Between the World and Me - Ta-Nehisi Coates (2015)

Iedereen die geïnteresseerd is in (de geschiedenis van) racisme in Amerika, bezien door een intelligente, woedende en tegelijk niet te verwijtende hedendaagse Afro-Amerikaan: lees deze prachtige brief van Coates aan zijn zoontje. (Enige smetje: de laatste pakweg twintig bladzijdes, waarin Coates iets te veel herhaalt en ook plotseling meer in de rol van interviewer kruipt, wat hem niet op het lijf geschreven is en het persoonlijke van de vertelling enigszins doorbreekt - er komt daar meer afstand in, en tegelijkertijd gek genoeg meer sentimentaliteit.)

Een indrukwekkende brief die de auteur aan zijn zoon richt. Hoe is het om zwart te zijn in het huidige Amerika? Ellendig is het beeld dat in dit boek beschreven wordt. Het is vrij somber en met weinig hoop voor de toekomst, des te indrukwekkender daar het gericht aan zijn zoon is. Zo zou de auteur graag een ander verhaal vertellen maar hij wil eerlijk zijn tegenover zijn zoon, die overigens met pijn op tv ziet hoe de blanke moordenaar van een ongewapend zwart jongetje wordt vrijgesproken.

Ondanks dat het indruk op mij maakte vond ik het niet altijd even gemakkelijk om doorheen te komen, ik had niet altijd even veel zin om er weer verder in te gaan. Dit had ik helemaal niet bij zijn andere boek: We waren acht jaar aan de macht. De veel dikkere bundeling van zijn essays (geschreven voor The Atlantic) leest als die bekende trein. Het beviel mij zo goed dat ik wellicht ‘Tussen de wereld en mij’ binnenkort zal herlezen, misschien valt dan het kwartje beter voor mij.

PS: Helaas is het boek We waren acht jaar aan de macht nog niet toegevoegd aan boekmeter.