De Ontdekking van de Hemel - Harry Mulisch (1992)

Ja hoor, heb je Mulish wel eens aan het woord gehóord ?
Ik geloof direct dat hij en wijlen J.H. Donner zulke gesprekken hadden. Ik heb begrepen dat dat ook een beetje gewoonte is in de Herenclub waartoe Mulish. Je zou voor de grap Lucifer van Palmen eens moeten lezen. Maar ja, daar gaf ik een 1,5 voor...

Jammer dat je het boek niet uit hebt kunnen/willen lezen. Je mist inderdaad de clou.

Een erg mooi boek. Vooral de dialogen tussen Max en Onno zijn schitterend. Wel ergerde ik me enigszins aan het slotgedeelte, waarin Mulisch het blijkbaar nodig vond een college Jodendom en Architectuur te geven. Dat pretentieuze is natuurlijk wel weer typisch Mulisch, maar het kost hem hier een 5 ster beoordeling. 4,5 Ster namens Rius

Ik ben nu rond de blz 550. Erg indrukwekkend. De gesprekken tussen Max en Onno vind ik erg mooi.. Jammer genoeg weet ik dat Max en Helga aan hun einde zullen komen maar dat maakt niet uit. Het boek is erg mooi geschreven. Geweldig ook om al die informatie te verkrijgen.
Het enige nadeel is dat Mulisch naar mijn mening sommige bestemmingen niet al te goed heeft..beschreven. Tja, dat is niet de juiste omschrijving. Maar neem als voorbeeld als iedereen naar Cuba gaan. De beschrijving van de reis van Ned. naar Cuba wordt zodanig gedaad dat je niet in de sfeer kunt komen. Zo was het ook toen Max naar Polen etc. ging. Ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen...maar dat was iniedergeval een minpuntje.
Ben trouwens wel benieuwd naar hoe Mulisch de dood van Max zal beschrijven..

Na dit boek stellen andere boeken weinig voor (iig de boeken die ik heb gelezen)

Het mooiste van het boek vond ik de tijd waar Onno oud in Rome is en zijn zoon tegenkomt en ze de ark des verbond (ofzo) gaan zoeken.. geweldig beschreven

Ook mooie einde...De duivel heeft nu vrij spel hier op aarde, en soms lijkt dat nu ook..

Prachtig boek!

Dat laatste lijkt mij nu echt iets voor tussen die fijne spoilertags

In orde

Een lijvig boek!
Persoonlijk heb ik hier heel erg van genoten, niettegenstaande af en toe een bedenking!
Een typisch Mulish boek!

Klopt, 'De Ontdekking van de Hemel' begint als een schitterende roman vol ideeën, waarna hij verder evolueert tot een gevoelig verhaal; om uiteindelijk te ontsporen in een totaal van-de-pot-gerukte, 'Da Vinci Code'-achtige finale waar ik geen boodschap aan had - kon Mulisch het einde niet wat subtieler bewerkstelligen?
Dat het boek naar het einde toe de mist in gaat hoeft echter niet te betekenen dat de hele roman slecht is, integendeel: zoals reeds eerder vermeld vangt het boek aan met een hele hoop hoogdravende, doch speelse dialogen tussen Max en Onno, die steeds een glimlach weten af te dwingen. Na Cuba neemt Mulisch wat gas terug, waardoor des te meer ruimte wordt vrijgemaakt om de personages meer emotionele diepgang te geven. Mulisch doet dit via veel herhaling, een nogal ongelukkige keuze, maar vervelen gaat het nergens. Vanaf Quintens ongezonde fascinatie voor architectuur (die zijn culminatiepunt bereikt in de (vreemde) gebeurtenissen te Venetië en Florence) gaat het fout: men kan zich afvragen in welke mate een auteur de lezer kan "besmetten" met de liefde voor architectuur, zoals hij de lezer kan prikkelen met ideeën en taal. Is het mogelijk om een bouwwerk, dat er puur op gericht is visueel geïnterpreteerd te worden, via beschrijving over te dragen op de lezer? Natuurlijk, men zou (als lezer) zelf op zoek moeten gaan naar de verschillende architecten en de werken die Mulisch bespreekt, maar dat is zoals tijdens een onbegrijpelijke film flarden van de verklarende documentaire kijken. Het heeft misschien ook veel met luiheid van mijnentwege te maken, maar soit.
Legendarisch is 'De Ontdekking van de Hemel' voor mij dus niet, maar wel een aangename kennismaking met Mulisch en diens quasi eindeloze intelligentie. Iemand enig idee wat ik hierna van de man moet gaan lezen?
3,25*

Ja, Siegfried.

Hoogste Tijd zou ik zo zeggen!

Ok, bedankt!

5,0 natuurlijk, hoe kan het anders zou ik bijna zeggen. Wat een prachtig boek, tevens de eerste 'literatuur' die ik las. Dit boek bevat voor mij alles wat een boek prachtig maakt.

Ik zie hier al enkele lezers die het boek snel hebben weggelegd. Deze neiging had ik ook bij de Ontdekking van de Hemel, maar toch heb ik doorgezet. Had ik misschien beter niet kunnen doen, want ik heb me nog eens honderden pagina's lopen ergeren aan het pretentieuze gewauwel, het overdreven ongeloofwaardige verhaal en tot het slot het verschrikkelijke einde.

Ik ben nooit een Mulisch-fan geweest en dit boek geeft weer precies aan waarom. Mulisch wil iedere pagina laten weten welke kennis hij allemaal wel niet bezit. Hij begint het boek met een goed idee, maar weet dit nooit om te zetten in een sterk verhaal. Hierdoor moet hij naar noodgrepen grijpen of compromissen sluiten om het verhaal te redden en dit doet het oorspronkelijke idee te kort.

