"Writers should be read, but neither seen nor heard." is een uitspraak van Daphne du Maurier waar ik het wel mee eens ben. Gelukkig is René Appel niet zo'n schrijver die je regelmatig in een of ander mal televisieprogramma ziet verschijnen.
Zijn 23e misdaadroman alweer, dan reken ik zijn verhalenbundels, jeugdboeken, geschenkboekjes en andere korte boekjes niet eens mee. Zijn thrillers worden wel steeds dikker, 300 pagina's telde deze maar liefst. De volgende graag iets korter weer.
'Verzwegen' is zoals gebruikelijk opgebouwd uit verschillende verhaallijnen: een man die zijn vrouw bedriegt, een vrouw die haar biologische vader zoekt en een tbs'er die zijn leven wil beteren maar daar niet echt in slaagt. Die tbs'er is overigens treffend gedaan door Appel; Fred, een alcoholist veroordeeld voor meerdere verkrachtingen die na jaren tbs weer vrijkomt. Omdat hij zo lang heeft vastgezeten is hij een beetje in de jaren tachtig blijven hangen. Wanneer Fred zijn huisje heeft geschilderd en iets aan de muren wil hebben besluit hij de volgende dag de stad in te gaan om een paar posters te kopen. (die worden toch alleen nog maar via internet verkocht?)
Morgen zou hij de stad in gaan en een paar posters kopen om aan de fris geverfde muren te hangen. Een affiche van een film of van een of andere zangeres, Madonna bijvoorbeeld. In De Borgheul had hij haar verschillende keren op tv gezien. Die liedjes van haar kon hij zich goed herinneren, zoals 'Like a Virgin'. Madonna, dat geile wijf, dat zong, danste en met haar onderlijf schudde alsof ze een nummertje maakte, die gewoon aan het droogneuken was. Zij maagd? Wie zou dat geloven?
Ook heeft Fred 2 gerbils (woestijnratten) die Bassie & Adriaan heten en waarvan er 1
op een gegeven moment komt te overlijden. Ik had echt met hem te doen.