menu

Harry Potter and the Deathly Hallows - J.K. Rowling (2007)

Alternatieve titel: Harry Potter en de Relieken van de Dood

mijn stem
4,36 (743)
743 stemmen

Engels
Jeugdboek
Avontuur / Fantasy

608 pagina's
Eerste druk: Bloomsbury, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Harry staat voor een duistere, gevaarlijke en haast onmogelijke taak: hij moet de overgebleven Gruzielementen van Voldemort opsporen en vernietigen. Nooit eerder voelde Harry zich zo eenzaam en onzeker over zijn toekomst, maar het is aan hem om de kracht te vinden om de zware taak goed te volbrengen. Om zonder angst of aarzeling aan zijn lange, zware reis te beginnen, moet Harry eerst zijn veilige omgeving verlaten...

zoeken in:
avatar van bookworm
5,0
Nu ik het boek weer heb kunnen ervaren is er meer blijven hangen. Het hele verhaal steekt goed in mekaar en is gewoon oneindig vermakelijk. Ik snap alleen een ding niet en als je 't mij vraagt is het een plothole:
Harry is boos op Perkamentus omdat hij niet genoeg heeft uitgelegd en hij heeft zoveel vragen enzo. Waarom gaat ie dan niet gewoon naar Zweinstein, naar Perkamentus portret. Je zou zeggen gewaagd, maar niet zo gewaagd als dingen die ze ondertussen plannen dus dat had zo gekund. In dit boek blijft verliefdheid tussen Ron en Hermelien een geweldig stuk. Er zaten ook leuke verassingen en plottwisten in. Maar de Epiloog blijft belachelijk! Echt alsof er opeens een amateur aan 't schrijven was.

avatar van mjk87
3,5
bookworm schreef:

Harry is boos op Perkamentus omdat hij niet genoeg heeft uitgelegd en hij heeft zoveel vragen enzo. Waarom gaat ie dan niet gewoon naar Zweinstein, naar Perkamentus portret. Je zou zeggen gewaagd, maar niet zo gewaagd als dingen die ze ondertussen plannen dus dat had zo gekund.


Maar hoe zou hij daar moeten komen? Snape is inmiddels schoolhoofd, en hij zal vast wel een beveiliging (al dan niet in de vorm van een wachtwoord) hebben gebouwd rond zijn kantoor. Om maar te zwijgen om überhaupt Hogwart's zonder ontdekt te worden binnen te komen. Dat kan niet eens in je opkomen om daar naar binnen te sluipen.
Het enige wat had gekund was nog een portret van hem, ergens waar Harry c.s. wel bij konden, maar die bestaat nu éénmaal niet (voor zover ik weet). Ik zie dit niet als een plotgat.

5,0
Ik vind dit echt een fantastisch boek, het wordt nooit saai, in het hele boek niet. Vooral de plotten in de hersenpan vind ik erg vindingrijk.
Het enige minpuntje vind ik dat er in de epiloog maar over weinig personages iets wordt verteld.

Door het minpuntje gaat er nog geen (half)punt af, dus geef ik het een mooie 5*.

avatar van Thomas83
5,0
Het laatste boek in de succesvolle serie alweer, en van een finalestuk wordt altijd veel verwacht. Die verwachtingen had ik ook bij dit boek, en des te knapper dat Harry Potter and the Deathly Hallows totaal niet teleurstelt. Sterker nog, ik reken hem tot het beste werk van Rowling in de reeks. Deze pronkt voor mij fier bovenaan samen met deeltje drie (The Prisoner of Azkaban) en zes (The Half-Blood Prince). Waarom zal ik hieronder onder woorden proberen te brengen.

Allereerst moet gezegd worden dat dit boek een beetje een vreemde eend is, omdat Hogwarts niet meer de vaste plek is waar praktisch alles zich afspeelt. Zoals aan het einde van het vorige boek is aangekondigd hebben Harry, Ron en Hermione Hogwarts verlaten om zich volledig te richten op de jacht op Voldemort en zijn Horcruxes. Hiermee is het ritme in het boek eigenlijk geheel anders. Al keert dat op een gegeven moment weer een heel klein beetje terug. Maar de vaste elementen ontbreken een beetje.

