Wat doe je wanneer het zo warm is dat je van de hitte niet meer weet hoe te draaien of keren wanneer je in je bed ligt? Juist, je pakt een boekje en probeert je gedachten wat te verzetten. Mijn leesvoorraad van Stephen King boeken is enorm groot en op goed geluk, weliswaar ook wel omdat het zo'n dun boekje was, Riding the Bullet eruit gepikt. De verwachtingen waren niet enorm, het vorige kortverhaal dat ik van hem had gelezen (Cycle of the Werewolf) was niet zo denderend, en ik ben compleet weggeblazen.
Ik blijf het toch altijd knap vinden hoe de schrijver met zo weinig woorden zo'n heerlijke sfeer weet op te roepen. Riding the Bullet ontwijkt de clichés niet, ik denk dat iedereen in hun jeugd wel zo'n spookverhaal als dat van Alan Parker heeft gehoord, maar King weet hier handig mee om te springen. Het hele concept van liften heb ik altijd al wat met argusogen bekeken en na dit boek ben ik er zeker van dat ik nooit iemand zal meenemen. De kennismaking met de oude man is sowieso al erg creepy, maar King steekt nog een tandje bij wanneer George Staub op de proppen komt. Veruit één van de leukste personages die al uit zijn pen is gekropen en de gesprekken tussen George en Allan vormen het hoogtepunt van het boek.
Riding the Bullet markeerde meteen ook het debuut van King in de wondere wereld der eBooks en werd nadien nog verzameld in de verhalenbundel Everything's Eventual. Het is echter ook apart te vinden in een hardcover editie die zo'n 95 pagina's telt. Die pagina's tellen echter meer witruimte dan letters waardoor de bladzijden werkelijk voorbij vliegen. Al is dat voornamelijk de verdienste van King natuurlijk.
4*