Uiteindelijk kom ik dan toch nog uit op 3 sterren vanwege de kracht van het oorspronkelijke idee en de mooie tijdsbeelden die in het verhaal verwerkt zijn.

Mooi verhaal, goede symbolen die op de achtergrond spelen! Minpuntjes: de lange, soms ook onzinnige & saaie, dialogen van Max & Onno. En ten tweede het 'spectucalaire' einde. Alles vliegt en het lijkt wel een detective-roman i.p.v. literatuur. Jammer!

3,5* voor het mooie verhaal & alle symboliek&verwijzingen.

Ik heb hem wel weggelegd, omdat ik ook dat gevoel heb. Wat een onzinnige intellectuele weetjes gooierij zeg. Mij bekruipt telkens het gevoel dat de schrijver heel graag wil laten zien hoe slim hij wel niet is. Totaal onsamenhangende wetenswaaridgheden aan elkaar plakkend ploetert het "verhaal" voort. Misschien dacht hij dat wanneer je wetenschap, filosofie en weet ik niet wat voor intellectueel gedoe nog meer eclectisch gebruikt en dat allemaal in een verhaal propt je automatisch een goed boek krijgt.

Het komt mij allemaal wat pretentieus over.

Toen ik De Ontdekking van de Hemel voor het eerst las was ik onder de indruk, ik vond het een knap en erudiet boek. In het verhaal zaten lijnen verweven die me aanspraken. Toen ik het een paar jaar later wilde herlezen vond ik het helemaal niet zo mooi meer, ik weet nog dat ik met name bij de wetenswaardigheden hele stukken heb doorgebladerd op zoek naar leesbaarder en boeiender passages. Uiteindelijk heb ik het weggelegd. Laat ik mijn stem maar aanpassen en de middenweg bewandelen.

Het is pseudo intelectueel geleuter.

Soms doet iemand er ruim 15 jaar over om daar achter te komen

En dan te bedenken dat ik al zeven jaar van plan ben om dat boek te lezen

Maak daar maar 70 jaar van. Je mist niks.

Nou DvonGeem, je geeft toch een 3 dus zó slecht vind je het niet?
Ik vind het wel meevallen met de 'overdreven intellectuele weetjes'. Tuurlijk behandelt hij grote onderwerpen, maar het staat nooit in de weg van het verhaal mijns inziens, al is het af en toe enigszins over the top. Bovendien zijn ook de 'wetenswaardigheden' ontzettend leesbaar. Of je het boeiend vindt, is iets anders, maar het is toch stilistisch erg sterk?
Het 'onleesbare' zou ik eerder bij een boek als De Slinger van Foucault verwachten.

En dat is De Slinger dus niet. Dat boek heeft er wel voor gezorgd, samen met alle commentaren (hier), dat ik voorlopig niet aan de Ontdekking van de hemel begin, omdat ik verwacht dat dat maar een slap aftreksel is van De Slinger. Misschien onterecht..... en misschien dat ik ooit nog eens, op een dag dat ik werkelijk niet meer weet wat ik nu zou willen lezen, aan dit boek ga beginnen. Voorlopig ben ik nog niet op dat punt aangekomen en hebben de 'voor-stemmers' me nog niet zodanig weten te overtuigen dat ik mijn verwachting moet bijstellen.

Het is geen onleesbaar boek en tot 2/3e is het een heel aardig verhaal (Mulisch kan met vaart schrijven) daarna wordt het te onzinning.

Kun je nagaan hoe leesbaar De Ontdekking van de Hemel is

Ik was hier enorm van onder de indruk. Het leest weg als een spannend jongensboek, maar je doet gaandeweg een aantal aardige inzichten op. Waar Nederlandse auteurs geregeld een patent hebben op loodzware literatuur, hier blijft het verrassend speels en ''luchtig''.

Ik heb het boek gelezen als 16-jarige, en ik heb tot op heden nooit nog een boek gelezen waar ik even erg van onder de indruk was als toen. Daarom geef ik het momenteel een 4,5. Ik ben namelijk van plan voor de eerste keer in mijn leven een boek te herlezen, en dan schrijf ik of mijn gevoel van toen jeugdonschuld was of net niet

Aanzienlijk beter dan verwacht. Ben duidelijk geen echte Mulisch-man, heb het vooral niet zo op dat oeverloze gestrooi met voor het verhaal irrelevante kennis, maar écht saai wordt het nergens; misschien kwam dat ook dat ik onlangs De Toverberg heb gelezen, waardoor ik dit boek zelfs soms nogal vlot vond lezen. Ik vond het wel wat pretentieus, en tamelijk gezocht.
Al met al dus beter dan ik verwachtte, maar moge duidelijk zijn dat ik Mulisch in elk opzicht minder waardeer dan een Hermans of Reve. 3,5* voor De Ontdekking van de Hemel.

Klinkt allemaal zeer herkenbaar. Ik heb het zelf ook nooit zo op Mulisch en wel op Reve en Hermans. Ook je commentaar bij dit boek snap ik helemaal.

Om te beginnen met grootspraak: Het meesterwerk in de Nederlandse literatuur. Kan dit natuurlijk niet staven op feiten, gezien ik niet alles gelezen heb. Maar zo voelt het wel voor mij.
Alles valt hier op zijn plek. Personages, plot, sfeer, filosofisch, de hele rambam.
Dis is de magnum opus van Mullisch. De film heb ik niet gezien en dat wil ik ook zo graag houden. Ik heb het boek gelezen en ik wil mijn eigen film die ik daarbij in mijn hoofd gezien heb, niet tekort doen. Daarvoor heb ik er te veel van genoten.

De kritieken op dit boek, kan ik ook wel begrijpen. Maar zo voelt dat voor mij niet. Ik mag Harry wel.