Bij elk opvolgend Harry Potter-boek heb ik wel weer moeten opmerken hoe er een stap wordt gemaakt in volwassenheid en grimmigheid. Hier is dat nog wel het meest duidelijk het geval. De situatie is nog nooit zo duister geweest en er zijn sterke gelijkenissen met boeken over de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld, wat ik wel aardig vond.
Er leggen ook opvallend veel belangrijke personages het loodje in het boek: Snape, Lupin, Tonks, Fred Dobby en zelfs Hedwig moet eraan geloven. Ze vallen bij bosjes, en dat had ik eigenlijk niet zo extreem verwacht. Ik vergeet er nu ongetwijfeld nog een hoop. Ik heb dit echt nog nooit in een boek zo meegemaakt, en hoewel het me tegen het einde iets minder deed had ik nog steeds bij elk sterfgeval wel een gevoel van verlies, wat indirect natuurlijk een compliment richting de auteur is.

De Harry Potters hebben allemaal wel hun rustpunten bevat, en bepaalde zijplotjes/mysteries die moesten worden opgelost waren soms nog vrij onschuldig van aard. Nu is dat eigenlijk anders en gaat het boek eigenlijk alleen nog maar over gewichtige zaken in de tovenaarswereld, en je wordt als lezer echt van climax naar climax (met ook wat meer sterke cliffhangers en onverwachte wendingen) geslingerd, tot in het overdrevene aan toe. Maar het loopt niet per se altijd even soepel in elkaar over zoals in een pageturner van pakweg Dan Brown. Al klink ik nu wat negatiever dan ik eigenlijk bedoel te zijn, en als aan het fantastische einde, wat alle al geweldige slotstukken in de boeken overtreft, wordt begonnen gaat het boek absoluut wel door voor een ware pageturner. Fantastisch! Al die spanning en emotie, en ook de klasse waarmee Rowling moeiteloos alle losse eindjes aan elkaar bindt zonder veel en echt serieuze en storende plotholes, en hoe ze alle boeken samen doet smelten met verwijzingen en bepaalde details die toen onbelangrijk leken maar nu toch een rol gaan spelen.

Waar we in deel zes al wat meer te weten kregen over Snape, wat later in het boek nog wordt voorgezet, leren we nu door de ogen van Harry meer over Dumbledore. Die blijkt een niet geheel omstreden en roerig leven te hebben gehad, en bepaalde dingetjes brengen Harry en jou als lezer aan het twijfelen over hem, en ook over andere personsages, zoals gebruikelijk in de serie. Al vond ik het persoonlijk helemaal niet zo schokkend wat er in die ene brief van de piepjonge Dumbledore aan Grindelwald stond.

Het hierboven al geprezen einde verdient nog wat speciale aandacht, want het is het gedeelte waar 7 dikke boeken lang naar is toegewerkt, en het mag absoluut een van de grootste hoogtepunten van de gehele serie worden genoemd.
Harry, Ron en Hermione keren terug naar Hogwarts (hier verwelkomd door Neville Longbottom, die zich van de altijd zo stuntelige en onzekere jongen blijkt te hebben ontpopt tot een daadkrachtige verzetsheld, heel gaaf) voor de laatste confrontatie met Lord Voldemort en zijn Death Eaters (symbolisch gewoon eigenlijk) en het door mij verwachte massale gevecht tussen de good guys en de bad guys blijft niet uit.
Snape doet niet mee, die is dan al gedood door Voldemorts slang Nagini in opdracht van Voldemort zelf, maar hij blijft uiteindelijk tóch tot de good guys te behoren en altijd voor Dumbledore gespioneerd te hebben bij de Death Eaters zonder ontdekt te worden, en zelfs Dumbledore te hebben gedood in opdracht van Dumbledore zelf. Dat eerste heb ik altijd geloofd (puur omdat ik er niet aan twijfelde dat Dumbledore de grote sterke man was en Snape veel te veel als de slechterik werd neergezet), dat tweede klinkt als een erg vergezochte twist, maar Rowling heeft het eigenlijk naadloos uitgewerkt en ik accepteerde het direct, vond het zelfs een aardige vondst.

