer? De vertaling is geweldig goed.

De vertaling komt soms wat kinderlijk over. Een naam als Anderling is best mooi, maar bij een naam als Perkamentus krijg ik toch even de kriebels. Of Zwadderich, daar krijg ik associaties met varkentjes van, in plaats van met slangen bij Slytherin.

Dan neem ik aan dat je beide hebt gelezen, bij voorkeur naast elkaar ter vergelijking?

Wanneer je namen van personen of zaken gaat veranderen om die beter leesbaar te maken, is mijns inziens niet langer sprake van een vertaling maar een bewerking.

@ mjk87: Dat klopt wel, maar ik vind dat eigenlijk juist goed. De serie bestaat, zeker in het begin, toch uit jeugdboeken. Vooral de eerste boeken zijn erg speels, daar passen deze namen uitstekend bij (Perkamentus vind ik zelfs waardiger dan Dumbledore, en in Zwadderich zit de duidelijke klankassociatie met het woord adder).
Zelf heb ik de serie in het Nederlands leren kennen en uiteindelijk heb ik één deel (vijf of zes) in het Engels gelezen, maar die switch is wat mij betreft niet aan te raden.

@ ags50: ik hoef geen vertaalprijs uit te reiken, dus beperk me er toe om de kwaliteit van de Nederlandse tekst te beoordelen (vanuit het achterliggende vertrouwen dat het Nederlandse vertaalwerk tegenwoordig over het algemeen niet teveel vrijheid neemt ten opzichte van de brontekst). Wat de namen betreft; het zou bijzonder vreemd zijn om een naam als Dumbledore integraal over te nemen in een Nederlandse vertaling.

Het is een kwestie van taalgebruik, ook door jou! Jij zegt in je bericht van 10.14 uur dat de vertaling geweldig goed is. Dat kun je alleen beoordelen door die te vergelijken met het oorspronkelijke werk. Wat je in het bericht van 11.07 uur als reactie op dat van mij naar voren brengt is, dat je de tekst in het Nederlands geweldig goed vindt en eigenlijk ervan uitgaat (zonder enige controle daarop!) dat die dan niet of nauwelijks zal afwijken van de brontekst.
En wat de namen betreft: je gaat in Vojna i Mir (Oorlog en Vrede) toch ook niet alle namen aanpassen?

Uiteraard is mijn opmerking in die zin onvoldoende onderbouwd dat ik geen volledige vergelijking maak met de originele tekst. Daarin heb je gelijk. Maar wat je onder leken (zoals ik) vaak ziet is dat een vertaling gemakkelijk wordt afgebrand op enkele woorden of zinnen, ik doe hier het omgekeerde. (Overigens; ik heb inderdaad een vrij groot vertrouwen in het Nederlandse vertaalwerk, en dat baseer ik op allerlei nawoorden en andere secundaire teksten van vertalers die ik zoal tegen kom.)

Wat de namenkwestie betreft; twee zaken zijn belangrijk. Ten eerste heeft Rowling met haar namen heel duidelijk een bedoeling, hetzij door betekenis hetzij door klank (bijvoorbeeld professor Lupos / Lupin). Wil je dus een vertaling die recht doet aan de bedoeling van de auteur, dan zal je sommige namen anders moeten weergeven, om zodoende juist die klankassociatie of spel met betekenis te behouden. Ten tweede is Harry Potter in mijn ogen nog steeds een jeugdserie. Het eerste deel kan je rond je 12e lezen ofzo. Die lezersgroep moet je niet opzadelen met Engelse namen waarin ze zelf de betekenis moeten zien.

Ik heb niets van Harry Potter gelezen maar ik heb wel een mening over vertalingen.

Je zou wel erg veel talen intensief moeten leren als je de vertaling en het origineel altijd naast elkaar wilt leggen om te kunnen beoordelen hoe goed iets naar het Nederlands is omgezet.
Het lijkt mij dus het best om van de Nederlandse tekst uit te gaan als je iets over de vertaling wilt zeggen. (Je hebt aan het Poolse experiment van dutch 2.0 kunnen zien dat het vakmanschap vereist om van lossewoorden een goede Nederlandse zin te maken.)
Wat de vertaalde namen betreft ben ik het (in dit geval ) met eRCee eens.

Misschien was ik dan in het voordeel door vanaf mijn geboorte in een veeltalige familie + omgeving te zijn opgegroeid. Vanaf mijn zestiende in 1966, nu dus zo'n 47 jaar geleden, lees ik nog uitsluitend de originele versies van boeken. In welke talen? Kijk eens naar mijn boeken in bezit onder Boeklijsten en mijn uitgebrachte stemmen en vergelijk die met verschijningsjaar ...
Een uitzondering op die regel maak ik indien het werk door de schrijver zelf vanuit het origineel in een andere taal is bewerkt. Alleen dan vertrouw ik erop dat de bedoeling van de auteur wordt verwoord zoals die het heeft bedoeld en niet zoals de vertaler denkt dat het bedoeld zal zijn.

Knap hoor. Je bent duidelijk niet iedereen, ags50. Een gedegen kennis van Sanskriet zullen de meeste lezers niet hebben

Leuk geprobeerd, Pythia, maar de werken in Sanskriet stammen van vóór 1966

Ik bedoel alleen maar dat je een hoop mist als je vertalingen van boeken in talen die je niet voldoende machtig bent uitsluit.

Misschien, maar ik huldig het principe dat je niet kunt missen hetgeen je niet kent of hebt (kunnen) leren kennen. Bovendien is nog zo veel te lezen in de talen die ik wel machtig ben, dus blijf ik gewoonweg gebrek aan tijd hebben.

Nearly headless Nick/Haast onthoofde Henk, daar zit volgnes mij nauwelijks verschil in. En Perkamentus vind ik ook statiger klinken dan Dumbledore (oude perkamentachtige huid). Nee, ik vind dit mooi vertaald, vindingrijk en met eerbied voor de oorspronkelijke tekst.

Wat die namen betreft, dit kinderboek werd in 1997 vertaald door Buddingh, toen niemand nog gehoord had van Potter en kinderen op de basisschool nog geen Engels kregen. Als je bv 'Diagon Alley' niet had vertaald naar het Nederlands, dan was dat voor een kind in die tijd toch ook niet echt duidelijk geweest, zowel de vertaling van alley als de woordspeling?