Harry is bij de stervende Snape aanwezig en een prachtig concept is hoe Snape zijn herinneringen extraheert en opslaat, om aan de hand van flashbacks via de Pensieve aan Harry te vertellen hoe de vork precies in zijn steel zat tussen hem, Dumbledore, Voldemort en Harry’s ouders. Ik vond het vrij ontroerend hoe hij zo na zijn dood nog met Harry communiceert.
De flashbacks zijn weinig verrassend. Ze tonen dat alles eigenlijk draaide om Snape’s liefde voor Lily (dat was altijd al mijn theorie), die in de buurt woonde en later met zijn grootste pestkop op school, James Potter, een relatie kreeg en later dus zelfs, op veel jongere leeftijd dan ik dacht, een kind van hem krijgt. Harry dus.

Na de enerverende en goed beschreven Battle of Hogwarts, die ik op zich wel wat kinderlijk vond door al die kinderen die meededen, ook al waren het 17-jarigen en sneuvelden er een hoop in het gevecht, gaat Harry uiteindelijk in The Forbidden Forest zijn lot tegemoet door zich bewust te laten doden door Voldemort en zo de wereld van zijn ondergang te redden. De pagina’s in de aanloop hiervan, als Harry beseft wat hij moet doen, zijn van een grote droevigheid maar ook juist acceptatie en vond ik tot de meest emotionele en intense in het boek en dus ook de serie behoren. Vooral als de geesten van Harry’s ouders, Sirius en Lupin Harry komen vergezellen wordt het echt heftig. Harry neemt, net als jij als lezer nu het einde van de prachtige serie rap nadert, voor zichzelf afscheid aan alles aan zijn leven (als tovenaar).
Een voorproefje hierop kregen we overigen aan het begin van het boek eigenlijk al, toen Harry 17 werd en afscheid nam van Number 4 Privet Drive en de Dursley’s, waarbij het afscheid tussen Harry en Dudley vooral erg mooi is, met een onverwachte toenadering van Dudley.

Uiteindelijk komt Harry na te zijn gedood terecht in een soort van hemel(poort)-achtig iets om daar uitgebreid met Dumbledore te spraken. Het voelt echt heerlijk aan om hem opeens zo uitgebreid terug te zien, en aan dit gedeelte van het verhaal is alles weer even heel erg nieuw en fantasierijk, zoals de serie ooit begon. Alleen dan op een meer volwassen en zelfs wat spiritueel niveau.

Als een soort Christus-figuur keert Harry vervolgens terug uit de dood om voor goed en altijd af te rekenen met Voldemort, wat hem dan uiteraard ook glansrijk lukt in de eetzaal van Hogwarts, met de leraren en leerlingen van Hogwarts en de leden van de Order of the Phoenix als ooggetuigen. Zijn kwetsbare en onzekere kant heeft Harry op dat moment voor zijn laatst klus eigenlijk achter zich gelaten. Een sterke climax als in een geslaagde Hollywoodfilm. Veel vinden de confrontatie te kort, maar ik vind het wel best zo. Het moet ook weer niet té Hollywood worden, met twee tovenaars die met elkaar vechten beiden balancerend op een klein stukje grond boven een diepe afgrond met lava, terwijl ze ondertussen elkaar snedige teksten toewerpen. Bovendien zou het niet helemaal geloofwaardig zijn als Harry puur op toverkunsten Voldemort zou weten te verslaan.

De epiloog die op het slotstuk volgt vond ik dan wel weer ietsje minder eigenlijk. Zo te lezen niet bepaald als enige.
Harry die een gezinnetje heeft gesticht met Ginny en Ron met Hermione is natuurlijk heel leuk om te lezen, maar ik vond het echt een beetje teveel van het goede hoe Harry een van zijn kinderen heeft genoemd naar zijn vader, moeder én Dumbledore. Zijn jongste zoon Albus, die in de epiloog voor het eerst op de trein naar Hogwarts wordt gezet (het perfecte einde eigenlijk), wordt zelfs ook naar Severus Snape genoemd, aangezien Severus zijn tweede naam is. Dat vond ik wat teveel van het goede en een beetje goedkoop. Weliswaar is het tussen beiden later nog goed gekomen, maar om hem nou gelijk naar hem te noemen nadat ze jaren een bloedhekel aan elkaar hadden gaat me echt wat te ver. Al vond ik het wel mooi hoe Harry tegen zijn zoon zegt dat hij het helemaal niet erg zou vinden als Albus een Slytherin wordt.
Later las ik overigens op internet ook nog eens dat Harry oudste zoon James als tweede naam Sirius heeft, en dochter Lily is naar Luna Lovegood genoemd. Dat maakt het allemaal nog sentimenteler en kleffer. Ik had zoveel liever willen lezen wat voor beroep in elk geval de drie vrienden later zijn gaan uitoefenen. Ik rekende er een beetje op dat dit zou worden verteld.
Bijna al dit soort dingen worden door Rowling uit de doeken gedaan in zo’n voor beperkte schrijvers typische onnatuurlijk lopende dialoog die alles uit moet leggen. Dat vond ik ook een minpuntje. Al mogen dit soort dingen de pret niet drukken. Het is toch leuk om te lezen hoe het alle belangrijke nog levende personages is vergaan. Ron en Hermione die een stel zouden gaan vormen is een ABC’tje, net als Harry en Hermione samen, maar Neville Longbottom als leraar had ik nooit zo aan gedacht. Al is het eigenlijk heel logisch.


En zo kwam er een einde aan 3390 pagina’s genieten van de door Rowling prachtig geschapen fantasiewereld, vol originele en vaak humoristische vondsten, personages en locaties, waarvan vaak alleen al de namen al voor een komische noot zorgden. Natuurlijk is de serie niet perfect, want Rowling is geen zeer begaafd schrijfster die de mooiste zinnen op papier weet te krijgen, en ze kan zelfs vrij beperkt worden genoemd in haar vocabulaire in de boeken. Maar vergeten mag niet worden dat dit deels ook een bewuste keuze is, omdat de serie zich in de eerste plaats richt om de jongere lezer. Deze is uiteindelijk lettererlijk wel meegegroeid met de boeken, en ze zijn ook altijd al geschikt geweest voor een ouder wat publiek, wat veel zegt over de kwaliteit ervan. Want ouderen zijn meer kritisch, en Rowling laat maar weinig gaten in het plot achter en weet ook de meer doorgewinterde lezer met regelmaat op het verkeerde been te zetten.

Hoogtepunten zijn talrijk in de serie, en ik heb geeneens zin om ze allemaal op te gaan halen, want dan zou ik er ook echt samenvattingen van de boeken bij moeten gaan zoeken, en daar heb ik na dit vrij lange stukje te hebben getypt eerlijk gezegd geen zin meer in. Maar onmiskenbaar bevatte elk boek een waardig einde, en geen een boek is onder de maat. Al is deel 2 met afstand het minste boek en kon toch nog wel wat teleurstellend worden genoemd. Deel 3, 6 en 7 vond ik het best, hierna volgt deel 5 en net hieronder mogen deel 1 en 4 het uitvechten. Die laatste is voor veel andere mensen het beste boek uit de reeks, maar deze vond ik eigenlijk wat teveel losstaan van de andere boeken, op het einde na, wat tot de hoogtepunten in de gehele serie behoort.
Deze serie is een aanrader voor iedereen. Zelden boeken gelezen die zo lekker weglezen en je ook zo’n knus gevoel geven, en ergens is het wel jammer dat er wat vooroordelen aan de serie kleven. Ik zou hem kinderachtig noch oppervlakkig en onorigineel noemen (ook al heeft Rowling overduidelijk goed om zich heen gekeken binnen het genre). Wel fantasierijk, avontuurlijk en meeslepend.

3,5
Een beetje teleurstellend. Oké, het was tijd om een einde te zetten, maar er had gerust een achtste deel bij gemogen. Het ging op het laatste veel te snel. Toch vond ik best spannend, maar niet zo fantasierijk als de zes voorgaande delen.

2,5
Ik vond het niet het beste boek.

geschreven met veel haast lijkt het. Soort van 2de wereld oorlog, maar dan voor tovernaars. Het boek komt voor mij pas op gang als ze weer naar zweinstijn gaan. Ik vind dat vanaf dat stuk pas een beetje lijkt op harry poitter. Helaas vind ik dit 1 van de slechtere boeken uit de potter reeks. Alleen deel 4 was nog slechter.

5,0
Dit is echt een leuk boek,had hem binnen een week ofzo al uit.
Zat dan ook de hele dag door te lezen

4,5
Ik was als kind echt die-hard fan van de boeken, maar had ze in geen jaren meer aangeraakt toen de Nederlandse versie van het 7e boek uitkwam. Ik las een stuk en kraakte er totaal op af. Het ging nogal moeizaam en toen kraakte ik eigenlijk af op het hele Harry Potter gebeuren.
Sinds de 6e film uit is was ik weer erg fan en herinnerd aan hoe goed de boeken en films wel niet zijn en besloot HP 7 toch te lezen, gewoon in het Engels.
Gisteren de helft in een keer uitgelezen, en het was ontzettend mooi met een geweldig einde.
Battle of Hogwarts is absoluut mijn favoriete stukje. Jammer dat er zoveel zijn gestorven en dat Draco als een watje wordt neergezet terwijl hij Potter eerder had gered op Malfoy Manor, door ze meer tijd te geven door te zeggen dat hij ze niet zeker herkende. En bovendien had Narcissa Malfoy Potter's leven op het einde ook nog eens gered... Geen style toch voor 'The Chosen One'?

Maar ja, de epiloog was best teleurstellend. Zo cliché. Allemaal zo gelukkig en zorgenloos en dat vernoemen had ook niet gehoeven van mij.
En natuurlijk als Slash Fiction-fan had ik graag Harry en Draco samengezien, maar ja, dat was natuurlijk ontzetten onlogisch en zou nooit gebeurd zijn

bookworm schreef:

Harry is boos op Perkamentus omdat hij niet genoeg heeft uitgelegd en hij heeft zoveel vragen enzo. Waarom gaat ie dan niet gewoon naar Zweinstein, naar Perkamentus portret.

Waarom niet? Ik dacht dat dit wel duidelijk was. Dit is omdat een schilderij helemaal niet hetzelfde is als de persoon die Harry gekend heeft. Een schilderij heeft geen herrinneringen en heeft enkel het karakter en het denken van de man die geportretteerd staat. Als je zou praten tegen een schilderij van Perkamentus zou die dus vriendelijk en wijs zijn maar hij zal niet weten wat Harry precies moet doen. Een schilderij van een persoon is niet de reincarnatie van de persoon zelf.

twilight-fan
Ik vond hem slechter dan verwacht!
Besluit: de eerste 2 delen zijn de beste
twilight is beter
en STOM EINDE!

avatar van The_Eye
5,0
Wat een idioote reactie.

5,0
alistes schreef:
Dit is echt een leuk boek,had hem binnen een week ofzo al uit.
Zat dan ook de hele dag door te lezen


Dan lees je niet echt snel, ik had hem met 2 dagen uit. Dan was ik ook echt de hele dag aan het lezen:p

avatar van Leander1991
God wat mis ik de harry potterboeken!! Een steenvast gebrek onder de kerstboom

avatar van Leander1991
twilight-fan schreef:
Ik vond hem slechter dan verwacht!
Besluit: de eerste 2 delen zijn de beste
twilight is beter
en STOM EINDE!


twilight beter??? Zo een conservatief waardeloos stukje stupiditeit de hemel in prijzen, wat een schande!

avatar van Thomas83
5,0
Het is nu dik drie maanden geleden dat ik de serie heb uitgelezen, en ik moet zeggen dat ik de boeken ook echt een beetje mis. Heb sindsdien andere vermakelijke dingen gelezen, maar niks is eigenlijk zo vermakelijk als die Harry Potter-boeken. Kwalitatief is er natuurlijk stukken beter te vinden, maar het is ook weer geen pulp en het gaat me meer om het vermaak dat een boek biedt en de sfeer die het oproept. Bovendien ken ik weinig boeken met zoveel innemende personages.

4,0
Dit is een heel intrigerend boek. Heb het zelfs tot twee keer gelezen. Eens je er in begint, kan je gewoon niet stoppen, en moet je het uitlezen tot op het einde.. Ben eens benieuwd naar de film.. Deze zou in twee delen komen???

4,0
Leander1991 schreef:
God wat mis ik de harry potterboeken!! Een steenvast gebrek onder de kerstboom


Ja idd... kga de boeken ook missen...

avatar van cowboyveeman
4,5
Enige minpunt van me is dat Harry weer leefde na zijn dood. Toen kon hij nog even met Albus spreken. Dat vond ik onlogisch. daarom haalde ik 0,5 van de cijfer af.

avatar van Dexter
4,5
Dat vond ik nu net de mooiste passage uit het boek.

avatar van spanje
5,0
Verschrikkelijk dat HP hiermee ten einde is gekomen. Zoals zovelen hierboven hebben omschreven ga ook ik de boeken missen van Rowling.

Ben ook erg benieuwd wat Rowling in de toekomst gaat schrijven.

avatar van PeterW
PeterW (crew)
Vast wel een nieuwe Potter.

avatar van Thomas83
5,0
Zou erg leuk zijn, maar ik schat de kans vrij klein in eigenlijk.
Dat stukje wat cowboyveeman aanhaalt vond ik trouwens juist heel aardig. Het was ouderwets verwarrend voor de lezer eigenlijk, je zou kunnen zeggen dat je je net als aan het begin van de serie opeens met Harry in een nieuwe wereld begeeft. Bovendien was het erg prettig om Dumbledore weer tegen te komen.

avatar van Ravenwood
4,5
Ik hoop op een hele nieuwe reeks, nieuwe wereld, nieuwe figuren en nieuwe avonturen!

avatar van PeterW
PeterW (crew)
Ravenwood schreef:
Ik hoop op een hele nieuwe reeks, nieuwe wereld, nieuwe figuren en nieuwe avonturen!

Zoiets verwacht ik wel. Misschien wordt ie wel leraar op Hogwarts of iets.

avatar van Ravenwood
4,5
Ik bedoelde niet verder met Harry Potter, maar een nieuwe reeks.

avatar van cowboyveeman
4,5
Ravenwood schreef:
Ik bedoelde niet verder met Harry Potter, maar een nieuwe reeks.


Hmm, dat hoop ik ook. Niemand kan verhaal verzinnen zoals Rowling.

3,5
Het blijft toch typisch dat het boek met de slechtste epiloog allertijden op zes staat in de toplijst.......

avatar van Grovonion2
4,0
De epiloog is maar enkele pagina's lang en het zou dan erg onfair zijn die te hard te laten meetellen in de beoordeling van het boek. Voor alle duidelijkheid, ik vind de epiloog ook waardeloos.

avatar van Ravenwood
4,5
Ik ook, had liever gezien wat er van Harry, Ron en Hermelien is geworden, qua beroep en publiciteit et cetera.
Niet hoe een stel kinderen met over-the-top dramatische namen naar school gaan om het maar zo te zeggen.

3,5
Grovonion2 schreef:
De epiloog is maar enkele pagina's lang en het zou dan erg onfair zijn die te hard te laten meetellen in de beoordeling van het boek. Voor alle duidelijkheid, ik vind de epiloog ook waardeloos.


Sorry, maar ik zie dat toch anders. De epiloog zijn de laatste pagina's van in totaal 7 zeer vermakelijke boeken. Voor mij verpeste het de sfeer waar ik in zat na de ontknoping écht volledig.
Ik heb er dan ook een half punt vanaf getrokken en vraag me af wat herlezing op zal leveren.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:49 uur

geplaatst: vandaag om 16:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.